Lieve bruisende Brenda,
Wat een schok dat je er niet meer bent!
Ik weet nog dat ik je de eerste keer sprak ik denk in 2015. Je had net een lezing gegeven over je eigen ervaringen en je strijd tegen onrecht in de ggz. Je bruiste van energie om het onrecht en het stigma aan te pakken. Ik was onder de indruk van je verhaal.
Je droeg een mooie jurk en zag er stralend uit. Ik gaf je een compliment en we raakten aan de praat. Daarna zagen we elkaar regelmatig; rond ggz, stigma, de Socialrun en op t huwelijk van Frank en Anne. Hele fijne gesprekken, zowel over hoe het met ons ging, de trots over je zoons, je lieve man; maar vooral ook over het stigma en het terugdringen ervan, en natuurlijk ook over misstanden in de ggz. Jij streed. Voor jezelf, maar vooral ook voor je medemens. Je vocht voor ze, gaf mensen hoop Je inspireerde, je had bakken vol energie, en je was een ongelofelijk lief mens. Later hadden we vooral nog contact via Facebook of een paar keer nog via mail.
Lieve dappere Brenda. Wat ga je door veel mensen intens gemist worden. En vooral door Jan en je prachtige zoons. Waar je zo trots op was en waar je niet over uitgepraat kon raken.
Heel veel sterkte voor iedereen die je moet missen.
Liefs,
Eva