Lieve, leuke Brenda, wat ontzettend verdrietig dat jij niet meer bij ons bent… Jaren geleden in de tijden van het opzetten van Psychosenet leerden we elkaar kennen, las ik je boeken en 2 X was ik fietsmaatje bij de Socialrun teams waar jij in zat. Zo’n krachtige en bijzondere grappige vrouw. Ook leefde ik mee, in je gekke leuke filmpjes op de socials, maar ook in je minder goede tijden onlangs. Voor mij blijf jij Belle, en neem je een toverstokje mee op reis naar boven. Je zult vast een prachtige ster aan de hemel gaan worden, maar wát zul jij hier gemist gaan worden, lieverd. Ik wens je man, kinderen, familie en andere dierbaren enorm veel sterkte en steun aan elkaar.

Ach, Brenda.

Ik herinner me onze autorit richting Antwerpen na een algemene vergadering van Stichting Lezen. Je wou me gerust even thuisbrengen na een lange avond. We hadden het over boeken en leesbevordering, onze gedeelde liefde.
Ik herinner me een ogenblik aan het KdG-gebouw, waar jij een poos niet meer zou werken (en later helemaal niet meer) en ik je invaller werd. Wat had je grote schoenen om te vullen!
Ik herinner me onze boekenavond in ’t Werkhuys in Borgerhout, ik mocht je interviewen n.a.v. je Kortsluiting-boek. Je was zo vol vuur, zo inspirerend.
Ik herinner me je deelname aan de opleiding Samen Lezen in het ABC-huis in Brussel, samen met een goeie vriendin van je. Drie volle dagen genieten van literatuur.
Ik herinner me onze appjes tussendoor. Elkaar aanmoedigen, voor elkaar supporteren.

Zoals jij was er maar één.
Je was zo mooi en zo bijzonder.
Ik heb je dat gelukkig af en toe gezegd.

Liefs voor je man en kinderen,
Silvie

Enkele zomers geleden kwamen we op bezoek in je tuin tijdens de ecotuindagen van Velt. We genoten enorm van die prachtige tuin, je eigenzinnige rondleiding en je visie op tuinieren en mentale gezondheid.

Wat was ik blij toen ik hoorde dat je bij Velt mee de lijnen zou komen uitzetten om zo nog meer de aandacht te vestigen op het belang van groen en geestelijke gezondheid. Tot dat donkere spook weer om de hoek kwam piepen…

Dankjewel voor je luide stem binnen de GGZ, dankjewel voor je hart op die tong, dankjewel voor je humor, je mooie woorden en verhalen.

Rust zacht.

Lieve Brenda,

Je was een ware natuurkracht en een toonbeeld van zorgzaamheid voor het kwetsbare in de mens en in ons allen. Het bedroeft me zeer te moeten vaststellen dat we deze passie en gedrevenheid van jou nu zullen moeten missen. Je zal niettemin een blijvende inspiratie vormen voor wat het betekent zorg te dragen voor zij die psychisch kwetsbaar zijn, wars van ingesleten gewoonten en maatschappelijke verwachtingen. Bedankt om het belang en de dringendheid daarvan zo levendig aan de kaak te stellen. We zetten je werk voort.

Brenda, je was sterk, een doorzetter, een vechter. Je deelde je pijnlijke ervaringen in de psychiatrie in de hoop dat psychiaters, verpleegkundigen en netwerken van psychiatrische patiënten er zouden uit leren…
Je hebt een steen verlegd. Verbaal en literair.
Rust nu, terwijl je boeken en gedachten blijven.
Ann
Auteur van ‘Oorlog in mijn hoofd’ en ‘Gevangen geboren’, geschreven met en voor psychiatrische patiënten.