Lieve Brenda,
Ik mis jou nu al, verdriet en ontstentenis overvalt mij.
We hebben elkaar voor het eerst ontmoet in 2015 tijdens een lezing van je eerste boek.
Ik moest je een hand geven en hug en het voelde meteen als een herkenning.
Jou drive om de mens achter de kwetsbaarheid te zien.
Voor iedereen klaar staan en altijd bereikbaar.
Ik deelde deze passie en enthousiasme met je maar dan voor naasten.
Wat een gemis nu al ieder moment en herinnering aan jou geeft een traan.
We moeten blijven knokken voor een systeem die de mens voorop zet en niet het behandelplan of diagnose.
Jij was mijn grote voorbeeld.
Rust vredig, in mijn hart blijf ik jou voelen en missen.
Heel veel liefs voor jou en blij dat ik jou heb mogen ontmoeten.
Veel sterkte voor Jan, Jip, Lom en Zen.
Het gaatje goed Brenda,
Rob van Kol