1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Lieve Brenda,
Ik weet het nog alsof het de dag van gisteren was. De opstart van Psychosenet en wij mochten met Out of My Box wat muziek voorzien. Het was onze eerste ontmoeting en wat voor één. Ik stond daar een beetje verdwaasd, wat jij meteen had opgemerkt. Je kwam naar me toe en vroeg of je me kon helpen. Ik was daar wat in paniek omdat ik geen correcte dresscode had en jij nam me mee naar toilet en gaf daar je zwarte jurk en knipoogde nadien toen we moesten optreden.
De keren nadien wist je onmiddellijk nog wie ik was en jij bleef me altijd bij. Jij las mensen, je was er steengoed in, je zorgde dat iedereen gehoord en gezien werd. Je was een boegbeeld.
Wat zullen we je missen.
Liefs,
Kelly
Brenda … ik heb je maar kort gekend. 20 jaar geleden. Met Germania – de dames voetbalploeg van Germaanse Talen aan de KU Leuven – werden we tot 2x toe kampioen van de KUL. Ja hoor zelfs het sportkot versloegen we! Jij was een van de “oudere” binnen de ploeg, waar ik naar opkeek. Goedlachs, jolig, spring-in’t-veld … ook menige cantus samen meegemaakt. Doet me eraan denken dat ik eens naar jouw tekstje in mijn codex ga zoeken.
Jaren later kwam ik je weer op het spoor, door je strijd voor een humane aanpak voor mensen met een mentale kwetsbaarheid.
Ik leerde bij door jou, en had daarom meer oog voor jouw berichten op social media dan voor andere.
Met verstomming ben ik geslagen door dit nieuws.
Je wordt niet vergeten
x
Lieve, prachtige, waanzinnige Brenda,
Het leven en de lente zal zonder jou nooit meer hetzelfde zijn, maar ik beloof er meer dan ooit reikhalzend naar uit te blijven kijken. Naar het licht na al het donker, naar alle bloemen die ieder voorjaar opnieuw tevoorschijn zullen komen, naar jou en alles waarin je achterblijft.
Mijn hart doet onbeschrijfelijk veel pijn, en is tegelijkertijd zo vol liefde en dankbaarheid voor jou. Je ging veel te vroeg lieve Brenda. Je ging echt veels te vroeg, maar we zullen je nooit laten gaan.
Deze online plek is voor jou, voor alle mensen die je dierbaar zijn, voor alle mensen voor wie jij dierbaar bent. Dat we elkaar hier maar in gedachten een beetje vast kunnen houden, en ons getroost en gesteund kunnen voelen door de wetenschap dat er eindeloos veel van je is en wordt gehouden.
Je blijft voor altijd one of an extraordinary kind.
Met oneindig veel liefde van je sister from another mother,
Anne
Dierbare Brenda,
Met verstomming hoor ik van je afscheid, ik moet er nog wat van bekomen en velen met mij: patiënten, familieleden én ook zorgverleners die geraakt waren door je verhaal. We gaan je ontzettend missen, je was een boegbeeld, een uiterst gedreven voorvechter voor een meer humane psychiatrie.
We beloven je stellig : we zetten je strijd voort, samen met alle mensen die je enthousiast hebt geïnspireerd, je blijft ons motiveren, we laten die hoopvolheid nooit meer los.
Met alle genegenheid,
Lieve Brenda,
Hoeveel duizenden woorden heb je
ons wel niet gegeven,
in je strijd om mensen te bewegen
Nu is het plotseling heel stil en laat je ons
sprakeloos staan
1 voor 1 zullen we jouw woorden gaan verzamelen en zullen we ze beitelen in de lucht, als hoge kronkels
Tussen hier en daar blijven we verbonden met wat ons voor altijd verbindt
Sven unik-id
205 reacties
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere