EERBETON aan BRENDA FROYEN, een ENGEL, een MARTELAAR

Door Ph.D. luc.de.bry@skynet.be

Een Engel wordt als persoon beschouwd omdat ze over emotionele intelligentie en vrije wil beschikt. De goede Engelen dienen Mensen en vooral zieke Mensen, geven hen hoop, waarde en Liefde, fungeren als hun boodschappers en beschermen hen die lijden. Brenda was een uitstekende Engel. Het werd haar missie.

Een Martelaar is iemand die standvastig getuigt van zijn of haar geloof en daarvoor gemarteld en ter dood gebracht is, door de institutionele pZiek-iatrie, in haar geval.

We ontmoetten elkaar tien jaar geleden, op 8 oktober 2014, bij de openbare presentatie van haar eerste boek, ‘Kortsluiting in mijn hoofd: over het beest dat psychose heet’. De zaal zat bomvol, met ± 200 aanwezigen. – Zie 1ste foto in bijlage.

Na de twee lezingen van Brenda en Stijn zorgde het panelgesprek ervoor dat het publiek de gelegenheid had om vragen te stellen en opmerkingen te maken.

Het panelgesprek en het publiek vroegen hoe we het anders konden doen, hoe we het beter konden doen dan de institutionele pZiek-iatrie, en niemand had ideeën, want de hele zaal, op twee mensen na (mijn zoon en ik), geloofde nog in het “dogma” van pZiek-iaters die beweren dat zogenaamde geestelijke ziekten ongeneeslijk zijn.

Toen ik merkte dat de zaal ontmoedigd raakte omdat er geen oplossing was voor de martelingen van de institutionele pZiek-iatrie tegen de lijders en hun families, stond ik op en informeerde de zaal over het bestaan van de “Open Dialogue Therapie”, ontwikkeld in de provincie West-Lapland, Noord-Finland, en over het succes ervan in het genezen van bijna alle mensen die aan psychoses leden, waardoor de psychiatrische ziekenhuisbedden leeg raakten. Voor de belastingbetalers van West Lapland bespaart het resultaat veel geld.

Alle ogen gingen naar Professor Stijn Van Heule, en Brenda vroeg hem of hij wel eens van “Open Dialogue” had gehoord. Stijn was eerlijk en openhartig: hij gaf toe dat hij er nog nooit van gehoord had, maar dat hij het zou uitzoeken.

Na de discussie signeerde Brenda haar boek voor alle deelnemers die mee wilden doen. Terwijl ze haar boek voor mij signeerde, straalden Brenda’s ogen van de hoop dat de “Open Dialogue Therapy” snel in België gevestigd zou worden. In haar lijdend hart, was de hoop terug. – Zie 2de foto in bijlage.

Sindsdien zijn Brenda en ik betrokken geweest bij een aantal evenementen die tot doel hadden de pZiek-iatrie ten goede te veranderen en het lijden te helen.

Maar eerst, en dat is zijn verdienste, was Stijn in april 2016 de moderator van de allereerste “Open Dialogue” congress georganiseerd in België, in Beernem.

In oktober 2017, op de 2e “Open Dialogue” congress, in Oostkamp, was hij opnieuw de moderator, maar bovenal kon Brenda deelnemen en kennismaken met Jaakko Seikkula, de projectleider van de ontwikkeling van “Open Dialogue” in West-Lapland. – Zie 3e foto in bijlage (ik stond op de links van de foto).

Daarna ontmoetten we elkaar regelmatig, bijvoorbeeld op een ondersteuningsavond bij haar uitgever in Antwerpen, en meer recent toen ze persoonlijk een opendeurdag organiseerde om haar tuin in Moerbeke te bezoeken. We hebben ook de vertaling en verkoop van haar boek in het Engels, “Psychotic Mom”, gevierd.

