1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
De lessen taal zullen mij voor altijd bijblijven. Jij en Eva, wat een duo. Hopelijk heb je nu de rust gevonden die je zocht.
Het gaat je goed. 💫
Ik wens je geen rust in vrede Brenda want dat zou je vreselijk gevonden hebben. We hebben meer gebotst dan iets anders maar toch zal ik de herinneringen koesteren. Je was op en top een fantastisch mens
Lieve Brenda
Ik wou me inschrijven in een cursus als postpartum consulent bij Liv in februari 2019, jij zou hierin ook een stukje opnemen. De situatie voor mij op dat moment was niet ideaal, uiteindelijk schreef ik me toch niet in. Ik bleef je wel volgen! Als lotgenoot na een psychotische postpartumdepressie schreef ik je ook soms prive. Het onrecht dat je ervaarde was soms ook dat van mij en raakte me enorm. Graag stond ik in gesprekken met anderen mee op de barricade. Ik verspreidde jouw woord, dat ook het mijne was. Ik kon het niet verdragen als ik ergens wat kritiek over je opving en ging dan graag in de verdediging. Brenda, je gaf ook mij een stem. Ik zit hier nu, vol ongeloof, vol verdriet en toch erg dankbaar.
Ik houd ook in herinnering dat je 3 kinderen en je man er onvoorwaardelijk voor jou waren en ook omgekeerd, ik leef erg met hen mee.
Geen vaarwel Brenda, maar tot ziens. Rust zacht.
Lieve Brenda,
‘VIBRANT’, zo herinner ik me jou.
Engelse synoniemen zijn ‘active, dynamic, energetic, bright, enthusiastic, vital, spirited, full of life and excitement’.
Dit wordt vertaald als ‘meeslepend, pittig, vurig, geïnspireerd, gedreven, bezield’.
Na het lezen van je boek ‘Kortsluiting in mijn hoofd’ volgde ik, alweer lang geleden,
je workshop ‘Levensverhaal schrijven’ bij Poco Loco, Gent.
Op facebook volgde ik je reis in goede maar ook in moeilijke tijden. Af en toe hadden we contact via berichtjes op messenger.
Als je enkele weken niets postte, maakte ik me wat zorgen of het wel goed met je ging. Dit probeerde ik dan te checken.
Zo ook vorige zaterdag toen je de tickets voor een voorstelling van Els De Schepper online aanbood.
Hoe kon ik vermoeden dat dit je laatste dag was?
Bedankt, Brenda, voor de sporen die je achterlaat en voor de zaadjes die jij geplant hebt.
Ongetwijfeld blijf jij ons allen nabij, vanuit het LICHT in ONVOORWAARDELIJKE LIEFDE !
Als directeur van Ypsilon heb ik Brenda meermalen meegemaakt als spreekster op congressen en heb ik haar boeken werkelijk verslonden. Wat een energie. Wat een openheid. Wat een directheid. Wat een gedrevenheid. Wat een aanklachten.
Vooral de scherpe maar logische vragen die ze kon stellen aan de hulpverlening zullen me bijblijven. Vragen die iederéén zou kunnen stellen en die maakte dat de scheidslijn tussen psychose en werkelijkheid ter plekke vervaagde. Een voorbeeld was de verwondering van Brenda waarom zich nooit een hulpverlener had afgevraagd waarom ze nou juist rond haar dérde zwangerschap een psychose kreeg.
Ook de struggeling tussen een Brenda op stoom en een partner die haar wil afremmen raakte me. Zó goed voorstelbaar van beide kanten. En zo mooi hoe tegelijk uit alles bleek hoeveel liefde en dankbaarheid ze had naar Jan.
Brenda heeft meer, veel meer gegeven dan anderen in een veel langer leven doen. Als naastbetrokkene heb je daar niks aan en laat ze een inktzwart gat. Maar de inspiratie die ze velen bracht zal nog eindeloos lang voelbaar zijn.
205 reacties
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere