Dag Brenda
Vorige week zondag kleurde de ochtendlucht helder. Ik stond bij jouw buurman Lotfi in de tuin. Lotfi wees naar de bomen achteraan en zwaaide vol lof … Hoe mooi jouw tuin is, maar vooral hoe fijn het is om goede buren te hebben. Ik kende jou toen nog niet.
Later op de dag werd het plots veel te vroeg donker: de sombere tijding van jouw afscheid. Ik kende jou toen nog niet.
En ook maandagochtend ontving ik – kersverse CVO-Gent-leerkracht – nogmaals het droevige bericht van jouw afscheid …
Dag collega, je was zo dichtbij maar meteen ook zo ver af. Ik kende jou nog niet, maar wil jou toch omarmen.