Liefdevolle herinneringen
Met ongeloof en ontzetting vernemen we het overlijden van Brenda.
Enkele jaren geleden mochten we Brenda ontmoeten in Sint-Niklaas, op een netwerkavond van de psychologenkring Waasland rond het thema psychose. Ze sprak vol passie, inzicht en humor over haar ervaringen met de hulpverlening en zette ons allemaal aan het denken. Wat een overweldigende aanwezigheid was ze!
Zij is een inspiratie geweest voor velen, en wie haar van dichtbij kende of volgde, weet ook hoe hobbelig en vol kuilen haar pad geweest is. Meermaals struikelde en viel ze. En ze krabbelde weer recht. Meermaals was ze de wanhoop nabij. Toch bleef ze een strijder. The wounded warrior.
Ze vocht voor zichzelf, haar gezin en alle kwetsbare mensen met psychisch lijden.
En ja, dat zijn we eigenlijk allemaal. Kwetsbaar. Vatbaar voor psychische problemen. We hebben anderen nodig die ons op zo’n moment verzorgen en voor ons vechten. Brenda zat afwisselend, en soms ook tegelijk, aan beide zijden: ze had zorg nodig, maar ze vocht tegelijk ook met al wat ze in zich had.
Ze vocht tegen de onmenselijke bejegening in justitie en in de hulpverlening. Ze vocht tegen het stigma.
Ze inspireerde velen en in haar gevecht heeft ze ongetwijfeld ook vele anderen geërgerd en geconfronteerd. Maar geen enkele verandering kan gebeuren zonder wrijving. Daar had ze geen schrik voor, zo leek het wel. Maar misschien, diep binnenin, wel… Dat weet alleen zij. En wie dicht bij haar stond.
En als ze niet vocht, dan schreef ze, sprak ze, vertelde ze, onderwees ze…
Ze bezat de gave van het woord. Ze had passie en moed.
Of ze genoot van haar gezin. De liefde voor jou Jan, en voor jullie, Jip, Lom en Zen, spatte eraf.
Of ze tuinierde, reisde, …
Ze heeft niet één, maar meerdere stenen verlegd in de rivier. Dat zeker.
Ze werd ongelooflijk graag gezien.
Ons hart vult zich bij dit droeve nieuws met verdriet en liefde.
Onze warmte gaat uit naar al wie haar lief is. Bovenal naar Jan en de kinderen, geen dag zal meer dezelfde zijn zonder jullie geliefde vrouw en mama.
We wensen jullie troost, steun, moed, warmte, hoop… Mensen die er zijn voor jullie als het even niet meer lukt.
Mensen die openstaan voor jullie en die Brenda’s persoon mee dragen over alle grenzen van leven en dood heen, zodat haar enorme erfenis doorgegeven kan worden aan al wie daar baat bij heeft.
Dank je Brenda. We zullen je nooit vergeten.
Els Seynaeve,
namens psychologenkring Waasland
Brenda, ik ken je nu pas.. wat een vrouw ben je geweest! Ongeloof, na zo’n strijd. Geen woorden. Oprecht deelneming aan de familie van deze oh zo bijzondere vrouw.
Kentha Opsomer
Brenda,
Je heengaan raakt me zo. Je wist bij zoveel mensen, inclusief mezelf, meerdere gevoelige snaren te raken.
Het grijpt me naar de keel, wat jij hebt moeten verduren. Het warmt ook mijn hart, alle wijsheid die je ons hebt gegeven.
Je leerde me het belang van ZIJN als hulpverlener. Van zitten bij de pijn, de angst en de wanhoop van mijn client.
Steeds weer met een open vizier, een meevoelen en een meegaan in de ander, en tegelijk mezelf niet verliezen.
Je leerde me het belang van vrouwen in hun autonomie laten. Wat betékent bvb die borstvoeding voor hen? Daarin niet in te grijpen vooraleer we al deze waarden samen helder hebben. Een bewustzijn ook, dat we veel schade kunnen berokken als hulpverlener, wanneer we daarin te snel gaan, of hun proces overnemen.
Er is nog zoveel werk in de psychiatrie en de (perinatale) zorg. Elke dag zie ik beter en beter hoe individuen kraken onder een gefaald systeem, en hoe vrouwen denken dat zij zelf de oorzaak zijn, en dit ook nog even zelf denken te moeten fixen.
Ik zal me altijd je werk, je energie, je uitstraling, je tuin(!) en daadkracht herinneren en ook meenemen in mijn job. En, op mijn eigen tempo en met mededogen voor jou, mezelf en al mijn cliënten, blijven vechten tegen het nog zo vaak zo onzichtbare onrecht.
Dank je om het me te laten zien <3
Alle liefs aan jouw fantastische, warme gezin.
Rust zacht.
Jolien
Deze planeet huilt om het verlies van een ongelofelijk mooie, inspirerende, sterke en unieke vrouw. Zo afschuwelijk jammer dat de dappere strijdster die je was Brenda, opnieuw door deze zware donkerte moest gaan, eentje die je dit keer onherroepelijk bracht naar het licht in een ander universum en zo een einde aan je pijn maakte. Velen zijn diep geraakt door je vertrek, en velen zullen hopelijk op hun manier je zo broodnodige strijd voor een meer humane GGZ in dit land verderzetten. Het ga je goed Brenda en bedankt voor je oprechte ‘zijn’.
Voor je gezin dat je zo lief was, alle warmte van de wereld om met jouw gemis verder te kunnen gaan.
Het is alweer een aantal jaren geleden dat ik met Brenda samenwerkte rond haar theatervoorstelling ‘Kortsluiting in mijn hoofd’. De herinnering is sterk. Haar vriendelijke, lachende ogen. De ontroering – vooral wanneer ze over haar Jan en de jongens sprak. De drive om de wereld een stukje mooier te maken. Haar scherpte, haar humor…
Brenda zei destijds tegen mij dat ze hoopte met deze voorstelling heel misschien een steen in de rivier te verleggen. Dat is gelukt. Wat heeft ze veel mensen bereikt met haar voorstellingen, ontmoetingen, boeken…. Een mooi mens, een groot verdriet.
Dag lieve Brenda
Bah!
,…zeg ik in gedachten en …
ik zou willen schrijven wat dit bericht – de dood van Brenda- een van mijn beste vriendinnen- met mij doet, maar het lukt me niet. Wil ik het/ dit kunnen begrijpen? En denk ik dan dat ik dat kan? Daarvoor heb ik even tijd nodig. Tijd, die ik mezelf niet durf te geven. Ik heb er gewoon geen zin meer in uit te leggen en mezelf te denken te moeten verdedigen over wie ,hoe, waarom , wanneer iemand suïcide pleegt. Inmiddels weet ik hoe je “ het “ doet en hoe je “het” ook goed kan doen. Maar ach jee, … wat heb ik daar nu weer aan. En heeft een ander hier wel wat aan ?
Wat denk ik wel wie ik ben dat ik denk dat ik Brenda kan begrijpen? wil zij wel begrepen worden? Is zij wel te begrijpen? Is “ het” wel te begrijpen!? Is een suïcide wel “nu” te begrijpen? En is het wel door jou /mij/ons te begrijpen? En maakt dat begrip jouw/mijn/het /dit verlies makkelijker , of juist moeilijker of evenzo maakt het helemaal niets uit?
Is weten wat en hoe dit is gebeurd belangrijk om je/ ons/mijn verdriet te kunnen plaatsen? Is…
Hoe?
Wat ?
Wanneer?
Waarom?
Waarom Brenda?
Waarom, Brenda?
Ik zit en blijf zitten met vragen, en ga nu ff zwemmen, fietsen ,rennen en dan ff roeien. Tussendoor zal ik heus zorgen voor mezelf, hoor! Dat beloof ik. Geen zorgen om mij.
Ik weet inmiddels heel goed te zorgen voor mezelf . Ik red mezelf wel. En nee, een slachtoffer voel ik me allang niet meer. Ook niet als ik je vertel alleenreizende, -staande en -gaande te zijn; zo voel ik me immers nu niet en ook vaak, hoor. Welke richting ik mijn gedachten op kan/moet /wil duwen nadat de wereld om mij heen weer stil lijkt te staan is nu nog ongewis. En soms is vragen stellen ok. Soms krijg je antwoorden, die je geruststellen, troosten en/of iets bieden zodat je weer weet wat te moeten/willen doen. Soms is vragen stellen iets wat je niet doet cq hoeft te doen, soms is schrijven niet belangrijk, soms is zwijgen beterder. Brenda kennende wist zij te zwijgen op precies het “ juiste” moment.. het moment waarin ze je raakt. Brenda heeft nu mij tot zwijgen gebracht, en tja, misschien lukt het me ooit te schrijven over haar, over onze eerste ontmoeting en over hetgeen zij voor mij betekende, betekent ook nu alweer, en mogelijk ook weer in de toekomst betekenen zal. Nu weet ik alleen maar schrijvenn:”Bah!”
Lieve brenda, ik heb je niet gekend maar ik lees wat voor grote leegte je achterlaat en ik wil de nabestaanden heel veel sterkte wensen met dit grote verlies🦋
En voor jou Brenda, rust in vrede🍀
Hoewel ik Brenda nooit persoonlijk heb ontmoet, voelde het contact dat we hadden bijzonder en alsof ik haar echt kende. Haar openheid en veerkracht raakten me diep, en haar overlijden doet me dan ook meer dan ik had verwacht. Al de hele dag denk ik aan haar, en hoe ze voor zovelen een lichtpunt was, ondanks alles wat ze zelf heeft doorgemaakt. Haar lijf lied “This is My Fight Song” blijft door mijn hoofd spelen – dat nummer belichaamde haar strijdlust.
Brenda heeft me enorm gesteund in een moeilijke periode, toen ik als hulpverlener zelf worstelde met de gebeurtenissen in de ggz. Ze klaagde de wantoestanden in de ggz aan, maar het was nooit een strijd tegen alle hulpverleners. Nooit was het wij vs zij. Ze was veel genuanceerder dan dat, en begreep de complexiteit van de situatie. Ik ben zo trots dat ze een klein stukje uit één van mijn berichten aan haar heeft opgenomen in haar boek. Dat zal ik altijd koesteren.
Het mooiste compliment dat ik ooit van haar kreeg, was toen ze me haar Lena noemde. Dat blijft me voor altijd bij.
En ik zal altijd proberen om een hulpverlener als ‘Lena’ te zijn.
Heel veel warmte, kracht, licht en vooral zachtheid toegewenst.
In de eerste plaats aan haar drie prachtige zonen en aan haar man Jan die haar onvoorwaardelijk steunde en liefhad, haar familie en vrienden en aan iedereen die Brenda op de één of andere manier wist te beroeren.
Altijd lente na de winter… hoopvol, zoals Brenda ook zelf was. Maar God, wat voelt dit als een verdomd koude en harde winter!
Ik wou een foto delen met jullie van de boeken Kortsluiting en Lena. Ik leerde Brenda kennen via Uilenspiegel, lang voor ze haar eerste boek Kortsluiting in mijn hoofd schreef. Ze heeft een diepe indruk op mij nagelaten. Ze zong zo mooi, haar verhaal raakte het mijne.
Later mocht ik mijn gedichten voordragen als voorprogramma van haar voorstelling over de geschiedenis van de psychiatrie in Lede. Dat zal 5 a 6 jaar geleden zijn. De jaren daarna enkel nog wat faceboekberichten. Toen ik in die jaren haar boek Lena kocht, leek het alsof ze mijn verhaal vertelde. We hadden gelijkaardige psychoses gehad en ik heb, na de verpleegsterschool, ook jaren alleen in Antwerpen gewoond. Alhoewel we niet zoveel contact hadden voel ik een diepe band met haar. Aan familie, vrienden, collega’s en zovele meelevende lotgenoten, mijn innigste deelneming.
Lieve Brenda,
Wat komt dit nieuws binnen. Ik ontmoette je bij CM. We deden samen een project rond taboedoorbreking in de ggz en je kwam lezingen geven rond milt tuinieren. Ik heb zoveel van je geleerd, zowel persoonlijk als voor onze organisatie. Je hebt een steen verlegd op gebied van patientenrechten, taboedoorbreking en organisatie van geestelijke gezondheidszorg. Jouw passie, rechtvaardigheid en gedrevenheid om oprecht de wereld mooier te maken en mensen hierin te activeren was prachtig. Je zal gemist worden.
Veel liefs.
Lieve Brenda
Ik vond in jou een zielsgenoot, op fb en instagram. Je bent moeder met een psychische kwetsbaarheid, net als ik. Ongeveer van dezelfde leeftijd met gelijksoortige traumatische ervaringen binnen de psychiatrie.
Ik zag je als een medestrijder, altijd in overlevingsstand.
Ook hield je van de natuur, je genoot altijd van al die prachtige bloemen in je tuin. Ik haal daar zelf ook altijd hoop uit, elke lente weer..
Lieve Brenda,
Ik wil je bedanken voor wie je was en voor alles wat je betekend hebt voor je medemens en ook voor mij.
Je bent nu op een plek waar het altijd voorjaar is 🌷
Rust zacht!
Nathalie
Shine on, you crazy diamond!
Forever in my ❤
Neeeeee!! 😓😓 Lieve lieve Brenda toch… Wat is dit schrikken. Kippenvel en tranen. Ik ben er al een hele dag niet goed van 😥
Jij bent mijn grootste inspiratie geweest tijdens mijn opleiding. De bevlogenheid en passie waarmee je les gaf, inspireerde, in iedereen geloofde, dat vergeet ik nooit. Jouw lessen op de hogeschool waarin de voorliefde voor expressie en boeken en voorlezen bij iedereen werd aangewakkerd, jouw uitgewerkte dramales bij het boek “Wij gaan op berenjacht”, de meerdaagse uitstap naar de Ardennen en naar den Brink, onze gesprekjes door de jaren heen, jouw voorleesmoment in mijn kleuterklasje waar je een hele stapel steengoede prentenboeken bij had omdat je hen zo veel mogelijk wilde laten proeven, jouw prachtige en aanstekelijke expressie waarmee mijn kleuters inclusief ikzelf aan je lippen hingen, en onze fijne lunch nadien zal ik altijd blijven koesteren als warme herinneringen.
Wauw, wat een prachtige, krachtige, vurige persoon was je en ben je. Jouw vuur blijft voortleven, jouw passie blijven we uitdragen, jouw missie wordt voortgezet. Je hebt zoveel in gang getrapt dat helaas niet snel genoeg veranderde, maar wel zal veranderen en dat zal volledig aan jou toegeschreven worden. Ik zal je eren in elk kind dat ik help groeien, in elk verhaal dat ik voorlees, in elk (psychisch kwetsbaar) persoon dat ik met mildheid en begrip zal ondersteunen, in elke bloembol die ik in de aarde stop, in elk stukje tuintherapie, in heel veel, in alles.
Ik hoop dat je de rust gevonden hebt die je zo nodig had 💖 Mijn gedachten gaan uit naar je prachtige gezin en iedereen die je lief had. Wat een immens verlies 🥺🥺🥺
Een eer om jou gekend te hebben. Schoon mens ❤️🌼🏵️ Bedankt voor alles 🙏🏼
Tijdens het voorleesmoment in mijn kleuterklasje enkele jaren geleden. Zo schoon om jou zo passioneel, vol expressie te zien voorlezen. Je genoot er zelf zichtbaar ook van ♥️ Zo fijn om jou jaren later nog eens in mijn klas op bezoek te hebben, na de stagebezoeken tijdens mijn opleiding 🥹
Je bent een boegbeeld, een dappere, mooie, krachtige strijder en je zal nooit vergeten worden 💖
Ik had maakte zelf al enkele psychoses door, de kraambedpsychose van mijn jongste zoon was zo pijnlijk en hard. Vooral door de aanpak van het personeel, de afstandelijkheid en koudheid die ik ervaarde toen ik moest bevallen.
Ik vertelde Brenda mijn verhaal. Ze nam echt de tijd voor me, luisterde met veel begrip. Dat betekende heel erg veel voor me.
Triest dat ons weer iemand is ontvallen. Een mens kan groots zijn , en ook ziek tegelijk . Dappere vrouw, dank voor al je publicaties en inzet. Ik wens je rust.
Samen met jullie gezin deelden we een mooie vakantie in Andorra. Fijne gesprekken samen aan het zwembad, jullie prachtig omgetoverde caravan, zeer vroege ochtenden waar jullie met de jongens er al op uit waren, … je strijd was te merken en ook weer niet, je ging er door op je eigen manier. Ik weet zeker dat je in een woelige rivier meer dan 1 steen verlegd hebt. De rivier is hoe dan ook een beetje van koers gewijzigd, dankzij jou 😘
Al de hele dag ben ik hier stil van.
Een aantal jaar geleden mocht ik Brenda ontmoeten tijdens een opleiding. Het grote vuur dat jij in je droeg, was vanaf de eerste minuut zo ontzettend voelbaar. De grote menselijkheid des te meer. Ieder woord van je verhaal raakte me. Zowel professioneel als persoonlijk.
Het Grote werk (en ja, dat schrijf ik hier graag met een grote letter) dat jij de laatste jaren verzet hebt, zowel in de geestelijke gezondheidszorg als in de wereld als groter geheel, is bewonderingswaardig. Met je grote vuur en de krachtige liefde die je zo zichtbaar en voelbaar in je droeg, heb je van deze wereld een mooiere en meer menselijke plek gemaakt.
Dankjewel Brenda!
Om een boegbeeld voor velen te zijn, zelfs in de meest kwetsbare dagen.
Dankjewel om op de barricades te staan, ondanks de vele tegenwind die je soms kreeg.
Dankjewel om de moed te tonen om het onrecht te durven benoemen, zelfs al werd je soms het zwijgen opgelegd.
Dankjewel voor je impactvolle en wijze woorden.
Dankjewel voor de veranderingen die je bracht.
Dankjewel voor je zachte en krachtige vuur.
Dankjewel om wie je was!
Onze wereld heeft meer Brenda Froyens nodig.
Mijn gedachten gaan uit naar haar man en kinderen en iedereen die haar lief heeft. 🤍
Het ga je goed lieve Brenda!
🌸🌸🌸
Het nieuws van het overlijden van Brenda Froyen heeft ons team diep geraakt.
Tijdens ons eerste Voorleesfestival afgelopen juli slaagde Brenda erin om het publiek van jong tot oud mee te nemen in de avonturen van hond Wifi en de drie broers.
Haar boek ‘Dit boek is te piep voor jou’, dat onlangs verscheen, ging bij ons op kantoor van hand tot hand. Toen we haar complimenteerden met het boek, vertelde Brenda ons “dat we het zéker moesten uittesten bij de eerste lezertjes, pret verzekerd”. Dit beloven we!
Brendas enthousiasme, humor, warmte en passie voor kinderen, boeken en voorlezen hebben ons allemaal geïnspireerd en zullen we blijven koesteren.
Bedankt voor wie je was, Brenda. Je laat een onvergetelijke indruk achter. Onze gedachten gaan uit naar Jan, Jip, Lom en Zen.
Rust zacht.
Ook wij zijn diep geraakt om je verlies Brenda
Wij hadden het geluk dat jij Hortus ter Saksen, in het voorjaar van 2023 ontving in je prachtige, idyllische tuin. De tuin waar je letterlijk kon ‘aarden’, waar je rust vond. De tuin waar je ‘mild tuinieren’ kon en waar je toonde hoe je zonder al te groene vingers en plaats kan creëren met meer biodiversiteit. Eén van de zovele boodschappen waar jij je achter zette. Boodschappen die wij graag mee verder verkondigen.
Je energetische, enthousiasme, grappige, passionele jij kon mensen raken. Warmte en respect om wie je was. Koud om het verlies. Diep medeleven voor je man, zonen, familie en vrienden.
Geen donkere dagen meer voor jou.
Altijd lente na de winter, bloembollen planten we nu voor jou.
