BRENDA. Mooie, krachtige, inspirerende Brenda.
Nooit heb ik je ontmoet.
Maar je lezing bij Astare in 2015 (https://www.youtube.com/watch?v=XNrvXtvfEz8), kort voor mijn eerste (kraambed)psychose-ervaring, heeft mijn leven gered.
Of er in ieder geval een flinke steen aan bijgedragen.
Dat me niet is overkomen wat jou is overkomen.
Dat de ggz me niet heeft getraumatiseerd zoals deze jou telkens weer heeft gedaan.
Want mijn toenmalige partner zat in de zaal, daar bij Astare.
Hij luisterde naar jouw verhaal.
Je verhaal dat een strohalm vormde waaraan we ons vasthielden in de tijd dat ik thuis bleef.
Middenin die gekte. Temidden van mijn naasten. Mijn pasgeboren baby.
Op afstand gevolgd door de ggz, maar nooit opgenomen.
Rouwend om mijn moeder en tante, die net waren overleden.
We hadden geen idee wat we deden.
We deden maar wat, maar we deden het.
En nog steeds ben ik iedereen die dat durfde mijn leven lang dankbaar.
Want verdomme de andere kant van de medaille, de medaille die jij aan den lijve ondervond.
Het is mensonterend verschrikkelijk.
Zelfs terwijl ik het nu schrijf, bijna 9 jaar later, verschijnen nog de tranen in mijn ogen.
Al helemaal met het idee dat jij er nu niet meer bent.
Dat je vandaag bent uitgezwaaid door je geliefden.
Je kinderen. Je wereld.
Waarom jouw verhaal jouw eigen situatie niet kon redden, niet de strohalm kon zijn van verandering die het mij bracht…
Het is me een raadsel.
Ik vind het oneerlijk.
Dus het raakte me diep in mijn hart toen ik vorige week het bericht over je overlijden las.
En nog steeds ben ik er stil van.
Ik dacht je nog wel een keer te ontmoeten.
Om je dit te vertellen.
Dat ik een derde kraamtijd zonder psychische problemen ervoer en jouw verhaal standaard heb opgenomen in mijn signaleringsplan.
Ik deelde met het Crazywise-team nog het interview met je partner dat je afgelopen zomer publiceerde.
Met het idee je voor een volgende editie uit te nodigen…
Ik verwachtte je ergens, daar.
Een kleine maand geleden in Heiloo.
‘Van Angst naar Vertrouwen’ luidde de titel van de 8ste Crazywise Conferentie.
Ik zag in ons mailprogramma dat je regelmatig op de linkjes van de kaartverkoop klikte.
Maar je was er niet.
En nu ben je er helemaal niet meer.
Jouw vertrouwen was weg. Kennelijk.
En kan ik alleen nog maar een stukje schrijven over wat er allemaal in me voorbij kwam de afgelopen week.
Dat ik nog nooit zo van de leg ben geweest door een overlijden van iemand die ik letterlijk nog nooit heb ontmoet.
Ik troost me met de wetenschap dat door het rimpeleffect van jouw overlijden, nog grotere cirkels de wereld in zullen bewegen van het verhaal dat je bij leven met zoveel strijdkracht de wereld in bracht.
Omdat ik uit ervaring weet, wanneer moeders gaan, dat wat ze niet is gelukt over te brengen, via de dood alsnog zijn weg vindt.
Voor nu wens ik iedereen die jou dichtbij liefhad een heilzaam en gedragen rouwproces.
Dat het afscheid vandaag daarin een mooie blijvende herinnering mag zijn.