Brenda’s strijd voor meer menselijkheid in de psychiatrie, de moed en de kracht die daarmee gepaard ging, daar kon je niet onbewogen bij blijven. Dat heeft ook mij diep geraakt. Als mens, en als minister van Volksgezondheid.
Het is precies zoals journaliste Sara Vandekerckhove het zegt. “Ze heeft veel problematieken in de psychiatrie bespreekbaar gemaakt en ze heeft een verschil gemaakt”. De oprichting van psychosenet België was belangrijk om psychose bespreekbaar te maken en zo stigma en taboe te verminderen.
Brenda had ook de kracht van het woord. Haar boeken en haar lezingen, gaven hoop en een houvast voor zovele mensen die lijden aan psychose. En Brenda had ook haar eigen stijl. Ze kon de confrontatie aangaan; het mocht het wel wat schuren, want haar motto was: “alleen door wrijving krijg je glans”. Brenda was meer dan een voorvechtster van patiëntenrechten. De hoop die ze gaf aan zovele mensen, dat is van onschatbare waarde.
Ik hoorde dat ze vorige zomer opnieuw een periode in de psychiatrie moest doormaken die voor haar zeer onmenselijk was De pijn en de teleurstelling die ze daarbij moet hebben gevoeld, was ongetwijfeld enorm. Net als het leed dat haar gezin de voorbije jaren moest doormaken. Mijn gedachten gaan ook naar hen.
“Dood ben ik pas als jij mij bent vergeten”, zingt Bram Vermeulen in het lied ‘Testament’. Ervoor zorgen dat de strijd die ze voerde, wordt verdergezet, met blijvend resultaat. Laat dat misschien ergens haar testament zijn. Dat verdient Brenda meer dat ooit tevoren. Dat moet ook de inzet van het beleid zijn.
Frank Vandenbroucke
Minister van Volksgezondheid