Brenda,
Het moet iets van een 13 jaar geleden zijn. We hadden elkaar al meermaals gekruist, geknikt…gewoon beleefd.
Maar daar stonden we dan, samen te wachten voor het oudercontact van onze zonen, Jip en Noyan.
Ik denk 1ste kleuterklas.
Die gigantisch mooie glimlach was uitnodigend, we begonnen te praten en we waren vertrokken.
Vele verjaardagsfeestjes van onze jongens passeerden en bij jullie was het altijd 1 groot feest. Ouders bleven gezellig in de tuin
hangen, iedereen was altijd welkom.
Het is niet zo dat we elkaar bijzonder vaak zagen maar de momenten samen zijn om te koesteren!
De vele avonden rond het vuur in jullie tuin, marshmallows, iedereen bracht wat lekkers mee,
de ongedwongenheid…gezelligheid troef!
Je zat vol wilde, toffe ideetjes en zo trokken we plots ook met een hoop vrienden naar een kasteeltje in de Ardennen.
Je creëerde verbinding, heerlijk!
Bij elke wandeling of ontmoeting wist je de juiste dingen te zeggen, gaf je me nieuwe dromen en energie.
Je dacht mee na, ook al had je het zelf met momenten heel moeilijk, toch vroeg je heel bewust ‘hoe is het met u”?
Jouw huis en tuin stonden voor velen open en zo mocht ik met de jongens ook een weekje op jullie huis passen terwijl jullie op vakantie waren.
Ik weet zeker dat er genoeg kandidaten waren maar je vroeg het toen aan mij…omdat je aanvoelde dat ik het nodig had om even
ruimte te hebben. Jouw super gezellig huisje en rustgevende tuin deden toen meer dan deugd.
Nog steeds dankbaar voor!
Al voelde jij je verveelt dat het fornuis net toen in stukken brak en schrok ik mij een bult dat de poetsvrouw plots onaangekondigd aan mijn/jouw bed stond ..maar ook dat was jij, go with the flow, beetje chaotisch, impulsief maar boordevol energie en altijd in functie van anderen. Mooie herinneringen zijn dat.
Ik had nog zoooo graag met jou gewandeld, gelachen en creatieve ideeën besproken..
Bij elke bloem die ik koop of plant of pluk ga je in mijn buurt zijn en ik beloof te blijven en durven praten over mentaal welzijn.
Dankbaar dat ik jou mocht kennen.
Rust zacht lieve Brenda