Lieve Brenda,
Ik heb jou niet gekend noch persoonlijk ontmoet. Toch maak jij deel uit van mijn leven en dat van mijn leerlingen. In één van jouw boeken heb je het over het steentje. In je schoen af en toe, maar ook in je hoofd. Dat steentje ziet er niet bij iedereen hetzelfde uit. En sommigen gooien het snel weg terwijl anderen er blijven mee rondlopen. We gaan hiermee aan de slag in de klas. Het is mooi en verrijkend om te zien hoe kinderen van 13 jaar reflecteren over hun problemen, moeilijkheden, struikelblokken. Het opent hopelijk ook hun ogen voor mensen die psychische euh, je weet wel wat hebben. En hopelijk draagt dit ook bij om het taboe dat nog steeds rust op mentale problemen te doorbreken. Rust zacht, lieve Brenda.