In liefdevolle herinnering aan
Brenda Froyen

1978

2024

“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”

Ernest Hemingway

Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.

Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.

Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.

Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.

Verhalen en herinneringen aan Brenda

Door: Anoniem

Dag Brenda.
Mijn laatste bericht aan jou op insta was iets in de zin van dat ik je enorm bewonder voor je inzet maar zorg ook een beetje voor jezelf.

Het leek soms alsof je alles in je eentje moest dragen.

Hopelijk vind je innerlijke rust en een grote bloemenweide daar waar je nu bent.
En ik hoop samen met jou dat de psychische zorg en psychiatrische zorg beter wordt.

Je zult het jammergenoeg zelf niet meer meemaken.
Maar ik hoop het voor mijn dochter en de mensen waar ik mee werk en voor ieder die daar vroeg of laat nood aan heeft.
🌸🌸🌸

Door: Marnix Samyn

Brenda dit komt binnen… ik zelf maakte een psychose mee en ben ook Bipolair..je Boeken waren een inspiratiebron voor me …ik putte er kracht en moed uit ..je zal nooit vergeten worden …sterkte aan de nabestaanden & Familie..vrienden..kennisen
❤️💫

Door: Peter Rober

Jouw woorden, jouw energie, jouw warmte, jouw verhalen.
Jouw lach,
En enthousiasme.

Bedankt Brenda.

Hoe erg dat we jou niet in leven hebben gehouden.
Hoe erg.

Door: Cornelia

Lieve Brenda,
Ik barstte in tranen uit toen ik dit bericht over je overlijden las. Het voelt zo onrechtvaardig dat we afscheid moeten nemen van jou en niet van een rot systeem dat mensen niet als mensen behandelt. Hoewel ik je niet persoonlijk kende, voelde ik me erg verbonden met jou. Ik hield van je authenticiteit, onuitputtelijk gevoel voor rechtvaardigheid en humor die je berichten zo sterk kenmerkten. Je was een geweldige schrijfster. Ik keek zo hard op naar jou. Ik wou dat ik je ooit eens in het echt had ontmoet, maar mijn eigen struggle en angsten hielden me toen nog tegen. Ik zal je voor altijd bij de warmte van mijn hart dragen. Wat was je mooi.
Alle warmte en sterkte in de wereld gewenst voor Jan, Jip, Lom, Zen, Wifi en andere dierbaren.

Door: Anouk Drieskens

Ik heb je voor de eerste keer gezien bij een voorstelling die je deed in Sint-Niklaas. Je was authentiek, eerlijk, pakkend, gevoelig, grappig en ongelofelijk slim. De tweede keer ontmoette ik je op een workshop over je boek PSSSt. Opnieuw dat enthousiasme, dat vuur, jouw kracht. Toen ik een hele tijd terug vernam via instagram dat het niet goed met je ging, stuurde ik je af en toe berichtjes om te vragen hoe het met je ging en om je moed te geven want ik wist uit ervaring hoe het voelt om in een diepe, zwarte put te zitten. Wat was ik blij toen ik je terug vol levenslust zag op je foto’s van jullie reis door Canada. Ik dacht en hoopte dat het diepe dal definitief achter je lag maar toen ik plots niets meer van je zag verschijnen op instagram, informeerde ik hoe het met je ging en vertelde je dat het niet goed ging. Ik heb ontzettend hard moeten huilen toen ik vandaag vernam dat je er niet meer bent. Ik zal nog veel aan je denken en ook je laatste boek gaan kopen want dat heb ik nog niet. Ik mis je nu al lieve, mooie, creatieve, dappere, krachtige, gevoelige, authentieke, menslievende Brenda. Voor altijd mijn held!

Laat hier een reactie achter

206 reacties

  1. Hoe onwezenlijk blijft het toch…iemand verliezen die zo gevochten heeft en zo sterk leek. Ik mocht Brenda verschillende keren ontmoeten tijdens fora van Uilenspiegel en Ups&Downs. Fijne gesprekjes tijdens de signeersessies van haar boeken. Tijdens haar lezingen, het verhaal van haar ziekteproces maar vooral haar aanklachten over de zorgverlening in de psychiatrie, kon ik alleen maar bevestigend knikken. Terwijl ik dit schrijf komen mijn ervaringen in alle hevigheid terug. Ook ik heb klachten ingediend tegen de instellingen waar ik verbleef. 1 psychiater uit de instelling heeft mij au serieux genomen en de fouten erkend. Eén van de weinigen zeker? We moeten het werk van Brenda verderzetten, absoluut. Met haar verhalen, haar boeken, die ik nu opnieuw ter haar herinnering zal herlezen, zal ik mij blijvend inzetten tegen de kwaliteit van de zorg voor ons, kwetsbare mensen. Veel moed voor Jan, Jip, Lom en Zen. Dikke knuffel.

  2. Brenda,
    het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
    Je missie gaat door…!

  3. Lieve familie en vrienden van Brenda,

    Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…

    Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.

    In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.

    En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…

    Veel liefs,
    Marieke van der Wielen

  4. Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.

  5. Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!

  6. Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .

  7. Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
    MA

  8. Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
    Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
    Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
    Respect ✊
    Rust in vrede 🙏
    Hettie

  9. Lieve Brenda

    Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.

    Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.

    Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.

    Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.

    Liefs
    LS

  10. Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
    Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
    In Dublin’s fair city
    Where the girls are so pretty
    I first set my eyes on sweet Molly Malone
    As she wheeled her wheelbarrow
    Through streets broad and narrow
    Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
    Alive, alive, oh
    Alive, alive, oh
    Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
    “Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…

    Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!

    Greet Devaddere

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *