1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Wat een verdrietig nieuws. Ik ken Brenda als een warme, enthousiaste en sprankelende docente. Ik koester de bijzondere herinneringen die we samen hebben tijdens mijn opleiding kleuteronderwijs. Haar passie, advies en toewijding zullen voor altijd bij me blijven. Wat een enorm gemis. Heel veel sterkte en kracht toegewenst aan jullie allemaal in deze moeilijke tijd. Brenda, rust zacht
Lieve Brenda de wereld staat nu weer even stil na jou heengaan…wij leerden jou kennen omdat je schreef hoe de dood van onze Jonathan jou zo diep raakte .door jou begrepen we pas hoe erg onze zoon geleden heeft..wat jou ook was aangedaan in de psychiatrie .jij hebt met ons gestreden voor gerechtigheid .een onmemselijke lange strijd .een strijd die je nooit winner kan .want je hebt al verloren . Jij als een rots in de branding..als steen maar zo fragiel .de gigantische steun die jij ons gaf .onbegrijpelijk dat jij er niet meer bent .jij woonde al in ons hart .wij gaan jou enorm missen .daar zijn geen woorden voor … bedankt om zoveel . Wij zullen jou gedenken zoals je was .een heel bijzonder mooi persoon met een heel groot hart…
Jan en Tineke
Ik herinner me, van haar mooie en krachtige verhalen, hoe prachtig ze in het leven stond, en ook de misstanden in de ggz in kaart bracht, zo liefdevol voor de medemens zo open en eerlijk! Ze was zichzelf met de eenzame strijd in de ggz. Ze was een voorbeeld voor vele. Ik ken haar niet persoonlijk. Het gemis doet enorm veel pijn. Zij mag nooit vergeten worden als ervaringsdeskundige en wist precies de goede woorden te vinden en te raken in mensen. Ze was een grote spiegel voor mij en voor vele anderen! Rust zacht lieve Brenda, liefs Jonella
Lieve Brenda, wij hebben elkaar de eerste keer ontmoet op de voorstelling van je eerste boek ‘Korstsluiting in mijn hoofd’. Ik zat toen in een moeilijke periode. Jij en je boek hebben me enorm geholpen, duizend maal dank daarvoor ! We moeten nu verder zonder jou, het treft mij heel diep…Ik koester bijzonder mooie herinneringen. ´Ik ben jouw fan van het 1e uur´, zei ik je soms, bijvoorbeeld op de boekenbeurs, bij een lezing,…. Je moest er steeds hartelijk om lachen. Het boek, waarin je een bijzonder lief berichtje schreef, zal altijd heel dicht bij mij blijven. Rust zacht lieve Brenda…
Dag Brenda,
Ik weet nog dat we in 2009 zo ongeveer hetzelfde doormaakten.
Ik stuurde je een bericht via Messenger.
Na enige tijd schreef ik een prentenboek en ik wou jou, een recensie laten schrijven. Je voelde het aan als een eer maar ik vond het een eer dat jij dat wou doen. De blauwe luchtdoos waar het boek in verpakt was, heb je nog gebruikt voor een feestje. Je liet me dit weten.
Zo is er een band ontstaan en ben ik je blijven volgen.
Ik zal je gedenken als een strijdlustige voorvechtster van mensenrecht in combinatie met psychische kwetsbaarheid. Dit werk zet ik graag voor jou verder. Weliswaar kleinschaliger. Ik geef je een hand in het donker.
Veel sterkte aan de nabestaanden.
Ik huil mee.
Nele Reynders, Annabelle en Josse Geernaert
205 reacties
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere