Liefdevolle herinneringen
Brenda was mijn grote voorbeeld in de strijd voor een menselijker psychiatrie. In de visie van de HIC zorgeenheid waar ik werk vind ik heel wat aanbevelingen Brenda terug. Ik ben blij dat ik mag deel uitmaken van een team waar de zorgvrager eigen regie heeft. Brenda, je bent en je zal altijd mijn grote voorbeeld blijven. Dat het nu voor altijd lente voor je mag zijn. Rust in vrede, wij zetten je strijd verder.
Brenda Froyen , mijn Ecuadormaatje. Met jou leek een dag uit meer dan 24 uur te bestaan. We beklommen vulkanen, overnachten in het regenwoud, speelden Tahitidouche taferelen na onder een waterval, beluisterden verhalen van locals en deelden blauwe bessen uit als bedanking, pinkten een gelukstraan weg bij het zien van een moeder walvis met haar kleintje, enthousiasmeerden Ecuadoriaanse schoolleiders en inspireerden menig leerkracht. Mooie
herinneringen die ik als bloemen op jouw graf wil planten. Ik beloof ze eeuwige trouw door de inspirerende verhalen te blijven delen. Het wordt stil in mijn hart ❤️. Liefs Isabelle 🪷🌹
Lieve, lieve Brenda,
Wat als eerste bij me naar boven komt als ik aan je denk, is ‘bewondering’. Je drive, je lach, je vele talenten… Jouw dag leek altijd meer uren te tellen dan die van een ander: een boek schrijven, de tuin omtoveren tot een klein paradijs, plezier maken met vrienden, naar de andere kant van de wereld vliegen met je gezin, de wereld verbeteren,…
De wereld heeft mensen zoals jij nodig: mensen die vechten voor verandering, die opkomen tegen onrecht, die geen blad voor de mond nemen, die elke plek waar ze komen mooier willen maken, die iedereen in hun omgeving de ogen willen openen en inspireren, die de mensen rond zich overladen met aandacht en liefde.
Mijn hart bloedt. Voor onze wereld die mensen zoals jij niet de juiste hulp kan geven. Want je worstelde met je demonen, dat wisten we. Je worstelde hard, te hard, blijkt nu… Mijn hart bloedt voor je beste vrienden, je familie. Mijn hart bloedt voor Jan, je superman en jullie prachtige zonen waar je terecht zo trots op was.
Lieve, lieve Brenda, je laat ons achter met veel vragen, schuldgevoel, gemis, spijt. Hadden we je kunnen tegenhouden, bij ons houden? Op deze wereld waar zoveel mensen naar je opkijken, van je houden, je nodig hebben? Er is nog zoveel werk te doen, zoveel dingen te veranderen, zoveel mensen om graag te zien. Ik hoop dat je rust vindt, want uiteraard gunnen we je dat, maar ik hoop ook dat je ons blijft inspireren zodat je werk wordt verdergezet, en dat Jan, de jongens, de mensen die je oprecht graag zien, troost kunnen vinden in jouw liefde en warmte.
Wij allen gaan je hier vreselijk missen.
Rust zacht, Brenda ♥️
Dank je voor jouw strijdvaardigheid voor meer menselijkheid in de psychiatrie en jouw engagement tegen het onrecht t.a.v. mensen met een psychische kwetsbaarheid.
Je hebt een steen verlegd in de rivier; die nog steeds meandert.
Soms nog met veel teveel ‘randanimatie’ van cijfers en scores, afhankelijk van de ‘goodwill’, gebrek aan zelfreflectie…
Je verschoot dat je een berichtje kreeg van een hulpverlener uit de sector waar jij het hard te verduren hebt gehad. Ons schrijven daarna zal me altijd bijblijven en ik heb veel geleerd van je.
Sterkte aan je familie, vrienden en iedereen die jij hebt geïnspireerd ⭐️
Lieve Jan, Jip, Lom, Zen en familie,
Bren, zoals we haar vaak op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende glimlach, haar aanstekelijke schaterlach en haar onuitputtelijke energie.
Eén van de onvergetelijke momenten met haar beleefde ik in Dublin, waar we arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was Brenda en zo zal ik me haar steeds herinneren! Ik ben blij dat ik haar heb mogen kennen!
Ik leef met jullie mee en wens jullie veel sterkte!
Heel veel liefs,
Greet Devaddere
Beste familie en vrienden van Brenda,
Brenda is een boegbeeld voor strijdvaardigheid en doorzettingsvermogen. Haar strijd en missie maakten het haar zelf en jullie zeker niet gemakkelijk.
Ze heeft zichzelf en psychische kwetsbaarheid op de kaart gezet. Ze heeft alles gegeven en is voor velen een inspiratiebron, een start om te overdenken hoe het anders kan.
Ik wens jullie veel sterkte.
Myriam
Meet the Experts!
Vol bewondering zag ik je sprankelende strijdlust.Geraakt en geroerd door de wreedheid die ik herkende van nabij.
Na die eerste ontmoeting en het gezamenlijke diner met alle experts sloot ik je voorgoed in mijn hart en al volgende, voelde je nabij en bleef je nabij.
Mijn hart kromp ineen van het vreselijke bericht van pijnlijk verlies.
In gedachten bij je man en kinderen en bij alle anderen die in verslagenheid achter blijven. In een ijzige winter die de lente aan het zicht onttrekt.
Troost ontlenend aan de koestering van jouw licht en kracht. Liefdevolle herinneringen die zullen doorstralen bij het vervolgen van de weg.
Lieve Brenda,
Dankzij jou kreeg ik hoop, tijdens en na mijn psychose-gevoeligheidst(r)ijd.
Ik ben je uit de grond van mijn hart dankbaar. Zoals jij er was voor velen, strijden wij verder voor de lente die na de winter komt.
Lieve Jan, Jip, Lom en Zen,
Mijn oprechte steun en medeleven voor jullie. Brenda was een krijger, een strijder zoals er enkele zijn. Wat een vrouw, wat een moeder. Ze leeft in vele van ons verder.
Ik deel graag een liedje met jullie voor Brenda genaamd: ♡♡
Liefs,
Elien
We zijn een strijdster kwijt voor de menselijkheid in ons systeem, maar je zult altijd blijven bestaan in de harten van veel mensen.
Samen met anderen streden we voor meer menselijkheid in de psychiatrie. Ik met zachte stem, jij met een fellere stem, die daardoor meer tegenkanting kreeg… Je durfde voluit te gaan en daarvoor zal je herinnerd worden, door mij en door velen…
Beste Jan, beste Jip, Lom en Zen
We kennen Brenda van toen ze bij ons op de GLTT samen met Vanessa is komen aanwaaien als een echte wervelwind: alles werd ineens grappiger, intenser en heviger.
De carpoolritten vanuit het verre Leuven naar Rode en Halle op elk ogenblik van de dag of de nacht, met of zonder kom cornflakes met melk (want het brood was op) -Katrien heeft nooit zo voorzichtig gereden-, in alle weersomstandigheden (zon, regen, ijzel, …) werden plots slapstick-comedies.
Alle opgekropte frustraties werden eruit gemept tijdens onze wekelijkse squash-sessies. Leuven werd ingeruild voor Brussel. Met de nodige marrokanisering van de auto: een gordijntje, een zilveren oosters getinte zakdoekendoos en een fatima-handje aan de achteruitkijkspiegel.
Brenda en Vanessa hebben ons ook de beste directeursspeech aller tijden bezorgd: we zie ons nog staan gieren van het lachen tijdens de nieuwjaarsreceptie… heel anders dan de traditionele beleefde glimlach.
Greet, je leerkracht Spaans, zag je blikken voor de jonge en knappe NT2-leerkracht in de klas ernaast. Toen de vonk aan het overspringen was, heeft ze je proberen wijs te maken dat Brenda haar dochter was… Ze was zo vrolijk dat we er zelf speelser door werden!
Hoewel onze samenwerking niet zo lang geduurd heeft, zijn de herinneringen nog levendig, blijvend en onuitwisbaar. Dit dragen we mee, het maakt nu deel van ons uit.
