Het is alweer een aantal jaren geleden dat ik met Brenda samenwerkte rond haar theatervoorstelling ‘Kortsluiting in mijn hoofd’. De herinnering is sterk. Haar vriendelijke, lachende ogen. De ontroering – vooral wanneer ze over haar Jan en de jongens sprak. De drive om de wereld een stukje mooier te maken. Haar scherpte, haar humor…
Brenda zei destijds tegen mij dat ze hoopte met deze voorstelling heel misschien een steen in de rivier te verleggen. Dat is gelukt. Wat heeft ze veel mensen bereikt met haar voorstellingen, ontmoetingen, boeken…. Een mooi mens, een groot verdriet.
Dag lieve Brenda