In liefdevolle herinnering aan
Brenda Froyen

Liefdevolle herinneringen

Door: Odette Hensen

Lieve Brenda,
Verbijstering en ongeloof maken, sinds ik het bericht van jouw man Jan las, in kleine beetjes plaats voor een diep besef dat we elkaar in onze allerdiepste pijn, wanhoop en eenzaamheid kunnen verliezen. Wat een immens groot verdriet.
Je hebt alles gegeven en een indrukwekkend pad bewandelt als strijder van menselijk onrecht, maar met nog zoveel meer rollen waarin je schitterde.
Ik wens jou de rust die je zocht en die je toekomt. En ik wens jouw man en 3 zonen, en andere dierbaren, ongelooflijk veel liefde om jouw verlies te kunnen (ver)dragen.

Door: An Steppe – publiekswerker Jeugd de Bib leuven

Brenda, bijna een jaar geleden was je, samen met Wifi, bij ons te gast in de bibliotheek in Leuven. Je hebt toen een grote indruk gemaakt op de kinderen, de leerkrachten én op ons! En zo zullen we je blijven herinneren. Uit naam van de bib Leuven wensen we heel veel sterkte aan de hele familie.

Door: Pascalle

Lieve Brenda,

Wat ben je inspirerend, en wat doet het ons pijn dat dit nu het einde is van jouw leven, maar niet van jouw verhaal en jouw kracht en inspiratie. Ik ben je dankbaar dat je zo open bent geweest en zoveel moois deelde met de wereld. Je maakte ‘m sowieso mooier!!! En naast je enorme impact op de mentale gezondheidszorg, bracht je ook lichtheid en een grote glimlach met je boeken over Wifi. Heel veel liefs en kracht gewenst voor je man en je zoons en iedereen die je lief had.

Ik voelde me al vereerd dat je een aanbeveling voor mijn boek schreef, en daar ben ik je altijd dankbaar voor!

Liefs, Pascalle

Door: Petra d’Huy

Sinds 2016 heb ik contact met Brenda gehad. Tijdens een regiobijeenkomst in Zeeland mochten we haar presentatie laten zien. Ze kon zo intens en zelfs met een vleugje humor vertellen over haar ingrijpende kraambedpsychose en vooral ook over haar liefde voor haar drie jongens en man.

Verder volgde ik haar via social media en heb Brenda twee keer ontmoet. Tijdens haar theatervoorstelling bij de vereniging Plusminus en het Te Gek festival.

Ik ben enorm geschrokken dat Brenda er niet meer is. Het was bijna onwerkelijk. Ze is een groot gemis en onze stichting zal zich ook blijven inzetten voor openheid over psychische problemen en een menswaardige ggz.

Stichting Petra etcetera

Door: Anke Deckers

Nooit gedacht dat een kaartje dat ik je schreef toen we niet meer gingen samenwerkten, vandaag zo pijnlijk passend zou zijn… Dankbaar dat je leren kennen heb… Ik koester je enthousiasme en je energie…

Door: So sad to hear of this passing

I remember Brenda from the ISPS conference in Rotterdam where she did a wonderful and much applauded presentation.

Door: Els Bruyninckx

Lieve Brenda,
Ik heb jou niet gekend noch persoonlijk ontmoet. Toch maak jij deel uit van mijn leven en dat van mijn leerlingen. In één van jouw boeken heb je het over het steentje. In je schoen af en toe, maar ook in je hoofd. Dat steentje ziet er niet bij iedereen hetzelfde uit. En sommigen gooien het snel weg terwijl anderen er blijven mee rondlopen. We gaan hiermee aan de slag in de klas. Het is mooi en verrijkend om te zien hoe kinderen van 13 jaar reflecteren over hun problemen, moeilijkheden, struikelblokken. Het opent hopelijk ook hun ogen voor mensen die psychische euh, je weet wel wat hebben. En hopelijk draagt dit ook bij om het taboe dat nog steeds rust op mentale problemen te doorbreken. Rust zacht, lieve Brenda.

Door: Maaike

Lieve Brenda,

De laatste dagen denk ik vol liefde en dankbaarheid terug aan de tijd dat ik bij jullie in de caravan verbleef. Jij boodt dit aan mij en andere aan die het even moeilijk hadden. Tegen je zonen zei je dan: ze heeft een klein verdrietje. Jouw ontoereikende energie en passie waarmee je de dingen deed herinner ik me ieder moment dat ik even bij je stil sta. Je liet me toe in je leven op het moment dat ik dat nodig het. Zoveel mooie momenten en herinneringen aan die tijd, ik blijf ze koesteren. Rust zacht lieve Brenda. Heel veel sterkte Jan, Jip, Lom en Zen en zorg heel goed voor elkaar.

Door: Ypsilon Zeeland

Lieve Brenda,
Als zustervereniging van jullie Similes konden we niet om jou heen.
Jouw enorme drive voor verbetering in de behandeling en bejegening voor mensen met een psychiatrische aandoening zullen we nooit vergeten.
Je stond op het podium bij Porgy en Bess met de aangrijpende voorstelling Kortsluiting in mijn hoofd.
We zijn er stil van.
Rust zacht.

Veel sterkte voor de familie.
Ypsilon Zeeland

Door: Dr. Ludwig Kuypers

Veel sterkte aan de familie in deze droevige dagen.
Dr. Ludwig Kuypers

Door: Sylvie

Lieve familie van Brenda,
Innige deelneming… woorden schieten te kort.
Ik heb grote bewondering en respect voor iemand zoals Brenda! Ze is een vechter voor de psychische wereld, ze heeft de waarheid durven uiten, mensen hun ogen doen opengaan. Ze zal altijd blijven bestaan! Hopend op wat ze heeft willen bereiken zal ooit die andere wereld het inzien dat ze gelijk heeft met haar verhaal!
2e foto is een foto gewoon tijdens een wandeling, wat o zo vermoeiend is voor mij momenteel, van schapen die mij toen erg opvielen daar ik ze nog nooit zó gezien had. Bewondering bij verwondering . ‘T ga je goed Brenda! Veel moed en sterkte voor haar gezin/familie/vrienden. In gedachten bij jullie!

Door: JanHenk

Ik had meer dan bewondering voor je inzet om voor patënten om onverwoestbare drive om daar mee verder gaan. Het is jammer dat je ons ontvallen bent, dat hoeft ook geen uitleg. Brenda, dankjewel voor alles. Ik hoop dat je rust gevonden hebt, wel is zeker, we gaan je missen maar je leeft voor in onze gedachten, en we gaan door met waar je je hard maakte. Never forget!

Dag lieve Brenda!

Door: Saskia Decuman

Beste Jan en lieve kinderen,

Ik heb Brenda zoals velen vooral gevolgd op de sociale media. Ik las haar boek “ben ik dan nu weer normaal”. Ook voor dit boek had ik Brendra al eens horen spreken maar na dit boek te hebben lezen, volgde ik haar actiever op. Ik las vooral haar boodschappen, de reacties erop maar bleef zelf stil. Ik ging haar schrijven enkele jaren geleden, een stuk van de tekst lag klaar… Ik stelde het uit… Ik volgde haar ondertussen verder. Als het stil was, vroeg ik me af waarom én enige tijd later las ik dan waarom het stil werd. Nu is het voor altijd stil. Wij kunnen ons echter niet inbeelden hoe dit verlies voor jullie moet aanvoelen. Jullie hebben haar dag in dag uit gesteund. Ondanks dat jullie soms genegeerd werden door die personen en instanties die jullie hadden moeten omarmen. Jullie bleven overeind. Wat moeten jullie zich allemaal vaak alleen gevoeld hebben. Hoe is dat toch mogelijk? We denken allemaal dat we het zo goed op een rijtje hebben. Wanneer gaan we eindelijk beseffen dat we echt niet goed bezig zijn als maatschappij. Ik weet niet wat er gebeurd is, ik kan maar raden wat Brenda uiteindelijk tot ditgedreven heeft. Maar het doet me echt pijn. Ondanks dat ik maar een volger ben, het doet me pijn dat zoiets gebeurt. Ik wens jullie alle moed van de wereld. Alle moed van de wereld om verder te gaan.

Door: Blommaert Ingrid

Veel te vroeg moest je deze wereld verlaten. Je zal altijd in het hart herinnerd worden bij je man en 3 zonen.

Door: Cornelia

Wat Brenda’s crowdfunding betreft: laten we samen, voor wie iets kan missen, minstens de 10.000 euro halen voor Brenda, haar prachtige gezin en haar prachtige missie. ❤
https://steunactie.be/fundraiser/mistoestanden-in-de-geestelijke-gezondheidszorg/-40108

Door: Rita

Lieve Brenda,

Ik leerde je kennen toen je je eerste boek kwam inlezen in de studio van Luisterpunt. Je kwam terug om je volgende boeken in te lezen… ook al was het soms moeilijk om een plekje te vinden in je agenda.
Je was enthousiast en uitbundig.
Jij las, ik luisterde.
Wat was het fijn om met jou samen te werken.
Hoe droevig om te vernemen dat je er nu niet meer bent.

Liefs
Rita

Door: Sandra uit Nederland

10 oktober 2024
Ik kom net terug van vakantie en lees het verdrietige bericht van Brendas overlijden. Jan,kinderen en andere familieleden en vrienden die Brenda liefhadden. En alle mensen voor wie ze iets betekent heeft en dat zijn er vele. Heel veel sterkte! Als lotgenoot betekende Brenda het nodige voor mij. Ik vind het ontzettend jammer dat de donkerte heeft gewonnen De aandoening psychose kies je niet. Het verschil met lichamelijke ziekte waarbij je goede zorg en begrip krijgt, maar met deze aandoening moet je vele strijden er bovenop strijden.
Dus troost elkaar en wees elkaar tot steun, zoals u trouwens al doet.
1 Tessalonicenzen 5:11

Door: Michiel Defossez

Hey, misschien zegt mijn naam jullie niet veel meer, maar de jongen gaan mij wel nog herinneren. Ik was hun animator op dat ene eftelingkamp lang geleden. De jaren erna hoorde ik Jip en Brenda nog af en toe. Ik wens jullie enorm veel sterkte en warmte toe bij elkaar. Ik ben er zeker van dat de jongens enorm goed omringd zijn, maar weet dat ik ook klaar sta voor een babbel als ze dat nodig zouden hebben. Ze weten mij te vinden! Mijn oprechte deelneming ❤️

Door: Frank Vandenbroucke

Brenda’s strijd voor meer menselijkheid in de psychiatrie, de moed en de kracht die daarmee gepaard ging, daar kon je niet onbewogen bij blijven. Dat heeft ook mij diep geraakt. Als mens, en als minister van Volksgezondheid.

Het is precies zoals journaliste Sara Vandekerckhove het zegt. “Ze heeft veel problematieken in de psychiatrie bespreekbaar gemaakt en ze heeft een verschil gemaakt”. De oprichting van psychosenet België was belangrijk om psychose bespreekbaar te maken en zo stigma en taboe te verminderen.

Brenda had ook de kracht van het woord. Haar boeken en haar lezingen, gaven hoop en een houvast voor zovele mensen die lijden aan psychose. En Brenda had ook haar eigen stijl. Ze kon de confrontatie aangaan; het mocht het wel wat schuren, want haar motto was: “alleen door wrijving krijg je glans”. Brenda was meer dan een voorvechtster van patiëntenrechten. De hoop die ze gaf aan zovele mensen, dat is van onschatbare waarde.

Ik hoorde dat ze vorige zomer opnieuw een periode in de psychiatrie moest doormaken die voor haar zeer onmenselijk was De pijn en de teleurstelling die ze daarbij moet hebben gevoeld, was ongetwijfeld enorm. Net als het leed dat haar gezin de voorbije jaren moest doormaken. Mijn gedachten gaan ook naar hen.

“Dood ben ik pas als jij mij bent vergeten”, zingt Bram Vermeulen in het lied ‘Testament’. Ervoor zorgen dat de strijd die ze voerde, wordt verdergezet, met blijvend resultaat. Laat dat misschien ergens haar testament zijn. Dat verdient Brenda meer dat ooit tevoren. Dat moet ook de inzet van het beleid zijn.

Frank Vandenbroucke
Minister van Volksgezondheid

Door: Carine Teunkens

Woorden schieten mij te kort.
Veel sterkte aan de familie en vrienden.