Brenda, ik ben helemaal stilgeworden van het bericht dat je er niet meer bent. Moeilijk te geloven dat er na deze winter geen Brenda-lente meer volgt met foto’s van je bloemen in de tuin waar je met zoveel mildheid tot mooie creaties kwam. Je inspireerde mij als hulpverlener alsook vele cliënten van me die in jou een dappere lotgenoot vonden. Mijn dochter was gek op Wifi en verslond de boekjes. Via je boek in onze wachtzaal in de praktijk bereikte jouw verhaal ook veel van onze cliënten.
Beste Jan en lieve jongens, ik wens jullie toe dat jullie bij elkaar terecht kunnen met al jullie gevoelens; verdriet, boosheid, verontwaardiging, ongeloof,.. Ik weet zeker dat het mede omwille van jullie is dat Brenda haar strijd zo lang kon volhouden. Gesterkt door de wetenschap dat jullie er waren, dankzij haar liefde en trots die ze voelde voor jullie bleef ze ondanks veel pijn moedig vechten voor een wereld waarin kwetsbaarheid mag bestaan. Misschien misten wij als buitenstaanders soms hoeveel verdriet er schuilging achter al die strijdvaardigheid. Elke moed kent grenzen en ik denk dat Brenda tot het uiterste is gegaan. Vanuit onze praktijk zetten we haar werk graag verder door ons steentje bij te dragen aan een ggz die staat voor verbinding, empathie en empowerment. Ik denk aan jullie. We zullen haar nooit vergeten