Op 2 oktober heb ik nog een berichtje ontvangen van jou Brenda. Ik zag al een tijdje geen berichten meer op Facebook. Daarom schreef ik jou. Waar ben je, Brenda, heb ik toen gevraagd. Ik kreeg een kort antwoord: ik voel mij helemaal niet goed. Een diepe donkere periode was blijkbaar weer jouw deel geworden. Ik speelde toen met het idee om in mijn auto te springen en naar jou toe te komen om je te omhelzen. Had ik dat maar gedaan. Maar die klok kan ik niet terugdraaien. Jouw lach heeft mij vaak geraakt. Jouw woorden aan mij hebben mij recht gehouden.
Aan Jan en zijn trouwe zonen wens ik warme herinneringen toe aan een vrouw en moeder die haar laatste kracht heeft besteed aan goeie rechtvaardige dingen.
Rust zacht Brenda!!!