Lieve Brenda en familie, Ik kende je niet, maar las net over jou door een bericht in het Nieuwsblad ‘dat België voor het hof van de mensenrechten wordt gedaagd door wat er gebeurd is met de Slovaak Chovanec’. Wat bracht je verhaal mijn strijd boven. Ik heb zelf geanalyseerd dat bij mij heel erge angst psychotische kenmerken bovenbrengt. Door één zinnetje ‘ ze gaan me doen verdwijnen en folteren’ waarop ik niet anders kan dan zelfmoord proberen te plegen om te ontsnappen aan foltering.Dit gebeurde voor de eerste maal als ik 47 jaar was (voordien nooit psychose) ik was een heel goede , gedreven moeder van 3 kinderen tieners de oudste 17. Een vreselijke scheiding en doordat ik naar Geneve was gegaan om dit aan te klagen op het hof van de mensenrechten en mijn dochter van 17 mee was. Is de jeugdrechtbank hierop gesprongen. Ik kreeg enorm grote angst om mijn kinderen te verliezen. En dan kwamen de zelfmoordpogingen door dat zinnetje. Psychotisch kenmerken. Een wanhopige zelfmoordpoging is heel erg afgelopen voor mijn toenmalige partner. Dit alles had grote gevolgen. Mijn toenmalige partner vergaf mij, besefte dat dat niet mijn bedoeling was. Ik heb heel erg geleden onder de gevolgen evenals mijn kinderen. Vanaf dan konden we door de omstandigheden ;psychiatrie en erger, niet meer samen wonen. Mijn ex -man was in het huis getrokken. Ik had geen woonst meer. En de oplossing was beschut wonen. Geen oplossing voor een moeder met drie kinderen die heel veel van elkaar hielden. Ik had misschien een noodwoning( een krot) moeten aanvaarden. Ik wou mijn kinderen die geen armoede gewoon waren, daar niet in meesleuren. Het heeft geen deugd gedaan, dit alles, aan onze relatie. Wat ik vooral wil zeggen is dat ik 16 jaar later terug door geweldige angst ditmaal over ‘een woonst hebben’ (existentieel) datzelfde zinnetje in mijn hoofd heb gehad met terug ernstige zelfmoordpoging. Wat ik wil zeggen. Waar is de verantwoordelijkheid van een jeugdrechtbank om zomaar kinderen voor een onderzoek bij de vader te plaatsen. Ik had op zijn minst begeleiding moeten hebben als heel gedreven moeder,die dolveel van haar kinderen hield.Ze hebben mij en mijn kinderen gebroken. En wat doet psychiatrie. Medicatie geven en antidepressiva proberen te geven terwijl ik ongelukkig was door de toestand. Ik heb de laatste keer uiteindelijk antidepressiva kunnen weigeren. Ik ben heel veerkrachtig. Mijn dochter ben ik kwijt door heel de toestand. Mijn kinderen kennen mijn verhaal niet. Ik ben een boek aan het schrijven Voor mij is duidelijk dat ze moeten oppassen want ook heel erge angst lokt psychose uit. Ik word niet agressief,wel heel bang. Dank voor wat Brenda in gang gezet heeft. KL