1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Brenda,
We kenden elkaar niet persoonlijk maar toch leerde ik van je dat ik mij niet hoef te schamen voor mijn psychotische kwetsbaarheid.
Het leven gaat mij beter af nu ik eerlijk kan zijn over mijn gezondheid.
Lieve Brenda , jaren geleden vond ik een stuk van jou op You Tube over jou kraam bed psychose en liet dat aan collega’s zien in de GGZ. We waren onder de indruk en ik weet zeker dat je bij mij en anderen een zaadje plante over bejegening in de zorg.
Dat was mijn eerste kennis making met jou, daarna volgde ik jou en las je boeken.
Wat heb jij mij geïnspireerd in mijn werk en privé .
Later kregen we contact via de chat en ik lees die berichten nu terug met tranen in mijn ogen.
Dan lees ik dat jij je niet altijd gezien voelde….lieve Brenda ik zou hopen dat je nu al die berichtjes zou kunnen lezen. Wat heb jij veel mensen geïnspireerd , gesteund , gemotiveerd , wat was jij een strijder !
Rust zacht lieve Brenda en voor Jan en de jongens heel veel sterkte😘
Hoewel ik Brenda niet persoonlijk kende, voelde ik me wel verbonden met haar verhaal. Wat een moedige, intelligente en prachtige vrouw. Of ze het nu had over geestelijke gezondheid, onderwijs of mild tuinieren; haar woorden getuigden altijd van een enorme gedrevenheid. Haar impact zal nog lang voelbaar zijn, net als de leegte die ze zal achterlaten.
Brenda, ik ontmoette je voor het eerst in november 2015 op een congres in Genk. Ik luisterde naar jouw voordracht en jij naar die van mij. Het klikte direct. Je vertelde me over de plannen voor je tweede boek “Uitgedokterd”. Je nam mijn werk over kwartiermaken mee op in dat boek en ik was vereerd. Na je kritiek op de psychiatrie vanuit je slechte ervaringen wou je met “Uitgedokterd” de alternatieven aangeven. Je was een ijsbreker van een bevroren systeem maar je liet dat ijs tegelijk smelten door je nadruk op verbinding en menselijkheid. Je inspireerde me en je grote inzet en gedrevenheid zal me ook in de toekomst blijven inspireren. De strijd en het verbinden gaat verder…
Lieve, lieve Brenda…
Het vreselijke nieuws sloeg in als een bom, afgelopen zaterdag. Ik was aan de grond genageld, letterlijk. Tot op vandaag ging ik door, op automatische piloot. Een soort lockdown. Het leek alsof mijn lichaam en geest me wilde beschermen voor de harde realiteit. Ik kon het niet geloven, Brenda. Maar de berichten van vandaag bevestigen, ik kan er niet meer omheen. Je bent even overal. En toch ben je weg…
Eén jaar geleden heb ik je leren kennen. Ik had de eer om getuige te mogen zijn van je eerste ontmoeting met Roland. Dankjewel, lieve Brenda. Je gaf hem het mooiste cadeau ooit: warme, oprechte familieliefde. En wij, wij werden regelmatig getrakteerd op je innemende bezoekjes aan ons Huis van Ont-Moeting.
Ik volgde je online al veel langer, maar leerde je nu ook in real life kennen. Een allergie tegen onrecht en de onweerstaanbare drang om daar tegenin te gaan, daarin vonden we elkaar. Het duurde niet lang of we zaten in de studio voor een podcast rond internering en maakten nog heel wat plannen voor een nauwe samenwerking. Maar toen werd het winter en verdween jij eventjes van de radar. Wat was ik blij dat je in de lente van dit jaar weer opdook! De professionele samenwerking verdween naar de achtergrond en maakte plaats voor hele persoonlijke gesprekken. Precies dat we elkaar al jaren kenden. Dankjewel lieve Brenda voor het klankbord, luisterend oor, de goede raad.
Ons laatste gesprek, een paar weken geleden, blijft in mijn hoofd spoken. Had ik toen geweten wat ik vandaag weet, was het zeker anders verlopen. Sinds vorige week woensdag zit je in mijn hoofd. Ik wilde je al 3 dagen bellen, maar er kwam steeds iets tussen…
Lieve, lieve Brenda, voor mij en vele anderen zal je nooit weg zijn. Ik neem je mee. Elke dag. Overal. Op de barricades. In de frontlinie. Maar ook hier thuis. In mijn hart. Een voorbeeld. Een inspiratie. Voor altijd.
Lieve Jan, Jip, Lom en Zen, woorden schieten tekort. Haar liefde voor jullie was groot. Ik hoop dat jullie troost en verbinding vinden bij elkaar in dit intense verdriet.
206 reacties
Hoe onwezenlijk blijft het toch…iemand verliezen die zo gevochten heeft en zo sterk leek. Ik mocht Brenda verschillende keren ontmoeten tijdens fora van Uilenspiegel en Ups&Downs. Fijne gesprekjes tijdens de signeersessies van haar boeken. Tijdens haar lezingen, het verhaal van haar ziekteproces maar vooral haar aanklachten over de zorgverlening in de psychiatrie, kon ik alleen maar bevestigend knikken. Terwijl ik dit schrijf komen mijn ervaringen in alle hevigheid terug. Ook ik heb klachten ingediend tegen de instellingen waar ik verbleef. 1 psychiater uit de instelling heeft mij au serieux genomen en de fouten erkend. Eén van de weinigen zeker? We moeten het werk van Brenda verderzetten, absoluut. Met haar verhalen, haar boeken, die ik nu opnieuw ter haar herinnering zal herlezen, zal ik mij blijvend inzetten tegen de kwaliteit van de zorg voor ons, kwetsbare mensen. Veel moed voor Jan, Jip, Lom en Zen. Dikke knuffel.
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere