Toen we elkaar afgelopen donderdag voor het laatst spraken, had je het over hoop. De actie die je op touw wou zetten tegen onrecht en brutaliteit ten aanzien van wie psychisch kwetsbaar is, was gekelderd. Dat deed je pijn. Maar je vond eveneens dat de strijd voor betere zorg niet mocht stoppen. Je sprak met de Liga voor Mensenrechten en het sterkte je in de idee dat we het gebruik van dwang sterker aan banden kunnen leggen. We spraken de hoop uit dat de zorginspectie dit ter harte zou nemen en namen ons voor om PsychoseNet te vragen dit duidelijker te communiceren naar patiënten en familie toe. Het kon een stap zijn in de richting van hulpverlening die haar taak om tot steun te zijn van wie lijdt, beter ter harte neemt.
Beste Brenda
De dood van Peter Goeman greep je sterk aan. Wanneer zou de maatschappij begrijpen dat wie schreeuwt om hulp nood heeft aan een uitgestoken hand en niet aan geweld en doodslag? Hoe lang zou het nog duren dat er niet enkel hier en daar, maar op vele plekken een goed onthaal zou zijn voor wie zoekt en radeloos is?
Beste Brenda
Je strijd met de wervelwind van psychose en de schrammen op je ziel, vielen je zwaar. Het doet me pijn je te zien gaan. Maar je erfenis, die laten we niet verloren gaan. Je aanstekelijke enthousiasme en warme aanwezigheid vergeten we nooit. Wat ik hoop, is dat je pleidooi tegen onrecht en voor warme zorg ons sterkt in de noodzaak om het beter te doen. Samen moeten we het anders aanpakken.
Je strijdmakker,
Stijn Vanheule