De zaadjes zijn geplant en wij zijn als collega’s terug bewust van hoeveel we voor elkaar kunnen betekenen.
We wensen jullie veel kracht, warmte en liefde.
Dank je, Brenda, voor wie je bent.
Wat was zij een fantastische vrouw, haar gedachtengoed zal doorleven, als ervaringsdeskundige en hulpverlener is haar visie aanwezig in mijn herstel en in mijn werk.
Heel veel sterkte voor al haar dierbaren.
Weinig mensen hebben mij zo weinig kunnen beroeren als Brenda deed. Zij bleek een natuurtalent te zijn in gesproken en geschreven taal, net alsof het van bovenhand ingegeven werd. Ik kende Brenda niet eens persoonlijk maar volgde haar al langer op de sociale mediakanalen. Zo bracht Brenda mij terug in de tijd als dat ik de studie van psychische verpleegkundige aangevangen had, en nee, ik heb deze studie destijds niet afgemaakt daar ik mij in het geheel niet vinden kon in de manier waarop men in de geestelijke gezondheidszorg te werk ging. En kijk, deze warrior kende als ervaringsdeskundige en als mensenrechten activiste wel degelijk de antwoorden. Brenda wist bovendien elkeen te beroeren en mensen te verbinden. Haar tomeloze inzet en gedrevenheid leken dan ook haast bovenaards. Uiterst daadkrachtig als dat zij was. Ik zal het dan ook haar veel te vroege heengaan blijven betreuren. Brenda had zoveel meer nog kunnen betekenen voor de gezondheidszorg.
Moge het je goed gaan lieverd!
Ik kende Brenda niet persoonlijk, maar ik was (ben) bekend met het begrip, het fenomeen, de moedige vrouw die op de barricades stond in naam van ons allemaal. Dankzij haar durf ik dit nu te typen als een persoon met een psychosegevoeligheid, zonder een pseudoniem te gebruiken. Ik was geschokt toen ik vernam dat ze er niet meer is.
Brenda heeft een deur geopend en haar voet ertussen gezet. We zijn het aan haar verplicht om die deur wijdopen te gooien. Ook ik heb ervaring met mistoestanden in de geestelijke gezondheidszorg. Dit moet gewoon beter en dat kan; er zijn hulpverleners die daar het levende bewijs van zijn.
Ik wens Jan, Jip, Lom en Zen veel sterkte. Brenda zal niet vergeten worden…
Je zat naast me in de klas van het 5de middelbaar. Je was toen al zo vrolijk en plezant. Samen met Rein je beste vriend. De 2 goedgemutsten van de klas. Via m’n zus vernam ik je dood. Het is een schok.
Nooit gedacht dat het je zo ver zou drijven. Arme vrouw. Heel veel sterkte aan je echtgenoot en kinderen. Hopelijk heb je ergens rust nu.. en lente. Rust zacht. Kristof.
Lieve Brenda, lieve familie,
Brenda was als een vriendin, die ik levende lijve nooit heb mogen/kunnen ontmoeten. Ze zal blijvend inspireren met het fundament dat ze legde om voor méér levenslust te pleiten, voor zo heel veel mensen.
In die zin blijft ze ook leven.
Veel warmte en genegenheid,
Herlinde, arts, veerkrachttrainer en ervaringsdrager psychosegevoeligheid
Diep geraakt ben ik door het heengaan van Brenda. Wat een lichtend voorbeeld van moed, liefde, inspiratie en de juiste visie! Jij stond op en vocht voor menselijke waarden in de ggz. En het zal gebeuren! Daar zullen wij voor blijven gaan.
Het is oneindig treurig dat het zware lot dat je droeg niet langer te dragen was. Ik wens je licht, liefde, vrede en rust toe op je verdere reis. Voor je man en zoons en andere nabestaanden wens ik alle kracht en liefde toe om de pijn en het gemis te kunnen doorstaan en je aanwezigheid op een andere manier te kunnen blijven voelen.
Jouw liefde, vuur en moed zal voor altijd voelbaar blijven in ons allemaal zodra we aan je denken! ♡
Lieve Brenda,
vannacht werd ik wakker en was in gedachten bij jou. Kan het nog steeds niet vatten dat je er niet meer bent: zo’n straffe madam.
Had enorme bewondering voor wie je was, waarvoor je stond, je gedrevenheid, je enthousiasme, je positiviteit, je openheid, je eerlijkheid, je creativiteit en zo kan ik nog even doorgaan.
Las je boek ‘Kortsluiting in mijn hoofd’, via Similes volgde ik een infodag omtrent ‘psychosenet.be’ dat je mee oprichtte.
Dus persoonlijk kende ik je niet, maar volgde je op Facebook waar ik je probeerde te ondersteunen in de acties die je nam.
Intriest vind ik het dat we afscheid moeten nemen van de ambassadrice voor een menselijkere psychiatrie. Het is niet niks wat je allemaal hebt verwezenlijkt. Dankjewel.
Lieve Jan, Jip, Lom en Zen, kan me niet inbeelden hoe het voelt om je echtgenote en moeder te moeten missen, maar weet dat jullie ook in mijn gedachten zijn. Wens jullie de kracht om fysiek zonder haar verder te gaan, maar weet dat ze steeds bij jullie is.
Liefs
Loes
Brenda jij hebt niet te vergeefs geleefd, jouw werk zal door anderen na jouw worden voortgezet!
Ik wil ook haar dappere man en kinderen troosten; zij leeft ook al zien jullie haar niet meer, er is een God, die ook wel de God alle vertroosting wordt genoemd (2 Kor 1 : 3) Hij kan en zal jullie verder troosten en bemoedigen, zoals Hij dat ook mij gedaan heeft na het heengaan van onze oudste zoon
Heei Brenda,
Ik herlas onze uitwisseling van vorige zomer vandaag terug. Ik voeg ‘m hierbij voor Jan en de jongens. ‘We rock’, schreef je, ik sukkelend met mijn gezondheid, jij je diepe donkere in getuimeld en eenzaam. En toch nog met je cheerleader pomponnetjes zwierend voor mij en dankbaar. Je moet het maar kunnen…
You rock’te enorm.
Je hebt geen steentje verlegd in de rivier, maar een hele bergketen verplaatst…
Today I pebble. Soms berg, soms rots, soms steentje, soms simpelweg watje… Een wenend watje vandaag. Alles ok.
Ik wou dat ik was blijven uitreiken… Ik hoop dat je op een of andere manier de Liefde toch een beetje bleef voelen. Want zelfs in jouw diepe verdriet, bleef jij zelf ook Liefde.
Het was wel grappig. Ik die jou bedankte, jij mij. Ik denk dat er weinig mensen zijn die zo graag gezien waren als jij dat was. En toch vaak zo eenzaam. Potdekke toch. Ik weet niet of ik er vooral intens verdrietig of boos om moet zijn. Om deze wereld, waarin anders en heel gevoelig zijn zo moeilijk zijn…
Ik ging net naar een heerlijke circustheatervoorstelling met kapla-blokjes. Zo hard moeten lachen. Een gigantische spagaat tussen verdriet en geluk vandaag. Ik heb aan jou gedacht, tijdens het lachen. En aan het leven, hoe het altijd en-en is, licht én donker…
Ik hoop dat je rust mag vinden. Je laat een prachtige erfenis na. De wereld een beetje beter maken… als dat al lukt, mag je al over een vervuld leven spreken. You did that, en niet een beetje!
Ik weet dat je dit hier allemaal niet kunt lezen, maar ben zeker dat je de liefde voelt, daar waar je ziel nu naar op weg is.
Schrijven helpt. Dus misschien komt er nog wel een berichtje. En nu de natuur in! Met jou in mijn hart en gedachten!
Deze, ooit gekregen van een lieve vriend, deed me ook aan jou denken: https://fromtroublesofthisworld.wordpress.com/2022/11/15/in-lieu-of-flowers-by-shawna-lemay/
Liefs
Tiny