Zo’n acht jaar nadat zij afgebouwd was met psych-drugs, is het psychotische beest teruggekeerd in haar hoofd. In antwoord op mijn bemoedigende e-mails en in haar dankwoord beschreef ze hoe deze nieuwe psychose haar meer leed berokkende dan haar eerste en dat ze niet wist hoe ze er deze keer doorheen moest komen.

Vandaag weten we het. – Zie 4de foto.

Zoals André Leysen, CEO van Agfa Gevaert in de jaren 1980-1990, zei: “Om creatief te blijven, moet je om de 8 tot 12 jaar van activiteit veranderen”.

Na 12 jaar in de psychiatrie veranderde Brenda radicaal van activiteit. Ze nam op elegante wijze afscheid van de institutionele pZiek-iatrie.

Op de een of andere manier moest ze twee belangrijke dingen hebben geweten:

1) Als een martelaar die stierf vanwege de traumatische pZiek-iatrie, werd ze nog gevaarlijker voor de institutionele pZiek-iatrie. Vandaag de dag waart haar geest nog steeds door de gangen van pZiek-iatrische centra, maar pZiek-iaters die incompetent zijn in het genezen van hun patiënten hebben de macht verloren om haar in een isoleercel te stoppen en haar op 4 of 5 punten vast te zetten, haar achterlatend om in haar eigen urine te baden als straf voor het feit dat ze het lef had om zich tegen hun mishandeling en marteling te verdedigen. – Zie 5de foto, een publiek scan van een aquarel door Pamela Spiro Wagner.

2) Iedereen heeft een goede sociale kring nodig, geen toxische kring zoals de institutionele pZiek-iatrie, en een Engel is best omringd door andere Engelen, hé?

Brenda geloofde in de paradigmaverschuiving van institutionele pZiek-iatrie, die incompetent is in het genezen van patiënten, naar innovatieve en competente sociale psychiatrie, die onderwijst in en gebruik maakt van genezende therapieën voor geestelijke ziekten om patiënten te helpen genezen.

Na 12 jaar pZiek-iatrische marteling, de ene nog traumatischer dan de andere, heeft Brenda ervoor gekozen om de Engelen terug te vinden die ze heeft ontmoet en die voor haar naar het hiernamaals zijn vertrokken.

En ik denk vooral aan onze jonge vriendin Clarisse, die na haar jaren van adolescentie, 13 tot 19 j.o., gemarteld door de pZiek-iatrie, geëuthanaseerd werd, in koelen bloede vermoord, op 19-jarige leeftijd, op 21 december 2023, door twee huur-mordenaars-psychiaters – betaald door ons, belastingbetalers (…) – en die incompetent zijn om hun patiënten te genezen.

En samen met Clarisse’s moeder twijfel ik er niet aan dat Clarisse een van de allereerste Engelen uit de hemel was om Brenda te verwelkomen.

Het woord euthanasie is dus een eufemisme dat gebruikt wordt om te verbergen dat medische-doktoren-pZiek-iaters incompetent zijn om hun patiënten te genezen.

Heriner altijd dat het woord “geneeskunde” “de kunst van het genezen” betekent, niet de kunst om patiënten te martelen en voortijdig te laten sterven.

Dag Brenda, veel plezier daarboven, ver weg van de martelingen van de institutionele pZiek-iatrie, en

Hartelijk dank voor je inspiratie, die ons steunt in het voortzetten van de strijd voor een sociale, in plaats van een institutionele, psychiatrie die competent is om haar patiënten te genezen.

Zonder haast, kijk ik ernaar uit om je weer te zien, als het mijn beurt zal zijn om naar de hemel te gaan.

————-

Meer informatie op de website van Brenda Froyen, inbegrepen referenties naar haar boeken:

Welkom!

Ik herinner mij nog goed dat er tijdens onze les herstelgerichte zorg gastsprekers kwamen spreken die ervaringsdeskundigen waren. Ik vond dat de meest boeiende lessen. Brenda bleef mij het meeste bij. Haar enthousiasme en warme persoonlijkheid. Ik ben haar sinds die dag altijd blijven volgen online. Ik vind het zo mooi hoe ze vocht voor verbetering in GGZ. Ik deelde die mening ook dat er nog veel werk is. Ze heeft een grote impact gehad op hoe ik psychose zag. De conclusie was dat ze vaak trauma hebben meegemaakt en nood hebben aan verbinding, begrip en warmte. Dat is iets dat ik altijd zal meedragen! ❤️

Dag lieve Brenda,
Ik kende je van op het Don Boscocollege in Hechtel en ben je verhalen blijven volgen via je posts op Facebook. Wat had ik verwondering voor je mooie woorden en je unieke blik op de wereld. Je was voor velen en voor mezelf een grote bron van steun en begrip.
Wat ga je gemist worden…

Dag Brenda

Ik heb je nooit van heel dichtbij gekend, maar toch blik ik met heel veel warmte en nostalgie terug op de keren dat onze paden elkaar kruisten tijdens onze opleiding Germaanse taal- en letterkunde in Leuven. Twee jaar ouder dan jij was ik een van de presidiumleden tijdens een onvergetelijk eerstekanweekend ergens in het noorden van de provincie Antwerpen, het weekend voordat je in Leuven startte. De eerste twee jaar van je opleiding hadden we ook vrij veel gemeenschappelijke vrienden, zagen we elkaar geregeld in de fakbar, in MSI of op de permanentie. ‘Warm’, ‘energiek’, ‘lief’, ‘empathisch’: dat zijn de woorden die in me opkomen als ik terugdenk aan jou toen.

Toen je in je licenties een van de drijvende krachten werd achter het vrouwenvoetbalploegje van Germania, ben je me ooit als jonge assistent op m’n kantoor komen overtuigen om mee te doen aan een wedstrijdje tussen jouw ploeg en die van de proffen en assistenten. Achteraf kreeg ik wel de commentaar dat ik me wat minder had mogen uitsloven :-).

Na je studies heb ik je nooit meer teruggezien. Maar ik ben je aan de zijlijn wel als auteur blijven volgen nadat ‘Kortsluiting in mijn hoofd’ op mijn radar kwam. Eén ding is zeker: als activiste en als auteur heb je veel meer dan één steen verlegd in de rivier die het leven is. Dankzij jou voelen heel veel kwetsbare mensen zich vandaag eindelijk begrepen en gehoord. Hun spreekbuis mag dan wel weg zijn, maar je ideeën (en de herinneringen aan jou als persoon) zullen blijven voortleven…

Rust zacht, Brenda…

over boeken die we liever niet schreven ,
maar die zo nodig zijn …

🥀 Wat overviel dit nieuws me. Wat een ongelofelijk belangrijk iemand was jij!

💙 Een voorvechter van zoveel omtrent mentale gezondheidszorg dat het niet in woorden samen te vatten is.

💔 Bovenal een kapitein die enorm zal gemist worden door iedereen die haar lief had.

💔 Het is een moeilijke strijd soms, zo op de barricades staan omtrent mentaal welzijn. Ikzelf vind het ook vaak een dunne lijn tussen strijden en jezelf niet verliezen .

💔 Nog steeds zijn er veel mistoestanden, onbegrip , stigma en heerst er een ongelofelijk taboe.
Boeken over deze onderwerpen zullen zelden hoge verkoopcijfers halen, terwijl ze in elke boekenkast thuis horen.

✨ Brenda, het gaat je goed, daar aan de andere kant.
en ik… ik pink alweer een traan weg &
zet deze missie verder ⛵️

💙💔 kleine matroos heeft een boodschap voor jou en jouw bemanning:

liefste matroos.
kijk even om je heen,
je bent echt niet alleen…
💔💙

ik wens jullie velden vol klaprozen toe 🥀

liefs , Hanne,
mede voorvechter van , ervaringsdeskundige, auteur , maar bovenal grote fan 💙