Brenda was mijn docente Nederlands tijdens de opleiding tot kleuterleidster een 15-tal jaren geleden. Na 3 jaar les van haar te krijgen werd ze mijn mentor voor zelfstandige stage en mijn eindwerk rond verteltassen in Zuid Afrika. Brenda’s menselijke, eerlijke en oprechte manier van begeleiden maakte van mij een betere juf, en een betere persoon. Ik volgde haar lessen altijd met veel enthousiasme en vol bewondering. Ik keek als het ware op naar haar manier van lesgeven, haar passie, haar vuur. De vonken en pretlichtjes in haar ogen blonken elke keer ze voor een groep studenten stond. Enkele jaren later, afgestudeerd, getrouwd en enkele kids verder bleef ik haar weg op afstand volgen. Brenda’s avonturen met haar drie jongens, de reizen die ze maakte, de moeilijker periode’s waar ze doorging… inmiddels had ik ook 3 kleine jongens rondlopen, en de gelijkenissen in ons leven vond ik troostend op vele vlakken. ik vond altijd kracht in het feit dat Brenda zo eerlijk over haar struggles kon praten. Dus durfde ik dat ook meer te doen. Ik stuurde Brenda soms, voor raad of gewoon omdat ik wist dat ze me begreep. Brenda, je blijft voor mij altijd degene die het vuurtje in mij hebt wakker gemaakt op leerkracht-vlak.
Wat ga ik je missen, ook al was het contact de afgelopen jaren op afstand. Je betekende enorm veel!