1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Hoewel onze wegen uiteen liepen zijn de herinneringen blijven hangen.
Je ontembare energie en creativiteit als lerarenopleider in KdG. Je huis in Antwerpen en de verhuis. De geboorte van de kinderen. Je openheid. Je engagement binnen het onderhandelingscomite. Je reislust. De verwarring en de kiemende psychose. De opname. De hoogtes en laagtes. De strijd tegen het onrecht. De moeilijke reis in je hoofd.
Bij de geboorte van Jip vroeg je me op te schrijven hoe ik je ervaarde.
Wat ik toen schreef weet ik nog goed.
…dag reiziger
Lieve Brenda,
Wat een klap. Het stemt me droevig en doet echt pijn. Hoe jammer dat de wereld je niet kon blijven vasthouden. Je had zo veel te bieden en betekende uitermate veel voor een heleboel mensen.
De laatste maanden had ik nog enkele malen via whatsapp contact met je. We zouden op 19 september samen met je man gaan eten om te kunnen praten over je laatste manuscript dat opnieuw met zoveel passie was geschreven. Je annuleerde omdat je je opnieuw depressief, vermoeid voelde. Maar ik wist dat je telkens na een depressieve periode toch weer de moed had gevonden om vol levenslust de draad weer op te nemen.
Nu is het anders gelopen. Wat heeft je nu die knak gegeven dat je helemaal gebroken was en niet meer de veerkracht vond? Het blijft in mijn hoofd cirkelen.
Ik heb je leren kennen als een sterke vrouw met een grote strijdlust voor een betere wereld en vooral voor mensen met psychose gevoeligheid. Wat een groot verdriet treft nu je mooie gezin en je dierbare familie. We zullen je allemaal missen. Brenda, je was een bron van inspiratie voor zovele mensen. Dat stemt ons dankbaar. De strijd zal verder gestreden worden met jou in onze gedachten.
Warme groeten,
Ludi Van Bouwel
Dag Brenda
We kennen mekaar niet maar ik heb je boeken gelezen, die mij altijd zijn bijgebleven. Als psychiatrisch verpleegkundige was ik vaak verschrokken over je ervaringen en heeft mij vaak aan het denken gezet.
Ook acties heb ik ondernomen maar waar ik steeds aan het kortste eind trok.
Er is nog veel werk maar waar een wil is, is een weg!
Het ga je goed waar je nu ook mag zijn en ik hoop dat je eindelijk je rust hebt die je verdient!
Liefs
Tilly
Brenda kende ik van LinkedIn. Ze was voor mij een bron van inspiratie. Ik genoot met haar mee van haar avonturen op reis en ik vond haar strijd voor een betere GGZ erg goed. Ik kan me haar video nog goed herinneren waarin ze zichzelf de titel “mensenrechtenactivist voor mensen met een psychische kwetsbaarheid’ gaf. Een titel die ze zeker verdiende.
Ik dacht dat ik haar altijd in het echte leven een keer zou ontmoeten. We ontmoeten elkaar, aan de andere kant van de regenboog Brenda. En door de woorden van Anne en Frank heb ik je nog een beetje beter leren kennen: daarom wens ik dat het voor jou altijd lente zal zijn.
Heel veel liefs en sterkte voor Jan en de kinderen.
En iedere keer zei je het raak.
Wars van gewenste verzachting
Terecht naar mijn idee
Het mocht gezegd worden
En liet je kwetsbaarheden zien
Die velen niet weten te uiten
En daarmee o zo krachtig
Een voorbeeld voor anderen
Jij en jouw mooie positieve kwetsbare dappere volhardende houding gaat/gaan gemist worden.
Dank je wel voor heel veel
Ik hoop dat je rust vindt
Liefs
205 reacties
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere