Lieve Brenda
Tijdens het drukke personeelsfeest op school kwam je naast me zitten. Je praatte honderduit over je zonen, je nieuwste boek en ook je psychoses.
Ik werd een beetje overdonderd door je verhalen. Maar je was zo anders en zo open.

Ik wou je nieuwste boek nog kopen; liefst een gesigneerd exemplaar. Misschien met een babbel erbij om te vragen hoe het met je gaat.
Ik zal je boek voorlezen aan mijn dochter en aan je denken. Over je vertellen, later.
Mijn gedachten gaan naar je man en zonen. Hopelijk vinden ze warmte bij elkaar in de eerste winter zonder jou.
xxxx
Sarah

Ik heb onlangs nog contact met je gezocht via de whatsapp. Wij deelden de zelfde ervaring omtrent de onmenselijke bejegening binnen de GGZ. Ooit heb ik opleiding gedaan tot ggz agoog waarin ik tijdens mijn presentatie jouw verbeterpunten qua bejegening heb gebruikt. Jij was niet gek maar een prachtige dapper doodoo!! Veel liefs voor je nabestaanden en ik hoop dat je je rust hebt gevonden

Ik heb je helaas nooit persoonlijk leren kennen maar volgde jou op de socials in je strijd. Toch voelt het als een zuster, een strijder en een koorddanser doe, net als ik probeert de dans van het leven met een bi polaire kwetsbaarheid te walsen, balanceren. Lieve achterblijvers alle sterkte en kracht met dit grote verdriet.

Liefste Brenda,

Ik ben 40 jaar. Ik kan me niet herinneren dat iemand in mijn jonge leven als individu zo heeft gestreden. Ik voel me verdrietig, ik voel moedeloosheid, ik voel de nood aan verbinding nu jij er niet meer bent om te strijden. Te vechten voor ons, voor mij, alles opgegeven tot je eigen leven… Ik heb vragen die vertragen in mijn hoofd, ik blokkeer, jouw triestige heengaan kan niemand nog keren en ik ben bang voor de volgenden die zich zouden ontnemen van het leven.
Ik heb geluk, sinds enkele jaren een goed netwerk, een partner aan mijn zijde. Ze volgde de emails die ik met je deelde en ach, je was authentiek, steeds antwoorde je in medeleven en nu leef jij niet meer en dat doet zeer…
Is het waar dat er nu andere leiders komen? Of zal het verder rotten in delen van psychiatrie land? Ik kan maar hopen dat de fakkel doorgegeven wordt. Echter kan niemand vervangen, verzetten wat jij hebt gedaan in jouw bestaan. Tranen op mijn wangen, ik wil verlangen naar verbinding…

Céline.

Lieve lieve Brenda…
Ik kan het nog steeds niet geloven dat je er niet meer bent. Ik kan je niet meer eindeloos lang bellen, ik kan je niet meer knuffelen, we kunnen niet meer samen bloemen gaan kopen in Beervelde of gekke playbackshows organiseren op oudjaar. Samen eten en ik dan vooral koken en jij proeven. Onze jongens samen zien opgroeien, samen leuke uitstapjes en reisjes maken… dit alles kan niet meer. Ik ben heel blij dat ik je negen jaar geleden leerde kennen, hoogzwanger van Pia aan de schoolpoort. Miel en Zen hadden een klik en wij ook. Nog uren stonden we te praten aan de deur van de klas. Onze ontmoeting groeide uit tot een fantastische vriendschap. Ook onze kinderen en mannen konden het zo goed met elkaar vinden dat we tijdens corona bubbelvriendjes waren. Gezellige pizza-avondjes, frisse duiken in jullie vijver… bij jullie was het ook voor ons thuis komen. We zijn je altijd blijven steunen in je moeiljke periodes , ik ben je altijd graag blijven zien. En dat graag zien zal nooit meer weg gaan. Want jij zit voor altijd in mijn hart. Dat hart van mij is nu gebroken, het zal wel even duren voor het terug aan elkaar groeit. In elke bloem zal ik jou zien, tijdens elk leuk prentenboek dat ik voorlees , zal ik aan jou denken. Want jij was in mijn ogen een inspiratie, mijn luisterend oor, mijn steun en toeverlaat. Bij jou kwam ik thuis, kon ik altijd terecht. Ik koester ons, ik koester onze mooie herinneringen en alle lieve dingen die je zei. Ik koester je Brenda, voor altijd 🌸💔