Lieve Brenda, ik volgde je jarenlang op Facebook. Ik vond je een prachtvrouw, een licht, een vuur… Heel erg verbonden, ontzettend mooie ziel, dicht bij jezelf en de Bron van het leven, zo voelde je, warm, en met zo’n groot hart… Heel goed wetende waar het echt om draait in dit leven…Ik reageerde soms al eens op een berichtje van je, de herkenning en het wederzijds begrip altijd zo groot. En soms wisselden we eens iets uit. Muziek die kon steunen… Ik herkende mezelf in jou. Onbegrepen zijn, niet de juiste hulp, je in de steek gelaten voelen…zo hard. En toch bleef je moedig. Ik zit nu al een jaar niet meer op Facebook, de rust zelf ook nodig, dus was jou ook een beetje ‘kwijt’. Een paar dagen geleden dacht ik, ik ga Brenda nog eens een berichtje sturen, laten weten dat ik aan haar denk… In de drukte van alledag en met mijn warrige adhd-hoofd, vergat ik het… Toen een vriendin vanochtend het nieuws over je dood doorstuurde, brak mijn hart. Silly world. Je blijft voor altijd wonen in mijn hart, lieve mooie warme vurige bloem van een vrouw die je was… En ooit, ergens zien we elkaar weer! Ik wens aan jouw lieve lieve mannen heel veel warmte. Veel tijd om te rouwen en dit verlies en verdriet een plek te geven.
Grief, I’ve learned
is really just love.
It’s all the love
you want to give,
but cannot.
All that unspent love gathers up
in the corners of your eyes,
the lump of your throat,
and in that hollow part of your chest.
Grief is just love with no place to go.
-Jamie Anderson
There is a sacredness in tears. They are not the mark of weakness but of power. They speak more eloquently than ten thousand tongues. They are messengers of overwhelming grief and unspeakable love.
-Rumi
Do not stand at my grave and weep
I am not there. I do not sleep.
I am a thousand winds that blow.
I am the diamond glints on snow.
I am the sunlight on ripened grain.
I am the gentle autumn rain.
When you awaken in the morning’s hush
I am the swift uplifting rush
Of quiet birds in circled flight.
I am the soft stars that shine at night.
Do not stand at my grave and cry;
I am not there. I did not die.
-Elizabeth Frye