Ik volg Brenda al jaren. Ik las haar boeken, volgende haar op de voet, deden babbeltjes tijdens signeersessies. Ik kijk geweldig uit naar haar nieuwe boek, ik hoop dar het ooit nog kan uitkomen. Ik heb soortgelijke dingen meegemaakt in de psychiatrie.
Niemand zal haar dit ooit nadoen. Ik las onlangs haar interview met haar man Jan, hoe moeilijk het soms was maar dat hij achter een blok achter haar bleef staan.
Ik wens Jan, de kinderen en Wifi ongelooflijk veel moed. Brenda was moegestreden, uitgeput. En dat hebben ze haar aangedaan..bij politie, bij psychiatrische ziekenhuizen. Ik wens haar nu de rust die ze zo hard nodig had…
Leslie