1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Dank je wel aan al de dierbaren van Brenda voor de mooie afscheidsviering en de mogelijkheid die jullie mij geboden hebben om deze online te kunnen volgen.
Dank je wel Brenda dat je op de barricade stond voor ons, je nek hebt uitgestoken voor ons ondanks het stigma dat dit nog al te vaak met zich meebrengt . Dank je voor de boeken die je geschreven hebt die voor veel mensen en kinderen meer inzicht hebben verschaft over psychische kwetsbaarheid. En het zou niet mogen zijn dat hoge bomen veel wind vangen wanneer ze niet in hun “normale” doen zijn, dan moeten ze gerust gelaten worden…maar de “ziekte” beslist daar soms anders over. Jij hebt veel zaadjes geplant zowel letterlijk als figuurlijk…die nog vruchten kunnen dragen.
Ik hoop dat jullie omringd worden door vele lieve mensen die jullie troosten, warmte bieden en tijd om dit verlies te kunnen verwerken. Innige deelneming.
Lieve Brenda
Zo’n gedreven vrouw als jou ben ik zelden tegengekomen. Ik kende je kort op AP als warme en en enthousiaste collega en inspirerende lerarenopleiding, tot ik met pensioen ging in 2017. Daarna volgde ik je op instagram met af en toe een klein chatberichtje. Als bioloog en plantenliefhebber was ik vooral fan van je berichten over jullie tuin.
Ik ontdekte geleidelijk je psychische problematiek. Ik vond het heel heftig en het maakte me nederig. Het zette me aan om veel milder te worden.
Het bericht van je heengaan vond ik erg schokkend. Wat een pijn moet je gehad hebben. Wat een ontzettend gemis is dit voor je geliefden, daar vind ik verder geen woorden voor. Ik denk dat je veel stenen verlegd hebt in veel beekjes en rivieren. Vaarwel, mooie Brenda. Blij om zo’n heerlijk veelzijdig en enthousiasmerend persoon gekend te hebben. Veel sterkte en warme gevoelens voor je familie!
X. Tine
Beste Hugo en familie,
Hugo ik ken je als collega al sinds de jaren 80. Hebben samen bezoeken gedaan bij bedrijven, heb je meegemaakt als collega op kantoor of bijeenkomsten en sinds pensionering een paar keer per jaar samen gezellig eten met de andere collega’s.
Veel van jullie privé leven ken en weet ik niet, ook Brenda ken ik persoonlijk niet, maar zo’n gebeurtenis grijpt je toch wel heel erg aan.
Heel veel sterkte toegewenst in het omgaan met dit verdriet.
Lieve Brenda,
ik heb je maar een aantal keren ontmoet…meestal tijdens leuke momenten onder bikers en in de bergen. Ik kende je als een sterke, intelligente en lieve vrouw van Jan en super mama. Velen zullen je missen en wij zullen ons best doen om Jan en de kids op te vangen.
Guido
Het nieuws sloeg in als een bom.
Je was er niet meer. En met jou een krachtig vuur dat impact maakte in de wereld.
Ongeloof en verwarring spelen me al een week parten.
Het is bizar hoe sterk ik me met jou verbonden voel, nu nog meer dan toen ik je af en toe sprak.
Onze gesprekken bleven altijd nazinderen.
‘Gaan we samen een retreatplek opzetten?’ Of ‘Hoe zit het met je boek, Valérie?’
Zij was gedreven als geen ander, intelligent en vol ideeën. Ideeën waar de wereld nog niet klaar voor was.
En in die energieke wervelwind zocht ze soms ontspanning op, die ik haar met plezier gaf.
Had ik maar meer kunnen geven.
Ik wachtte op je bericht, dacht dat het beter met je ging.
Had ik maar.
Respect en menselijkheid, begrip. Daar streed ze voor.
Brenda, het doet zoveel mensen pijn dat je bent vertrokken. Het legt onze tekortkomingen als samenleving en als hulpverleners schaamteloos bloot.
‘Had ik maar’ komt altijd te laat.
Tegelijk voel ik dankbaar voor de strijdlust, die je bij mij en zoveel anderen hebt aangewakkerd. Zodat we verder kunnen gaan met licht te schijnen, ook al is het donker zo eng en groots.
Het onrecht dat je werd aangedaan, het was groot. Zo oneerlijk.
De vrijheid en autonomie waar een mens recht op heeft, daarin ben je tot het uiterste gegaan.
Ik probeer het zo te begrijpen, ook al is het moeilijk.
Bedankt voor alles wat je verwezenlijkte!
Bedankt Jan om haar man te zijn, haar steun en toeverlaat.
Jip, Lom, Zen dat haar kracht en liefde jullie mag steunen.
205 reacties
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere