Lieve Brenda
Als studente toegepaste psychologie moest ik destijds een paper schrijven over psychoses. Iemand raadde met je eerste boek aan. Ik heb het gelezen. En het is nog jaren na de paper blijven kleven.
Ik kende je niet persoonlijk, maar volgde je op Facebook, zag hoe je je engageerde, voor zoveel projecten, zo strijdvaardig en tegelijk kwetsbaar, telkens weer.
Je inspireerde, absoluut, met je visie, je gedrevenheid, je verhalen. Je was een unieke, warme stem in een wereld die maar verder draaft. Je gaf hoop, voor zovelen. Telkens weer.
Rust nu maar uit, lieve Brenda. Waar je ook bent. Door zachtheid omringd. Je hebt het zo hard verdiend.
Goele