1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
David tegen Goliath… 🕯️
Lieve Brenda,
Jij hebt met je woorden, je kracht en passie een onuitwisbare indruk op mij achtergelaten. Je hebt me laten zien hoe krachtig je bent met zo een doorzettingsvermogen om steeds te strijden naar een betere GGZ.
Voor mij ben je een groot voorbeeld. Jouw visie en energie hebben niet alleen mij, maar ook de mensen om je heen geraakt. Je hebt laten zien dat één persoon echt een verschil kan maken in de wereld.
Hoewel het moeilijk is om je te zien vertrekken, weet ik dat jouw spirit voortleeft in alles wat je hebt gedaan en in iedereen die je hebt geraakt.
Dank je wel voor wie je bent en wat je hebt gegeven. Ik zal jou strijd verder blijven zetten in deze maatschappij.
Wat een onbevattelijk groot verlies voor iedereen die zich liet inspireren door haar onvermoeibare inzet, enthousiasme en gedrevenheid en haar terechte verontwaardiging over de vele wantoestanden die in de psychiatrie helaas nog steeds schering en inslag zijn.
Lieve Brenda, ik heb je jammer genoeg nooit ontmoet maar was wél van plan om naar de theatervoorstelling te gaan die je zou gaan geven van zodra je nieuwste boek was verschenen. Wat ga ik jouw gepassioneerde posts op Facebook missen, maar dat gemis valt natuurlijk in het niets bij het onbeschrijflijke verdriet van je familie en vrienden. Je hebt in je relatief korte leven zó ontzettend veel mensen geïnspireerd en kracht en hoop gegeven met jouw unieke herstelverhaal, dat kan gewoon niet genoeg benadrukt worden. De vele reacties op jouw overlijden die maar blijven binnenstromen bevestigen hoe onwaarschijnlijk veel jij voor talloze mensen hebt betekend. Je beschikte over een (voor mij) onvoorstelbare hoeveelheid energie en je hebt daardoor enorm intens geleefd en ineens, van de ene dag op de andere, is het voorbij.
Lieve Brenda, doe je onderweg even de groeten aan mijn moeder, die net als jij een gedreven leerkracht Nederlands was en ook, net als jij, zwaar geleden heeft onder foute behandelingen en dwang in de psychiatrie? Rust nu maar zacht, je strijd is gestreden, het leed geleden, wat je hebt moeten doorstaan is voorbij.
Heel veel sterkte, kracht en liefde gewenst aan de familie en vrienden van Brenda en aan iedereen die haar van nabij of vanop afstand volgde en moed putte uit haar verhaal en haar strijd. 🙏💖
Beste Jan en hartekinderen van jullie,
Zo immens droevig dat Brenda niet meer bij ons is…ze blijft natuurlijk WEL bij ons!
Ze heeft zoveel gegeven, zo hard gestreden!
Drie jaar geleden sprak ik met haar af in jullie droom-tuin… het was juli, volle zon, vakantie en de jongens en wifi renden door alles heen. Af en toe kwamen ze dicht bij hun mama staan om mee te luisteren naar ons!
We leerden elkaar ‘strijdend’ kennen om oplossingen te vinden voor de vele ‘gaten’ in de samenleving.
Ik richtte 15 jaar geleden TEJO op, ‘Therapeuten voor jongeren’ een burgerorganisatie die jongeren tussen 10 en 20j anoniem en gratis therapeutische begeleiding aanbiedt, als een reactie op de lange wachttijden in de hulpverlening van GGZ. In het kader van onze HOU VAST Beweging waar we vooral ‘preventief’ willen handelen hebben we een reizende belevingsexpo gemaakt rond rechtspositie, welzijn en hulpverlening en lag het hele fijne boekje ‘PSSst!- het grote weetjes en niet-weetjes boek over psychische…euch.. je weet wel, beschikbaar voor de vele jongeren die langs kwamen!
Een drietal weken geleden vroeg ik haar via linkedin of ik haar mocht interviewen ivm een nieuw boek dat we schrijven voor TEJO- 15 jaar…
En ik ga hulde brengen aan haar, aan de vrolijke, hoopvolle, guitige, knappe en strijdende vrouw-schrijfster, en nog zoveel meer!!! Zoveel respect voor jullie innemende liefste Brenda 🫶
Ik schenk jullie een warme vriendschapsomhelzing en wens jullie veel lieve krachtjes toe.
Hartelijk en heel genegen,
Ingrid De Jonghe
Brenda… ik kende je niet. Ik werkte in de zorg en ik hoorde alleen af en toe gegrommel van collega’s, die ‘last’ hadden van het vuur dat je hen in de media aan de schenen legde. Toen al voelde ik in mijn hart: wat je zegt, is terecht. Het kan anders, het móet anders!
