In liefdevolle herinnering aan
Brenda Froyen

1978

2024

“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”

Ernest Hemingway

Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.

Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.

Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.

Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.

Verhalen en herinneringen aan Brenda

Door: Suzy Moonen

Brenda, ik leerde je als zij instromer kennen op AP in 2017. Wat hebben we gelachen, hard gewerkt, leuke momenten beleefd. Je inspireerde ons, motiveerde ons, liet ons plezier krijgen in de mooie job van leerkracht. Je zat vol energie en droeg dit over naar ons. Je bent een voorbeeld en ik grijp nog vaak terug naar je tips. Je was vooral ook warm en begripvol en ik herinner me ook jouw pretoogjes en het enthousiasme waarmee je voor onze klas stond. Voor mij blijf je bestaan in alle kinderen die ik mee dankzij jou kan inspireren en in de steeds opnieuw ontluikende natuur omdat die me doet (glim)lachen zoals jij dat deed. Wat zal je gemist worden, maar wat zal het ook mooi zijn om aan je terug te denken.
Heel veel sterkte voor je familie.

Door: Hilde Brosens

Ik las haar boek ‘Kortsluiting in mijn hoofd’, was er erg door geraakt en herkende vaak situaties die ik bij mijn zus had meegemaakt. Had graag eens een lezing van haar bijgewoond, maar dan was het net weer te laat. Het gekke was dat ook bij een vriendin van mijn zus terzelfdertijd Brenda in het vizier kwam.
Hoe vreselijk jammer dat Brenda er nooit meer zal zijn, in de eerste plaats voor haar gezin en zeker ook voor al wie ze inspireerde. Always on our mind. Sterkte en veerkracht aan wie haar het meest zullen missen.

Door: Henk Mathijssen, voorzitter plusminus – leven met bipolariteit

Ik meen dat wij Brenda in 2017 gevraagd hebben om op onze landelijke dag haar theatershow op te voeren. De thema’s zoals psychosegevoeligheid riepen veel herkenning en emotie op bij onze toeschouwers. Ze kwam recht in het hart binnen. Ze heeft toen op mij zeer grote indruk gemaakt. Het is een gave om een moeilijk onderwerp zo mooi neer te zetten. Zij had die gave.
Ik wens iedereen die haar zal moeten missen enorm veel sterkte met het verwerken van dit immense verlies.
Hou elkaar maar heel stevig vast.

Henk Mathijssen, voorzitter Plusminus

Door: Isabel

Lieve, lieve Brenda

Dankjewel.
Het was een voorrecht je een heel klein beetje te mogen kennen. Bij elke klaproos denk ik nog steeds aan jou, en de warme woorden die je me in 2019 schreef. Ik hoop dat je nog steeds ergens danst op Whitney Houston, op een plek waar het voor altijd lente is.
Het had zo niet mogen eindigen.brenda toch. Lieve, lieve Brenda.
Rust zacht.
Aan Jan, Jip, Lom en Zen: mogen jullie je altijd gedragen blijven voelen in het gemis. Ik wens jullie veel warmte toe, in en rondom jullie.

Door: Cynthia

Dit nieuws komt zo hard bij me binnen. 😭 Ik kan dit gewoon niet geloven.. Dit is zo’n groot verlies voor deze wereld!! 💔

Brenda, ik schrijf dit berichtje voor jou, omdat jij dit verdient!

In de Hogeschool heb ik nooit een betere docent gehad dan jij! Jij wist me altijd te boeien met jouw enthousiasme en creativiteit. Ik keek uit naar elke les ‘taalvaardigheid’ en vond het geweldig dat je ook mijn stagebegeleider was. Ik keek toen al enorm naar je op!

Toen jouw eerste boek uitkwam, heb ik het meteen gekocht. Ook “Lena” en “Ben ik dan nu weer normaal” hebben een plaatsje bij mij in de kast. De kinderboeken komen daar ongetwijfeld ook nog bij als ons Nora wat ouder is..
Jouw lessenpakket rond “Psssst” stuurde ik stevast door naar mijn collega’s van de derde graad lager onderwijs, want wat zag ik daar zoveel moois in!

Ik heb je ook steeds gevolgd op social media. Ik bewonderde jouw moed en doorzettingsvermogen! Zelfs jouw verhalen die je poste in een manie vond ik bewonderenswaardig. Ik heb jou NOOIT bekeken als een persoon met een psychische kwetsbaarheid. Ik zag JOU! Jij als mooi mens. Jij had talenten waar andere mensen alleen maar van kunnen dromen!

Brenda, sinds een half jaar heb ik een moeilijke en zware periode. Ik herkende vele stukken van jouw posts. Als ik op jouw verhaal reageerde, kwam er stevast een antwoord. Zelfs als jij het moeilijk had, trok jij je het leed van anderen aan en wilde je helpen.
Als de hulpverleners en “de zorg” nog maar de helft van jouw goedheid en jouw visie zouden hebben, zouden er veel meer mensen geholpen worden!

Oh Brenda, wat ga ik jou missen! Dit voelt zo oneerlijk… 💔

Veel sterkte aan Jan, Jip, Lom en Zen en de rest van de familie. 🌟

Laat hier een reactie achter

206 reacties

  1. Hoe onwezenlijk blijft het toch…iemand verliezen die zo gevochten heeft en zo sterk leek. Ik mocht Brenda verschillende keren ontmoeten tijdens fora van Uilenspiegel en Ups&Downs. Fijne gesprekjes tijdens de signeersessies van haar boeken. Tijdens haar lezingen, het verhaal van haar ziekteproces maar vooral haar aanklachten over de zorgverlening in de psychiatrie, kon ik alleen maar bevestigend knikken. Terwijl ik dit schrijf komen mijn ervaringen in alle hevigheid terug. Ook ik heb klachten ingediend tegen de instellingen waar ik verbleef. 1 psychiater uit de instelling heeft mij au serieux genomen en de fouten erkend. Eén van de weinigen zeker? We moeten het werk van Brenda verderzetten, absoluut. Met haar verhalen, haar boeken, die ik nu opnieuw ter haar herinnering zal herlezen, zal ik mij blijvend inzetten tegen de kwaliteit van de zorg voor ons, kwetsbare mensen. Veel moed voor Jan, Jip, Lom en Zen. Dikke knuffel.

  2. Brenda,
    het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
    Je missie gaat door…!

  3. Lieve familie en vrienden van Brenda,

    Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…

    Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.

    In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.

    En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…

    Veel liefs,
    Marieke van der Wielen

  4. Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.

  5. Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!

  6. Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .

  7. Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
    MA

  8. Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
    Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
    Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
    Respect ✊
    Rust in vrede 🙏
    Hettie

  9. Lieve Brenda

    Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.

    Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.

    Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.

    Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.

    Liefs
    LS

  10. Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
    Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
    In Dublin’s fair city
    Where the girls are so pretty
    I first set my eyes on sweet Molly Malone
    As she wheeled her wheelbarrow
    Through streets broad and narrow
    Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
    Alive, alive, oh
    Alive, alive, oh
    Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
    “Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…

    Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!

    Greet Devaddere

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *