1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Als lotgenote belde ik Brenda vorige herfst op. Ik wilde de vrouw die ik zo bewonderde een hart onder de riem steken. Vanochtend werd ik op de rechtbank over mijn zoontje nog geconfronteerd met het enorme stigma rond psychose. Vanavond verneem ik Brenda’s overlijden. Het raakt me diep dat zo’n mooie, strijdlustige vrouw, echtgenote en mama er niet meer is. Bedankt voor je strijd, Brenda. Rust zacht. Innige deelneming aan haar gezin, familie en vrienden
Bescheiden muzikaal tribuut
Defying gravity van de musical Wicked galmt door mijn hoofdtelefoon: de versie van Beau Dermott die deelneemt aan Britain’s Got Talent in 2016 en meteen de golden buzzer krijgt.
Something has changed within me
Something is not the same
I’m through with playing by the rules of someone else’s game
Too late for second-guessing
Too late to go back to sleep
It’s time to trust my instincts
Close my eyes and leap
It’s time to try defying gravity
I think I’ll try defying gravity
And you can’t pull me down
I’m through accepting limits
‘Cause someone says they’re so
Some things I cannot change
But ’til I try, I’ll never know
Look to the western sky
As someone told me lately
“Everyone deserves the chance to fly”
And if I’m flying solo
At least I’m flying free
To those who ground me
Take a message back from me
De kracht die van dit nummer, deze tekst en deze performance uitgaat draag ik op aan jou, aan al het werk dat je voor zoveel anderen hebt verricht, met tranen in de ogen. Jij verdient die golden buzzer. Je hebt verwoord wat ik en vele anderen niet konden of durfden verwoorden. Jij hebt het woord genomen voor de vele mensen die met psychosegevoeligheid leven. Je hebt een hand naar mij uitgereikt in het echte leven maar ook virtueel en schriftelijk door je talrijke initiatieven zoals Psychosenet, je boeken en je opiniestukken. Ik heb er spijt van dat we elkaar uiteindelijk nooit in het echt hebben ontmoet. Ik had misschien een goede vriendin en bondgenoot kunnen zijn.
Ik wil je dierbaren ook nog een ander nummer nalaten dat me ook zo aan jou doet denken. I Was Here van Beyoncé.
I want to leave my footprints on the sands of time
Know there was something that, something that I left behind
When I leave this world, I’ll leave no regrets
Leave something to remember, so they won’t forget
I was here, I lived, I loved, I was here
I did, I’ve done, everything that I wanted
And it was more than I thought it would be
I will leave my mark so everyone will know I was here
I wanna say I lived each day, until I died
I know that I had something in somebody’s life
The hearts I have touched, will be the proof that I leave
That I made a difference and this world will see
Lieve Brenda, je vertrek doet me tranen met tuiten huilen terwijl we elkaar nooit in levende lijve hebben ontmoet. Dat heb jij gedaan met mensen. Voor mij was jouw stem even krachtig als die van Beau Dermott die de golden buzzer ontvangt en Beyoncé die optreedt voor de Verenigde Naties.
Rust zacht en een hart onder de riem voor al wie je dierbaar was.
Brenda Froyen was een zeer sterke dame ondanks haar psychische kwetsbaarheid en negatieve ervaringen met de geestelijke gezondheidszorg (ggz). Ze heeft veel positieve zaken voor veel cliënten (patiënten) in de ggz gedaan. Ze heeft er o.a. mee voor gezorgd dat er meer aandacht wordt gegeven aan een cliëntvriendelijke en herstelgerichte zorgverlening in de ggz. En als ervaringsdeskundige ggz kan ik zeggen dat dit tot op heden niet altijd een evidente opgave is. Ik wens haar gezin en andere personen in haar omgeving heel veel sterkte toe. Deze prachtige dame is er helaas niet meer. Ik ben er wel van overtuigd dat ze in vele harten, alvast in het mijne, verder zal blijven bestaan. Dankjewel Brenda.
David tegen Goliath… 🕯️
Lieve Brenda,
Jij hebt met je woorden, je kracht en passie een onuitwisbare indruk op mij achtergelaten. Je hebt me laten zien hoe krachtig je bent met zo een doorzettingsvermogen om steeds te strijden naar een betere GGZ.
Voor mij ben je een groot voorbeeld. Jouw visie en energie hebben niet alleen mij, maar ook de mensen om je heen geraakt. Je hebt laten zien dat één persoon echt een verschil kan maken in de wereld.
Hoewel het moeilijk is om je te zien vertrekken, weet ik dat jouw spirit voortleeft in alles wat je hebt gedaan en in iedereen die je hebt geraakt.
Dank je wel voor wie je bent en wat je hebt gegeven. Ik zal jou strijd verder blijven zetten in deze maatschappij.
205 reacties
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere