Ik kende Brenda niet persoonlijk, maar ik was (ben) bekend met het begrip, het fenomeen, de moedige vrouw die op de barricades stond in naam van ons allemaal. Dankzij haar durf ik dit nu te typen als een persoon met een psychosegevoeligheid, zonder een pseudoniem te gebruiken. Ik was geschokt toen ik vernam dat ze er niet meer is.
Brenda heeft een deur geopend en haar voet ertussen gezet. We zijn het aan haar verplicht om die deur wijdopen te gooien. Ook ik heb ervaring met mistoestanden in de geestelijke gezondheidszorg. Dit moet gewoon beter en dat kan; er zijn hulpverleners die daar het levende bewijs van zijn.
Ik wens Jan, Jip, Lom en Zen veel sterkte. Brenda zal niet vergeten worden…