Ik heb je spijtig genoeg niet gekend. Dit is de eerste keer dat ik over jou hoor praten en de moed die je hebt gehad om de stilstand in de psychiatrie aan te kaarten met name naar mensen die lijden onder dagelijkse psychoses. Mijn zoon is één van die personen. Er is nog heel, heel veel te doen om die mensen te helpen. Maar onze maatschappij is er nog niet klaar voor. Ze staan er meestal alleen voor en indien ze op niemand van familie kunnen rekenen volgt de vereenzaming. Brenda ik hoop dat vanuit het rustig plekje waar je nu bent, je verder een lichtpunt mag zijn voor heel veel mensen en hun zult aansporen om je werk verder te zetten. Bedankt voor wat je voor mensen met psychosegevoeligheid hebt betekend. Rust nu maar. Winnie