Brenda … ik heb je maar kort gekend. 20 jaar geleden. Met Germania – de dames voetbalploeg van Germaanse Talen aan de KU Leuven – werden we tot 2x toe kampioen van de KUL. Ja hoor zelfs het sportkot versloegen we! Jij was een van de “oudere” binnen de ploeg, waar ik naar opkeek. Goedlachs, jolig, spring-in’t-veld … ook menige cantus samen meegemaakt. Doet me eraan denken dat ik eens naar jouw tekstje in mijn codex ga zoeken.
Jaren later kwam ik je weer op het spoor, door je strijd voor een humane aanpak voor mensen met een mentale kwetsbaarheid.
Ik leerde bij door jou, en had daarom meer oog voor jouw berichten op social media dan voor andere.

Met verstomming ben ik geslagen door dit nieuws.
Je wordt niet vergeten
x

Lieve, prachtige, waanzinnige Brenda,

Het leven en de lente zal zonder jou nooit meer hetzelfde zijn, maar ik beloof er meer dan ooit reikhalzend naar uit te blijven kijken. Naar het licht na al het donker, naar alle bloemen die ieder voorjaar opnieuw tevoorschijn zullen komen, naar jou en alles waarin je achterblijft.

Mijn hart doet onbeschrijfelijk veel pijn, en is tegelijkertijd zo vol liefde en dankbaarheid voor jou. Je ging veel te vroeg lieve Brenda. Je ging echt veels te vroeg, maar we zullen je nooit laten gaan.

Deze online plek is voor jou, voor alle mensen die je dierbaar zijn, voor alle mensen voor wie jij dierbaar bent. Dat we elkaar hier maar in gedachten een beetje vast kunnen houden, en ons getroost en gesteund kunnen voelen door de wetenschap dat er eindeloos veel van je is en wordt gehouden.

Je blijft voor altijd one of an extraordinary kind.

Met oneindig veel liefde van je sister from another mother,

Anne

Dierbare Brenda,

Met verstomming hoor ik van je afscheid, ik moet er nog wat van bekomen en velen met mij: patiënten, familieleden én ook zorgverleners die geraakt waren door je verhaal. We gaan je ontzettend missen, je was een boegbeeld, een uiterst gedreven voorvechter voor een meer humane psychiatrie.

We beloven je stellig : we zetten je strijd voort, samen met alle mensen die je enthousiast hebt geïnspireerd, je blijft ons motiveren, we laten die hoopvolheid nooit meer los.
Met alle genegenheid,

Lieve Brenda,

Hoeveel duizenden woorden heb je
ons wel niet gegeven,
in je strijd om mensen te bewegen

Nu is het plotseling heel stil en laat je ons
sprakeloos staan

1 voor 1 zullen we jouw woorden gaan verzamelen en zullen we ze beitelen in de lucht, als hoge kronkels

Tussen hier en daar blijven we verbonden met wat ons voor altijd verbindt

Sven unik-id

Een lekker zonnetje maakte de temperatuur aangenaam. We liepen opgewekt door jullie prachtige tuin. Je was jarig en dat mocht, nee moest, gevierd worden. Tuinieren was op dat moment helemaal je ding. Alle aandacht en liefde die je jaren in mensen had gestopt, de strijden die je streed tegen het gif wat het systeem was, werd nu gegeven aan je planten en bloemen. Het prachtige ‘bloten voeten pad’, de nog mooiere zwemvijver. Je toonde het aan Anne en mij als een prinses die haar hoftuin liet zien.

We kwamen op een ‘speciaal’ stukje tuin. In mijn ogen moest er wel wat gebeuren en was het een beetje een deceptie ten opzichte van al het moois wat we hadden gezien. Niet voor jou. Hier stonden een paar bijzondere planten die we, volledig ten onrechte, in de volksmond onkruid noemde. De blik in je ogen, de toon in je stem de gebaren van je lichaam verklapte jouw grote liefde voor dat wat anderen niet op waarden weten te schatten. Dank voor deze les Brenda, naar planten en naar mensen toe. Ik zal hem blijven toepassen want #meedoeniswinnen.