Lieve Brenda,
vannacht werd ik wakker en was in gedachten bij jou. Kan het nog steeds niet vatten dat je er niet meer bent: zo’n straffe madam.
Had enorme bewondering voor wie je was, waarvoor je stond, je gedrevenheid, je enthousiasme, je positiviteit, je openheid, je eerlijkheid, je creativiteit en zo kan ik nog even doorgaan.
Las je boek ‘Kortsluiting in mijn hoofd’, via Similes volgde ik een infodag omtrent ‘psychosenet.be’ dat je mee oprichtte.
Dus persoonlijk kende ik je niet, maar volgde je op Facebook waar ik je probeerde te ondersteunen in de acties die je nam.
Intriest vind ik het dat we afscheid moeten nemen van de ambassadrice voor een menselijkere psychiatrie. Het is niet niks wat je allemaal hebt verwezenlijkt. Dankjewel.
Lieve Jan, Jip, Lom en Zen, kan me niet inbeelden hoe het voelt om je echtgenote en moeder te moeten missen, maar weet dat jullie ook in mijn gedachten zijn. Wens jullie de kracht om fysiek zonder haar verder te gaan, maar weet dat ze steeds bij jullie is.
Liefs
Loes