Lieve, dappere Brenda
Ik wil je nog zo veel vertellen, maar de woorden verdrinken in mijn verdriet.
We hadden vaak contact, ook al zagen we elkaar bijna niet.
“Zo lief Eva. Jij was er altijd al”, schreef je me ooit.
Maar jij was er ook voor mij, dat vergeet ik nooit.
Mede dankzij jou doe ik mijn best om taboe te doorbreken.
Om over psychische kwetsbaarheden, inclusief die van mezelf, te spreken.
Dankjewel om op mijn pad te komen.
Ik hoop dat je nu ergens op een plek bent om van te dromen.
We zouden ooit nog eens gaan wandelen, wij met z’n twee.
Maar vanaf nu neem ik je overal met me mee.
Brenda, je blijft voor altijd verder leven in mijn hart. Ik voel je met de warmte van de zon, tussen de planten en de bloemen. Je bent en blijft die fantastische Brenda, ‘Brendapper’. Lieverd, ik wens je lente tot in de eeuwigheid! Dikke knuffel!
Ook een hele dikke knuffel aan Jan, Jip, Lom, Zen, Wifi en al wie haar lief heeft!
“How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.” – Winnie the Pooh/A. A. Milne