Vaarwel Brenda, ik mocht je een keer echt ontmoeten op je theaterstuk/ boekvoorstelling… ik kwam er als mantelzorg, naaste van iemand met psychische kwetsbaarheid, als bondgenoot in je strijd naar meer warme menselijkheid, als psychiater. Je hebt me daar mentaal een stevige duw gegeven, je liet een diepe indruk na. Ik mocht je vele keren kruisen, je online berichten lezen , je stilzwijgend aanmoedigen, je blijven bewonderen om je strijdlust… Ik kocht je kinderboeken, waarvan we volgende delen zullen moeten missen, ook dat zal ik missen na jouw vertrek.
De sporen die je achterliet zijn echt, ze zijn waardevol, ze zijn blijvend.
Niet in het minst voor je naasten. Ik wens die ontzettend lieve man van jou alle ruimte voor verdriet, alle steun die hij mag hebben, alle sterkte om weer verder te gaan. En jouw dappere wilde jongens wens ik ontzettend veel lentes!