1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Ach, Brenda.
Ik herinner me onze autorit richting Antwerpen na een algemene vergadering van Stichting Lezen. Je wou me gerust even thuisbrengen na een lange avond. We hadden het over boeken en leesbevordering, onze gedeelde liefde.
Ik herinner me een ogenblik aan het KdG-gebouw, waar jij een poos niet meer zou werken (en later helemaal niet meer) en ik je invaller werd. Wat had je grote schoenen om te vullen!
Ik herinner me onze boekenavond in ’t Werkhuys in Borgerhout, ik mocht je interviewen n.a.v. je Kortsluiting-boek. Je was zo vol vuur, zo inspirerend.
Ik herinner me je deelname aan de opleiding Samen Lezen in het ABC-huis in Brussel, samen met een goeie vriendin van je. Drie volle dagen genieten van literatuur.
Ik herinner me onze appjes tussendoor. Elkaar aanmoedigen, voor elkaar supporteren.
Zoals jij was er maar één.
Je was zo mooi en zo bijzonder.
Ik heb je dat gelukkig af en toe gezegd.
Liefs voor je man en kinderen,
Silvie
Enkele zomers geleden kwamen we op bezoek in je tuin tijdens de ecotuindagen van Velt. We genoten enorm van die prachtige tuin, je eigenzinnige rondleiding en je visie op tuinieren en mentale gezondheid.
Wat was ik blij toen ik hoorde dat je bij Velt mee de lijnen zou komen uitzetten om zo nog meer de aandacht te vestigen op het belang van groen en geestelijke gezondheid. Tot dat donkere spook weer om de hoek kwam piepen…
Dankjewel voor je luide stem binnen de GGZ, dankjewel voor je hart op die tong, dankjewel voor je humor, je mooie woorden en verhalen.
Rust zacht.
Lieve Brenda,
Je was een ware natuurkracht en een toonbeeld van zorgzaamheid voor het kwetsbare in de mens en in ons allen. Het bedroeft me zeer te moeten vaststellen dat we deze passie en gedrevenheid van jou nu zullen moeten missen. Je zal niettemin een blijvende inspiratie vormen voor wat het betekent zorg te dragen voor zij die psychisch kwetsbaar zijn, wars van ingesleten gewoonten en maatschappelijke verwachtingen. Bedankt om het belang en de dringendheid daarvan zo levendig aan de kaak te stellen. We zetten je werk voort.
Brenda, je was sterk, een doorzetter, een vechter. Je deelde je pijnlijke ervaringen in de psychiatrie in de hoop dat psychiaters, verpleegkundigen en netwerken van psychiatrische patiënten er zouden uit leren…
Je hebt een steen verlegd. Verbaal en literair.
Rust nu, terwijl je boeken en gedachten blijven.
Ann
Auteur van ‘Oorlog in mijn hoofd’ en ‘Gevangen geboren’, geschreven met en voor psychiatrische patiënten.
Lieve Brenda,
Ik schrijf dit aan jou en Jan, Jip, Lom en Zen.
Ergens moet er gerechtigheid zijn. Ergens zit jij in de lentezon!
Jan heeft een foto gemaakt in Utrecht van jou en de jongens. Huwelijksdag van Anne en Frank.
Jullie staan in een groot hart.
Wat een prachtige vrouw. Ik wist toen met welke zware opdracht jij in deze wereld stond. Toen Anne mij belde en alleen maar zei: Brenda….. wist ik dat dit het ultieme offer van jou aan de wereld was. Zelfs aan je vier mannen.
De Socialrun was de band. Anne en Frank ook. Je mannen kwamen je altijd halen. Ze hebben zelfs stukjes meegelopen. .
Hoe zwaar en ook niet te bevatten dit verlies: elke vezel in jullie lijven is bezet door die allermooiste, allerliefste vrouw en mama.
Het was mij een voorrecht!
Met alle liefs die ik jullie geven wil!
Mamma van Anne
205 reacties
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere