1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Dit nieuws komt zo hard bij me binnen. 😭 Ik kan dit gewoon niet geloven.. Dit is zo’n groot verlies voor deze wereld!! 💔
Brenda, ik schrijf dit berichtje voor jou, omdat jij dit verdient!
In de Hogeschool heb ik nooit een betere docent gehad dan jij! Jij wist me altijd te boeien met jouw enthousiasme en creativiteit. Ik keek uit naar elke les ‘taalvaardigheid’ en vond het geweldig dat je ook mijn stagebegeleider was. Ik keek toen al enorm naar je op!
Toen jouw eerste boek uitkwam, heb ik het meteen gekocht. Ook “Lena” en “Ben ik dan nu weer normaal” hebben een plaatsje bij mij in de kast. De kinderboeken komen daar ongetwijfeld ook nog bij als ons Nora wat ouder is..
Jouw lessenpakket rond “Psssst” stuurde ik stevast door naar mijn collega’s van de derde graad lager onderwijs, want wat zag ik daar zoveel moois in!
Ik heb je ook steeds gevolgd op social media. Ik bewonderde jouw moed en doorzettingsvermogen! Zelfs jouw verhalen die je poste in een manie vond ik bewonderenswaardig. Ik heb jou NOOIT bekeken als een persoon met een psychische kwetsbaarheid. Ik zag JOU! Jij als mooi mens. Jij had talenten waar andere mensen alleen maar van kunnen dromen!
Brenda, sinds een half jaar heb ik een moeilijke en zware periode. Ik herkende vele stukken van jouw posts. Als ik op jouw verhaal reageerde, kwam er stevast een antwoord. Zelfs als jij het moeilijk had, trok jij je het leed van anderen aan en wilde je helpen.
Als de hulpverleners en “de zorg” nog maar de helft van jouw goedheid en jouw visie zouden hebben, zouden er veel meer mensen geholpen worden!
Oh Brenda, wat ga ik jou missen! Dit voelt zo oneerlijk… 💔
Veel sterkte aan Jan, Jip, Lom en Zen en de rest van de familie. 🌟
Lieve Brenda
Als studente toegepaste psychologie moest ik destijds een paper schrijven over psychoses. Iemand raadde met je eerste boek aan. Ik heb het gelezen. En het is nog jaren na de paper blijven kleven.
Ik kende je niet persoonlijk, maar volgde je op Facebook, zag hoe je je engageerde, voor zoveel projecten, zo strijdvaardig en tegelijk kwetsbaar, telkens weer.
Je inspireerde, absoluut, met je visie, je gedrevenheid, je verhalen. Je was een unieke, warme stem in een wereld die maar verder draaft. Je gaf hoop, voor zovelen. Telkens weer.
Rust nu maar uit, lieve Brenda. Waar je ook bent. Door zachtheid omringd. Je hebt het zo hard verdiend.
Goele
Onze overige bloembollen kwamen bij jou terecht, een bloem van een vrouw
Brenda maakte indruk op me bij Kaatje van Hemelrijk. Met haar verhaal, haar boek. Maar vooral met haar ontwapenende manier van praten, de liefde die ze uitstraalde. Voor haar kinderen waar ze over sprak, het leven – als het mooi was. Ik volgde haar op LinkedIn, hoorde soms haar kreet en schreeuw tegen onrecht, tegen eenzaamheid. Ik hoop zo dat ze momenten heeft mogen ervaren van niet alleen zijn. Van verbinding. Ik vind het vreselijk voor haar, haar man en kinderen, dat ze het ergens niet meer kon of heeft moeten opgeven. En hoewel ik je echt niet goed ken,Brenda, denk ik wel te weten wat je iig was: een goed en echt mens. Waar je ook bent, ik hoop dat het licht daar flink schijnt voor jou!! ❤️
Ik heb haar boek gekocht en gelezen; wat een bijzonder mens, ik volgde haar via Instagram.
205 reacties
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere