Ik ken Brenda niet persoonlijk maar ik volgde haar op Instagram, we deelden eenzelfde liefde voor bloemen en tuinieren en bergen. Ik bewonderde haar energie en taalgebruik en leefde vorige zomer mee toen het moeilijk ging.
Elke rode en gele tulp in de tuin zullen me aan Brenda doen denken.

Niet te geloven…
Een vechtster, een getalenteerde vrouw, een voorbeeld voor velen…
ook voor mij…
Ze liet me stilstaan bij mezelf, in de 1ste plaats in m’n werk als psychiatrisch verpleegkundige…
Omgaan op een respectvolle manier met de mensen die bij ons zijn opgenomen, trachten immers begripvol naar hen toe te gaan, niet te (ver)oordelen, je eigen ideeën niet op te leggen, je ego niet in de weg te laten staan wanneer het al eens rommelt op de afdeling, geduld om iemand tot jou te laten komen en zich te laten open stellen voor mij… voor ‘ons’.
Ik zal m’n best verder doen om je mindset te blijven dragen in mijn werk, en m’n dagelijks leven!
Veel sterkte aan Jan, Jip, Lom en Zen en familie, vrienden en alle mensen die Brenda graag zagen.

Jouw boek Mild Tuinieren raakte me. Want waar het over tuinieren lijkt te gaan, gaat het over veel meer dan dat en vooral hoe je de wereld en jezelf wel wat milder mag benaderen. Dat jij mijn Insta account als inspiratie gebruikte vind ik nog altijd een vreemd idee want het is juist jouw visie op tuinieren die mij inspireert, nog steeds. Ik gaf jouw boek door omdat ik iedereen jouw visie op tuinieren en mildheid gun. En vandaag kocht ik het opnieuw voor mezelf maar vooral voor jou en de inspiratie die je was voor velen. Ik wens je mannen heel veel sterkte Brenda. Rust zacht x

Voor jou lieve Brenda..

VAAR-WEL

Je heerlijke lach, je weidse gebaren
Je doorzettingsvermogen om door het leven te varen

Je enthousiasme, je kritische vragen
Je vermogen om anderen mee te dragen

Je scherpe blik, je gedurfde stem
Menig dokter en politicus zette je klem

Je groene vingers, je tuin vol geuren
Een speelparadijs voor de jongens om in te kleuren

Je reislustige zelve, je nieuwsgierige ogen
Niets leek buiten jou vermogen

Je had ambitie om van de wereld een mooiere plek te maken, om zij die het moeilijk hadden ook met liefde te raken.

Je streed met zoveel moed
Je straalde op een podium een gouden gloed

Je bedwong bergen van verlangens, dook diep in jezelf, je vocht tegen orkanen van vragen, tegen onrecht en geweld

Je leerde surfen op de golven van onmacht, liefde en verdriet
Je werd wijs, verliefd, geliefd

Je had een zee aan creatievermogen
Je schrijftalent, je heerlijk accent

Je speelde met vuur, je bluste het water
Je leefde intens, niet wachtend op later

Je kolkende energie, je vurige passie
Ze spraken boekdelen
Je inspireerde velen

De storm is nu gaan liggen, de golven uitgespeeld, laat je nu maar meedrijven door de zachtheid van onze liefde en onze dankbaarheid

Je had moed, zoveel moed
Lieve Brenda het gaat je goed

Ik hoop dat mijn leerlingen even hard naar me opkijken zoals ik ook naar jou opkeek. Rust zacht.

Lieve Brenda,

Ik kreeg les van je in de lerarenopleiding kleuter op KDG Antwerpen. Je leerde ons interactief voorlezen en vertellen. Over een mol die wou weten wie er op zijn kop gepoept had, over een koe die een ei legde, over alle verhalen van kikker en pad… deze verhalen vertel ik nu nog heel erg vaak in mijn eigen klasje en telkens denk ik aan jou en je enthousiasme en mimiek…
Het laatste jaar gingen we op Brink en koos ik de workshop stemmen in het donker. Een heerlijk avondje samen zingen in het donkere bos. Memories for life! Je was en blijft een top leerkracht. Mede door jou heb ik mijn passie voor het onderwijs en voorlezen gevonden. Een dikke dankjewel.
Rust nu maar zacht.
Heel veel sterkte voor je gezin en familie ❤️

EERBETON aan BRENDA FROYEN, een ENGEL, een MARTELAAR

Door Ph.D. luc.de.bry@skynet.be

Een Engel wordt als persoon beschouwd omdat ze over emotionele intelligentie en vrije wil beschikt. De goede Engelen dienen Mensen en vooral zieke Mensen, geven hen hoop, waarde en Liefde, fungeren als hun boodschappers en beschermen hen die lijden. Brenda was een uitstekende Engel. Het werd haar missie.

Een Martelaar is iemand die standvastig getuigt van zijn of haar geloof en daarvoor gemarteld en ter dood gebracht is, door de institutionele pZiek-iatrie, in haar geval.

We ontmoetten elkaar tien jaar geleden, op 8 oktober 2014, bij de openbare presentatie van haar eerste boek, ‘Kortsluiting in mijn hoofd: over het beest dat psychose heet’. De zaal zat bomvol, met ± 200 aanwezigen. – Zie 1ste foto in bijlage.

Na de twee lezingen van Brenda en Stijn zorgde het panelgesprek ervoor dat het publiek de gelegenheid had om vragen te stellen en opmerkingen te maken.

Het panelgesprek en het publiek vroegen hoe we het anders konden doen, hoe we het beter konden doen dan de institutionele pZiek-iatrie, en niemand had ideeën, want de hele zaal, op twee mensen na (mijn zoon en ik), geloofde nog in het “dogma” van pZiek-iaters die beweren dat zogenaamde geestelijke ziekten ongeneeslijk zijn.

Toen ik merkte dat de zaal ontmoedigd raakte omdat er geen oplossing was voor de martelingen van de institutionele pZiek-iatrie tegen de lijders en hun families, stond ik op en informeerde de zaal over het bestaan van de “Open Dialogue Therapie”, ontwikkeld in de provincie West-Lapland, Noord-Finland, en over het succes ervan in het genezen van bijna alle mensen die aan psychoses leden, waardoor de psychiatrische ziekenhuisbedden leeg raakten. Voor de belastingbetalers van West Lapland bespaart het resultaat veel geld.

Alle ogen gingen naar Professor Stijn Van Heule, en Brenda vroeg hem of hij wel eens van “Open Dialogue” had gehoord. Stijn was eerlijk en openhartig: hij gaf toe dat hij er nog nooit van gehoord had, maar dat hij het zou uitzoeken.

Na de discussie signeerde Brenda haar boek voor alle deelnemers die mee wilden doen. Terwijl ze haar boek voor mij signeerde, straalden Brenda’s ogen van de hoop dat de “Open Dialogue Therapy” snel in België gevestigd zou worden. In haar lijdend hart, was de hoop terug. – Zie 2de foto in bijlage.

Sindsdien zijn Brenda en ik betrokken geweest bij een aantal evenementen die tot doel hadden de pZiek-iatrie ten goede te veranderen en het lijden te helen.

Maar eerst, en dat is zijn verdienste, was Stijn in april 2016 de moderator van de allereerste “Open Dialogue” congress georganiseerd in België, in Beernem.

In oktober 2017, op de 2e “Open Dialogue” congress, in Oostkamp, was hij opnieuw de moderator, maar bovenal kon Brenda deelnemen en kennismaken met Jaakko Seikkula, de projectleider van de ontwikkeling van “Open Dialogue” in West-Lapland. – Zie 3e foto in bijlage (ik stond op de links van de foto).

Daarna ontmoetten we elkaar regelmatig, bijvoorbeeld op een ondersteuningsavond bij haar uitgever in Antwerpen, en meer recent toen ze persoonlijk een opendeurdag organiseerde om haar tuin in Moerbeke te bezoeken. We hebben ook de vertaling en verkoop van haar boek in het Engels, “Psychotic Mom”, gevierd.

Zo’n acht jaar nadat zij afgebouwd was met psych-drugs, is het psychotische beest teruggekeerd in haar hoofd. In antwoord op mijn bemoedigende e-mails en in haar dankwoord beschreef ze hoe deze nieuwe psychose haar meer leed berokkende dan haar eerste en dat ze niet wist hoe ze er deze keer doorheen moest komen.

Vandaag weten we het. – Zie 4de foto.

Zoals André Leysen, CEO van Agfa Gevaert in de jaren 1980-1990, zei: “Om creatief te blijven, moet je om de 8 tot 12 jaar van activiteit veranderen”.

Na 12 jaar in de psychiatrie veranderde Brenda radicaal van activiteit. Ze nam op elegante wijze afscheid van de institutionele pZiek-iatrie.

Op de een of andere manier moest ze twee belangrijke dingen hebben geweten:

1) Als een martelaar die stierf vanwege de traumatische pZiek-iatrie, werd ze nog gevaarlijker voor de institutionele pZiek-iatrie. Vandaag de dag waart haar geest nog steeds door de gangen van pZiek-iatrische centra, maar pZiek-iaters die incompetent zijn in het genezen van hun patiënten hebben de macht verloren om haar in een isoleercel te stoppen en haar op 4 of 5 punten vast te zetten, haar achterlatend om in haar eigen urine te baden als straf voor het feit dat ze het lef had om zich tegen hun mishandeling en marteling te verdedigen. – Zie 5de foto, een publiek scan van een aquarel door Pamela Spiro Wagner.

2) Iedereen heeft een goede sociale kring nodig, geen toxische kring zoals de institutionele pZiek-iatrie, en een Engel is best omringd door andere Engelen, hé?

Brenda geloofde in de paradigmaverschuiving van institutionele pZiek-iatrie, die incompetent is in het genezen van patiënten, naar innovatieve en competente sociale psychiatrie, die onderwijst in en gebruik maakt van genezende therapieën voor geestelijke ziekten om patiënten te helpen genezen.

Na 12 jaar pZiek-iatrische marteling, de ene nog traumatischer dan de andere, heeft Brenda ervoor gekozen om de Engelen terug te vinden die ze heeft ontmoet en die voor haar naar het hiernamaals zijn vertrokken.

En ik denk vooral aan onze jonge vriendin Clarisse, die na haar jaren van adolescentie, 13 tot 19 j.o., gemarteld door de pZiek-iatrie, geëuthanaseerd werd, in koelen bloede vermoord, op 19-jarige leeftijd, op 21 december 2023, door twee huur-mordenaars-psychiaters – betaald door ons, belastingbetalers (…) – en die incompetent zijn om hun patiënten te genezen.

En samen met Clarisse’s moeder twijfel ik er niet aan dat Clarisse een van de allereerste Engelen uit de hemel was om Brenda te verwelkomen.

Het woord euthanasie is dus een eufemisme dat gebruikt wordt om te verbergen dat medische-doktoren-pZiek-iaters incompetent zijn om hun patiënten te genezen.

Heriner altijd dat het woord “geneeskunde” “de kunst van het genezen” betekent, niet de kunst om patiënten te martelen en voortijdig te laten sterven.

Dag Brenda, veel plezier daarboven, ver weg van de martelingen van de institutionele pZiek-iatrie, en

Hartelijk dank voor je inspiratie, die ons steunt in het voortzetten van de strijd voor een sociale, in plaats van een institutionele, psychiatrie die competent is om haar patiënten te genezen.

Zonder haast, kijk ik ernaar uit om je weer te zien, als het mijn beurt zal zijn om naar de hemel te gaan.

————-

Meer informatie op de website van Brenda Froyen, inbegrepen referenties naar haar boeken:

Welkom!

Ik herinner mij nog goed dat er tijdens onze les herstelgerichte zorg gastsprekers kwamen spreken die ervaringsdeskundigen waren. Ik vond dat de meest boeiende lessen. Brenda bleef mij het meeste bij. Haar enthousiasme en warme persoonlijkheid. Ik ben haar sinds die dag altijd blijven volgen online. Ik vind het zo mooi hoe ze vocht voor verbetering in GGZ. Ik deelde die mening ook dat er nog veel werk is. Ze heeft een grote impact gehad op hoe ik psychose zag. De conclusie was dat ze vaak trauma hebben meegemaakt en nood hebben aan verbinding, begrip en warmte. Dat is iets dat ik altijd zal meedragen! ❤️

Dag lieve Brenda,
Ik kende je van op het Don Boscocollege in Hechtel en ben je verhalen blijven volgen via je posts op Facebook. Wat had ik verwondering voor je mooie woorden en je unieke blik op de wereld. Je was voor velen en voor mezelf een grote bron van steun en begrip.
Wat ga je gemist worden…

Dag Brenda

Ik heb je nooit van heel dichtbij gekend, maar toch blik ik met heel veel warmte en nostalgie terug op de keren dat onze paden elkaar kruisten tijdens onze opleiding Germaanse taal- en letterkunde in Leuven. Twee jaar ouder dan jij was ik een van de presidiumleden tijdens een onvergetelijk eerstekanweekend ergens in het noorden van de provincie Antwerpen, het weekend voordat je in Leuven startte. De eerste twee jaar van je opleiding hadden we ook vrij veel gemeenschappelijke vrienden, zagen we elkaar geregeld in de fakbar, in MSI of op de permanentie. ‘Warm’, ‘energiek’, ‘lief’, ‘empathisch’: dat zijn de woorden die in me opkomen als ik terugdenk aan jou toen.

Toen je in je licenties een van de drijvende krachten werd achter het vrouwenvoetbalploegje van Germania, ben je me ooit als jonge assistent op m’n kantoor komen overtuigen om mee te doen aan een wedstrijdje tussen jouw ploeg en die van de proffen en assistenten. Achteraf kreeg ik wel de commentaar dat ik me wat minder had mogen uitsloven :-).

Na je studies heb ik je nooit meer teruggezien. Maar ik ben je aan de zijlijn wel als auteur blijven volgen nadat ‘Kortsluiting in mijn hoofd’ op mijn radar kwam. Eén ding is zeker: als activiste en als auteur heb je veel meer dan één steen verlegd in de rivier die het leven is. Dankzij jou voelen heel veel kwetsbare mensen zich vandaag eindelijk begrepen en gehoord. Hun spreekbuis mag dan wel weg zijn, maar je ideeën (en de herinneringen aan jou als persoon) zullen blijven voortleven…

Rust zacht, Brenda…

over boeken die we liever niet schreven ,
maar die zo nodig zijn …

🥀 Wat overviel dit nieuws me. Wat een ongelofelijk belangrijk iemand was jij!

💙 Een voorvechter van zoveel omtrent mentale gezondheidszorg dat het niet in woorden samen te vatten is.

💔 Bovenal een kapitein die enorm zal gemist worden door iedereen die haar lief had.

💔 Het is een moeilijke strijd soms, zo op de barricades staan omtrent mentaal welzijn. Ikzelf vind het ook vaak een dunne lijn tussen strijden en jezelf niet verliezen .

💔 Nog steeds zijn er veel mistoestanden, onbegrip , stigma en heerst er een ongelofelijk taboe.
Boeken over deze onderwerpen zullen zelden hoge verkoopcijfers halen, terwijl ze in elke boekenkast thuis horen.

✨ Brenda, het gaat je goed, daar aan de andere kant.
en ik… ik pink alweer een traan weg &
zet deze missie verder ⛵️

💙💔 kleine matroos heeft een boodschap voor jou en jouw bemanning:

liefste matroos.
kijk even om je heen,
je bent echt niet alleen…
💔💙

ik wens jullie velden vol klaprozen toe 🥀

liefs , Hanne,
mede voorvechter van , ervaringsdeskundige, auteur , maar bovenal grote fan 💙

Ik hoorde je tijdens een lezing waar je vol vuur vertelde over wat je had meegemaakt in de psychiatrie.
Dat zo’n behandeling jou was overkomen vond en vind ik ronduit schokkend. Zo’n straffe, blije, trotse erudiete madam.
Jij en jouw verhaal zorgen ervoor dat ik kwetsbare patiënten hoor, zie en au sérieux neem. En dat ik mee ijver voor menswaardige zorg. Kies je een mooie, malse wolk uit en blijf de wereld inspireren!

Lieve Brenda

Ik leerde je kennen op de theaterweekends van Wisper. Op ‘door de wind’ maakten we, volgens ons dan toch, een ijzersterke choreografie.
Later zag ik je terug op mijn school, daar kwam je vol overgave spreken over je eerste boek. Zelden krijg ik mijn leerlingen stil, maar aan jouw lippen bleven ze hangen.
Ik ben je blijven volgen en … bewonderen. Veel sterkte aan je gezin. Ik zal je niet vergeten. Liefs, Tineke

Brenda, ik leerde je als zij instromer kennen op AP in 2017. Wat hebben we gelachen, hard gewerkt, leuke momenten beleefd. Je inspireerde ons, motiveerde ons, liet ons plezier krijgen in de mooie job van leerkracht. Je zat vol energie en droeg dit over naar ons. Je bent een voorbeeld en ik grijp nog vaak terug naar je tips. Je was vooral ook warm en begripvol en ik herinner me ook jouw pretoogjes en het enthousiasme waarmee je voor onze klas stond. Voor mij blijf je bestaan in alle kinderen die ik mee dankzij jou kan inspireren en in de steeds opnieuw ontluikende natuur omdat die me doet (glim)lachen zoals jij dat deed. Wat zal je gemist worden, maar wat zal het ook mooi zijn om aan je terug te denken.
Heel veel sterkte voor je familie.

Ik las haar boek ‘Kortsluiting in mijn hoofd’, was er erg door geraakt en herkende vaak situaties die ik bij mijn zus had meegemaakt. Had graag eens een lezing van haar bijgewoond, maar dan was het net weer te laat. Het gekke was dat ook bij een vriendin van mijn zus terzelfdertijd Brenda in het vizier kwam.
Hoe vreselijk jammer dat Brenda er nooit meer zal zijn, in de eerste plaats voor haar gezin en zeker ook voor al wie ze inspireerde. Always on our mind. Sterkte en veerkracht aan wie haar het meest zullen missen.

Ik meen dat wij Brenda in 2017 gevraagd hebben om op onze landelijke dag haar theatershow op te voeren. De thema’s zoals psychosegevoeligheid riepen veel herkenning en emotie op bij onze toeschouwers. Ze kwam recht in het hart binnen. Ze heeft toen op mij zeer grote indruk gemaakt. Het is een gave om een moeilijk onderwerp zo mooi neer te zetten. Zij had die gave.
Ik wens iedereen die haar zal moeten missen enorm veel sterkte met het verwerken van dit immense verlies.
Hou elkaar maar heel stevig vast.

Henk Mathijssen, voorzitter Plusminus

Lieve, lieve Brenda

Dankjewel.
Het was een voorrecht je een heel klein beetje te mogen kennen. Bij elke klaproos denk ik nog steeds aan jou, en de warme woorden die je me in 2019 schreef. Ik hoop dat je nog steeds ergens danst op Whitney Houston, op een plek waar het voor altijd lente is.
Het had zo niet mogen eindigen.brenda toch. Lieve, lieve Brenda.
Rust zacht.
Aan Jan, Jip, Lom en Zen: mogen jullie je altijd gedragen blijven voelen in het gemis. Ik wens jullie veel warmte toe, in en rondom jullie.

Dit nieuws komt zo hard bij me binnen. 😭 Ik kan dit gewoon niet geloven.. Dit is zo’n groot verlies voor deze wereld!! 💔

Brenda, ik schrijf dit berichtje voor jou, omdat jij dit verdient!

In de Hogeschool heb ik nooit een betere docent gehad dan jij! Jij wist me altijd te boeien met jouw enthousiasme en creativiteit. Ik keek uit naar elke les ‘taalvaardigheid’ en vond het geweldig dat je ook mijn stagebegeleider was. Ik keek toen al enorm naar je op!

Toen jouw eerste boek uitkwam, heb ik het meteen gekocht. Ook “Lena” en “Ben ik dan nu weer normaal” hebben een plaatsje bij mij in de kast. De kinderboeken komen daar ongetwijfeld ook nog bij als ons Nora wat ouder is..
Jouw lessenpakket rond “Psssst” stuurde ik stevast door naar mijn collega’s van de derde graad lager onderwijs, want wat zag ik daar zoveel moois in!

Ik heb je ook steeds gevolgd op social media. Ik bewonderde jouw moed en doorzettingsvermogen! Zelfs jouw verhalen die je poste in een manie vond ik bewonderenswaardig. Ik heb jou NOOIT bekeken als een persoon met een psychische kwetsbaarheid. Ik zag JOU! Jij als mooi mens. Jij had talenten waar andere mensen alleen maar van kunnen dromen!

Brenda, sinds een half jaar heb ik een moeilijke en zware periode. Ik herkende vele stukken van jouw posts. Als ik op jouw verhaal reageerde, kwam er stevast een antwoord. Zelfs als jij het moeilijk had, trok jij je het leed van anderen aan en wilde je helpen.
Als de hulpverleners en “de zorg” nog maar de helft van jouw goedheid en jouw visie zouden hebben, zouden er veel meer mensen geholpen worden!

Oh Brenda, wat ga ik jou missen! Dit voelt zo oneerlijk… 💔

Veel sterkte aan Jan, Jip, Lom en Zen en de rest van de familie. 🌟

Lieve Brenda

Als studente toegepaste psychologie moest ik destijds een paper schrijven over psychoses. Iemand raadde met je eerste boek aan. Ik heb het gelezen. En het is nog jaren na de paper blijven kleven.

Ik kende je niet persoonlijk, maar volgde je op Facebook, zag hoe je je engageerde, voor zoveel projecten, zo strijdvaardig en tegelijk kwetsbaar, telkens weer.

Je inspireerde, absoluut, met je visie, je gedrevenheid, je verhalen. Je was een unieke, warme stem in een wereld die maar verder draaft. Je gaf hoop, voor zovelen. Telkens weer.

Rust nu maar uit, lieve Brenda. Waar je ook bent. Door zachtheid omringd. Je hebt het zo hard verdiend.

Goele

Onze overige bloembollen kwamen bij jou terecht, een bloem van een vrouw