Brenda… ik kende je niet. Ik werkte in de zorg en ik hoorde alleen af en toe gegrommel van collega’s, die ‘last’ hadden van het vuur dat je hen in de media aan de schenen legde. Toen al voelde ik in mijn hart: wat je zegt, is terecht. Het kan anders, het móet anders!
Ik ging werken bij Familieplatform en 1 van mijn eerste projecten was: 5 workshops organiseren waar jij de kookpotmetafoor uit haar Pssst-boek kwam toelichten. Wat een ongelofelijk plezante kennismaking was dat! Enthousiast, bijzonder bekwaam, vrolijk en bevlogen, zo kwam je op me over. En de telefoontjes die we nadien af en toe naar elkaar deden, waren altijd zo voedend en verbindend! We voelden elkaars verontwaardiging en plannen om nieuwe projecten uit de grond te stampen moesten er ook altijd bij zijn. Je benoemde eens dat je altijd blij werd van telefoontjes met mij. Maar dat was een genoegen dat jij juist aan mij bezorgde, vond ik. En als ik mensen spreek die je gekend hebben, dan was ik duidelijk niet de enige! Na zo’n telefoontje scheen de zon precies altijd 20% feller <3. Ik zal je altijd op die manier herinneren en ik neem je mee in mijn hart. We doen vanuit Familieplatform ons best om je boodschap verder uit te dragen en stenen te verleggen.
En aan je man en je 3 zonen wil ik graag zeggen: je vrouw/jullie mama was een fantastisch mens, die alles gegeven heeft wat ze te bieden had, en dat was heel wat! Laat jullie nooit iets anders wijsmaken. Ik steek jullie graag een hart onder de riem, bij dit droevige verlies <3.