Ik ging werken bij Familieplatform en 1 van mijn eerste projecten was: 5 workshops organiseren waar jij de kookpotmetafoor uit haar Pssst-boek kwam toelichten. Wat een ongelofelijk plezante kennismaking was dat! Enthousiast, bijzonder bekwaam, vrolijk en bevlogen, zo kwam je op me over. En de telefoontjes die we nadien af en toe naar elkaar deden, waren altijd zo voedend en verbindend! We voelden elkaars verontwaardiging en plannen om nieuwe projecten uit de grond te stampen moesten er ook altijd bij zijn. Je benoemde eens dat je altijd blij werd van telefoontjes met mij. Maar dat was een genoegen dat jij juist aan mij bezorgde, vond ik. En als ik mensen spreek die je gekend hebben, dan was ik duidelijk niet de enige! Na zo’n telefoontje scheen de zon precies altijd 20% feller <3. Ik zal je altijd op die manier herinneren en ik neem je mee in mijn hart. We doen vanuit Familieplatform ons best om je boodschap verder uit te dragen en stenen te verleggen.
En aan je man en je 3 zonen wil ik graag zeggen: je vrouw/jullie mama was een fantastisch mens, die alles gegeven heeft wat ze te bieden had, en dat was heel wat! Laat jullie nooit iets anders wijsmaken. Ik steek jullie graag een hart onder de riem, bij dit droevige verlies <3.
210 reacties
Na jouw overlijden, kreeg ik dat door via mijn dochter. Zij had op Karel de Grote Hogeschool een gastles van jou gehad voor het vak psyhopathologie. Ze schreef me dat ze die gastles nooit vergeten was en dat jij haar was bij gebleven en hoe ze bewondering had voor jou, dat je zo’n sterke vrouw was… Hoe ze versteld stond van de manier waarop je kon vertellen over wat je had meegemaakt en wat je wou bereiken om de zorg hierrond te verbeteren. Je hebt zeker impact gehad op haar!!
Wat een onwaarschijnlijk verlies. Brenda haar boek ‘Kortsluiting in mijn hoofd’ was op verschillende manieren belangrijk voor mij: het hielp mij lotgenoten vinden en toonde dat herstel mogelijk is. Het boek was mijn licht aan het einde van de tunnel toen ik dat nodig had. Ik heb haar dat ook verteld toen ze kwam spreken in Sint-Niklaas. Ze heeft mijn herstelproces mee vorm gegeven en daar zal ik haar voor altijd dankbaar voor zijn.
2 dagen voor je overlijden hebben we nog even gechat….het ging je niet…je was terug bij af…maar nooit gedacht dat dat ons laatste chatberichtje zou zijn.
Hoe onwezenlijk blijft het toch…iemand verliezen die zo gevochten heeft en zo sterk leek. Ik mocht Brenda verschillende keren ontmoeten tijdens fora van Uilenspiegel en Ups&Downs. Fijne gesprekjes tijdens de signeersessies van haar boeken. Tijdens haar lezingen, het verhaal van haar ziekteproces maar vooral haar aanklachten over de zorgverlening in de psychiatrie, kon ik alleen maar bevestigend knikken. Terwijl ik dit schrijf komen mijn ervaringen in alle hevigheid terug. Ook ik heb klachten ingediend tegen de instellingen waar ik verbleef. 1 psychiater uit de instelling heeft mij au serieux genomen en de fouten erkend. Eén van de weinigen zeker? We moeten het werk van Brenda verderzetten, absoluut. Met haar verhalen, haar boeken, die ik nu opnieuw ter haar herinnering zal herlezen, zal ik mij blijvend inzetten tegen de kwaliteit van de zorg voor ons, kwetsbare mensen. Veel moed voor Jan, Jip, Lom en Zen. Dikke knuffel.
Hoi lieve Brenda,
het is goed zo hoewel het mij wel enorm verdriet doet, te horen dat je hier niet meer bent in fysieke vorm :'(
Jij was en bent inderdaad een Engel, en een Martelaar nu ook. Ik heb nog onder andere met je gemaild begin dit jaar, we noemden elkaar ‘medestrijders’ 🙂
Ik begrijp waarom je hebt besloten om eruit te stappen en het is goed zo. Niemand is boos op jou. De ggz is gewoon regelmatig sadistisch en ook gewelddadig naar haar ‘patienten’ m.n. die met een (in HUN bewoordingen) ‘psychose’. Ja dat is echt heel, heel erg zwaar. Vooral als je dit (telkens weer) moet ondergaan. Ik heb o.a. je boek ‘Kortsluiting in mijn hoofd’ gelezen. Ik heb zelf ook meer boeken geschreven over mijn ‘psychosen’ en de ggz behandelingen die volgden, die ook uitgegeven zijn -zie mijn website hieronder. (Mede) daarover mailden wij met elkaar en ik vond dat contact heel waardevol. Brenda, er wordt van je gehouden. Waarschijnlijk voel je je nu beter, waar je ook bent (het Licht waarschijnlijk). Niemand is boos op jou.
En anderen gaan ‘gewoon’ verder met deze strijd, de mensen die hier nog rondlopen inclusief ik zelf en mensen uit mijn omgeving. Er zullen altijd ‘rebellen’ blijven. De ggz MOET anders.. menselijker.. liefdevoller! Al dat sadisme etc. MOET stoppen! Misschien heb jij deze strijd ‘verloren’.. maar de oorlog zullen wij winnen.. ze IS al gewonnen ook al lijkt dat nog (lang) niet zo!
Je zal altijd een plekje in mijn hart blijven houden. Lieve medestrijdster <3
Liefs,
Diana
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere