1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Pssst
Brenda, De eerste keer dat ik je ontmoette, was in die grote aula van de hogeschool in Antwerpen, waar je me had uitgenodigd om over mijn werk als illustrator te praten. Je zat tussen je studenten, die je duidelijk op handen droeg. Vol vuur, passie en enthousiasme volgde je elke zin, elk woord en elk beeld dat ik liet zien. Na afloop zei je dat je een boek over psychologie
Beste Brenda
Toen we elkaar afgelopen donderdag voor het laatst spraken, had je het over hoop. De actie die je op touw wou zetten tegen onrecht en brutaliteit ten aanzien van wie psychisch kwetsbaar is, was gekelderd. Dat deed je pijn. Maar je vond eveneens dat de strijd voor betere zorg niet mocht stoppen. Je sprak met de Liga voor Mensenrechten en het sterkte je in de idee dat we het gebruik
Een krachtige stem in de stilte
We zijn vertwijfeld en diep geraakt door het overlijden van Brenda Froyen, een bijzondere vrouw, een krachtig mensenrechtenactiviste, een toegewijde moeder van drie zonen en de echtgenote van een man die haar als geen ander liefhad. Haar beslissing om uit het leven te stappen heeft me diep geschokt en laat me achter met een gevoel van leegte en verlies dat moeilijk te bevatten is.
Jouw boeken over Wifi hebben ons geraakt en geïnspireerd, dankjewel hiervoor.
Onze toen achtjarige Louis – normaal niet zo een fervente lezer – las de boeken -tig keer na elkaar,
hij wou ook een Toller hond, en die zou ook Wifi heten.
Het was niet alleen om Wifi, ontdekten wij toen de rest van het gezin de boeken ook las.
Het waren de herkenbare verhaaltjes met een grappige ondeugende dynamiek in een tof gezin, die zo herkenbaar, bewonderenswaardig en inspirerend waren, ze toverden een lach op ons gezicht.
Ze maakten indruk op Louis, die me verraste met vragen als “mama, is Moerbeke ver hiervandaan?” en onophoudelijk en consequent iedere dag smeekte om ook een Wifi te krijgen.
Dit jaar was het eindelijk zo ver, papa ging akkoord, en er was sneller dan gedacht een pup beschikbaar.
Ik las de boekjes nog eens opnieuw, met bijzondere aandacht voor hoofdstukken als “toen Wifi nog binnen plaste”.
Ik stuurde nog een berichtje naar het account van Wifi met dit goede nieuws, op 5 oktober zouden wij onze Wifi halen, ze heet Lika, en we zouden nu al een boek over haar kunnen schrijven.
Toen ik me zorgen maakte dat mijn bloementuin Lika niet zal overleven zei Louis troostend dat Wifi de tuin ook verwoeste.
Zo hebben we het gevoel de hoofdpersonages van deze boekjes te kennen, wat natuurlijk absoluut niet waar is.
Wel denken we aan jullie, zijn we geraakt en leven we mee, bedankt voor het delen van deze leuke verhalen.
Ontzettend veel sterkte aan het hele gezin en Wifi, dat jullie de moed vinden elkaar te kunnen dragen en steunen.
We hopen en geloven dat jullie voldoende mooie geluksmomenten, humor, energie en ondeugendheid samen hebben beleefd om de rest van jullie leven van te blijven genieten, zodat het altijd weer lente wordt.
Rouwen is liefde… ♥️.
Ik was vol bewondering over de moed die Brenda had om al de getuigenissen van patiënten en familieleden samen te bundelen om zo die psychiatrische instellingen met hun nog middeleeuwse “behandelingen ” aan te klagen voor de rechtbank. Dit is revolutionair en is een enorme steun voor al diegene die hier direct of indirect mee te maken hebben nu en vroeger. Het overlijden van Brenda raakt mij diep.
Wat goed om te lezen dat je een rechtzaak zou gaan voeren tegen een paar psychiatrische ziekenhuizen. Veel geld werd gestort. Jouw wensen zullen uitkomen. Het boek over je psychose in 2023 zal grote invloed hebben. Je enorme inzet voor een me too beweging zal je nog beroemder maken. Rust zacht.
Gehuild heb ik te lezen dat je er niet meer bent!
Het kwam Toevallig in beeld toen ik weer voor de zoveelste keer weer even het woord psychose opzocht.
Ik las weer dezelfde verhalen, over psychose over de tegenslagen, om de moed niet op te geven.
En dit terwijl men zoon 2 jaar geleden het leven niet meer aankon.
Na een manische periode met aansluitend een zware psychose en
opname heb ik haar boek gelezen “ kortsluiting in men hoofd.”
Aangeraden door men zus. Terwijl hij na zijn opname weer thuis was sprak ik erover met hem. Ik zie hem nog in de zetel zitten. Ik wist helemaal niets over zijn ziektebeeld. Het was allemaal zo plotseling en snel gegaan.
Tijdens zijn opname in de psychiatrie
Hebben we zelfs geen gesprek gehad met de behandelende psychiater.
En dan kregen we te horen, dat hij het ziekenhuis moest verlaten want de vastgestelde periode van opname was voorbij. Alhoewel hij nog maar 2 weken
Medicatie had gekregen, wat normaal 3 weken zouden moeten zijn.
En daar stonden we dan … en wat nu . Andere psychiater zoeken .. dan maar .
En ja na 1 maand had hij een afspraak en daar tussen niets .. wachten.
Na 1 mndn is hij overleden
En nu ben jij er ook niet meer Brenda. Jij
Was diegene die de strijd aanging om dit ziektebeeld meer in de actualiteit te brengen, we zijn je heel erg dankbaar !! Dat je der was en wat je tot stand hebt gebracht.
Veel veel sterkte voor jou mooi gezin familie !!
206 reacties
Hoe onwezenlijk blijft het toch…iemand verliezen die zo gevochten heeft en zo sterk leek. Ik mocht Brenda verschillende keren ontmoeten tijdens fora van Uilenspiegel en Ups&Downs. Fijne gesprekjes tijdens de signeersessies van haar boeken. Tijdens haar lezingen, het verhaal van haar ziekteproces maar vooral haar aanklachten over de zorgverlening in de psychiatrie, kon ik alleen maar bevestigend knikken. Terwijl ik dit schrijf komen mijn ervaringen in alle hevigheid terug. Ook ik heb klachten ingediend tegen de instellingen waar ik verbleef. 1 psychiater uit de instelling heeft mij au serieux genomen en de fouten erkend. Eén van de weinigen zeker? We moeten het werk van Brenda verderzetten, absoluut. Met haar verhalen, haar boeken, die ik nu opnieuw ter haar herinnering zal herlezen, zal ik mij blijvend inzetten tegen de kwaliteit van de zorg voor ons, kwetsbare mensen. Veel moed voor Jan, Jip, Lom en Zen. Dikke knuffel.
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere