1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Nadat ik Jaakko Seikkula, projektleider van de “Open Dialogue” ontwikkeling in West Lapland, Noord-Finland, op de hoogte had gebracht van het trieste nieuws, antwoordde hij me het volgende:
“Bedankt voor de informatie over dit trieste nieuws. Wat jammer dat Brenda haar ervaringen in de psychiatrie niet heeft kunnen verwerken. We hebben veel genoten van haar mooie aanwezigheid tijdens haar gesprekken. Ik condoleer haar familie en de rest van de Belgische gemeenschap met dit grote verlies.”
Op deze foto van mij, genomen gedurende het 2de “Open Dialogue” congress in Oostkamp, in oktober 2017, van links naar rechts: Luc De Bry, Brenda Froyen en Jaakko Seikkula.
Dag Brenda
Vorige week zondag kleurde de ochtendlucht helder. Ik stond bij jouw buurman Lotfi in de tuin. Lotfi wees naar de bomen achteraan en zwaaide vol lof … Hoe mooi jouw tuin is, maar vooral hoe fijn het is om goede buren te hebben. Ik kende jou toen nog niet.
Later op de dag werd het plots veel te vroeg donker: de sombere tijding van jouw afscheid. Ik kende jou toen nog niet.
En ook maandagochtend ontving ik – kersverse CVO-Gent-leerkracht – nogmaals het droevige bericht van jouw afscheid …
Dag collega, je was zo dichtbij maar meteen ook zo ver af. Ik kende jou nog niet, maar wil jou toch omarmen.
Brenda, zotte doos, zo mooi en “echt”, puur, …
Ik ben volgster sinds “kortsluiting in mijn hoofd”. Jou verhalen en quotes zijn nog steeds een steun, dank je!
Verwarring is licht uitgedrukt.
Volgens mij hebben ze jou nog harder nodig waar jij nu bent, anders was die poort nooit open gegaan.
Al moet ik toegeven dat ik vrees dat jij gewoon moe bent, heel erg moe!
Ik geloof niet dat sterven “definitief” is, wel voor je mooie lichaam helaas. Jij leeft verder in de bloemen, de vlinders en vogels, jou prachtige zonen,..
Lieve Brenda rust nu maar, zie je in de lente weer.
Heel erg veel sterkte voor de familie
2002, Het jaar dat ik geselecteerd werd als reisbegeleider bij Karavaan. Wat volgde waren zotte weekends waar we ons volledig konden laten gaan. Jan jij playbackte Kiss, Wij deden Luv. Voor mij voelden deze jaren als terug naar de studendentijd: veel volk kennen en je amuseren en ook fijne dingen bijleren. Ik had er heel veel deugd van.
Dit is de periode dat ik jullie ken, lang geleden. Maar ik volgde Brenda van de zijlijn, hoe moedig ze was dingen neer te zetten, aan te klagen maar ook mooie dingen neer te zetten zoals haar boeken. Ik volgde het afscheid mee. Heel mooi en ontzettend krachtig wat jouw madam, jullie mama allemaal op de kaart heeft gezet. Om eeeuwig trots op te zijn. Liefs Katleen
Ik wens jullie elke dag opnieuw lieve knorretjes om jullie heen:
“Vandaag was een Moeilijke Dag,” zei Pooh.
Er was een pauze.
“Wil je erover praten?” vroeg Knorretje.
“Nee,” zei Pooh na een tijdje.
“Nee, ik denk niet dat ik dat wil.”
“Dat is oké,” zei Knorretje, en hij ging naast zijn vriend zitten.
“Wat doe je nu?” vroeg Pooh.
“Niets eigenlijk,” zei Knorretje. “Maar ik weet wat Moeilijke Dagen zijn. En ik wil daar meestal ook niet over praten, op zo’n Moeilijke Dag.
“Maar weet je,” vervolgde Knorretje, “Moeilijke Dagen zijn zoveel makkelijker wanneer je weet dat er iemand voor je is.
En ik zal er altijd zijn voor jou, Pooh.”
En Pooh zat daar zomaar wat te zitten, zijn heel Moeilijke Dag door zijn hoofd te malen, terwijl stevige, betrouwbare Knorretje zwijgend naast hem zat, te bengelen met zijn korte beentjes….
En Pooh bedacht dat zijn beste vriend overschot van gelijk had.
Met heel veel liefdevolle gedachten voor iedereen die een Moeilijke Dag heeft.
Hopelijk heb je een Knorretje in de buurt.
❤️❤️❤️
Het ga je goed Brenda en we sturen met zijn allen veel knorretjes naar jouw zonen en man.
Dapper in al jouw keuzes en daden. Zoveel harten heb je geraakt en doen kloppen.
Helaas is jouw overlijdensbericht het eerste wat ik van jou meekrijg. Maar je hebt me geraakt, diep in m’n ziel. Want jij bezit een kracht die zelfs na jouw dood aanwezig is.
wat een gemis voor al jouw liefdes, naasten en vrienden.
Heel veel liefde toegewenst!
205 reacties
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere