1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Brenda, heel even leerde ik je kennen toen je wou meespelen met het recreatie-team van VC Spectrum. De foto was de foto die op je lidkaart moest. Ik vond je zo warm, eerlijk, rechtuit, vol energie. Toen ik je overlijdensbericht zag op facebook, was ik op reis in Barcelona. Het heeft me diep geraakt, terwijl ik omringd was door al die vrolijke kleurenpracht van Gaudi. Zo jammer dat jij geen lichtpuntje meer zag.
Ik wens je gezin, je familie en al wie je liefhad, heel veel sterkte!
Lieve Brenda
Onze jongens waren altijd welkom bij jullie en visa versa. Ze vonden het altijd geweldig, in jullie tuin was er altijd veel te beleven, een klein paradijs die jouw liefde uitstraalde. Dankjewel dat ze toen altijd welkom waren, dankjewel om jou als prachtige vrouw en moeder te mogen ontmoeten. Hopelijk vind je de rust en kan je waken over je dierbaarste schatten en blijven ze jouw liefde en warmte en lentevreugde elke dag voelen , het zijn en worden geweldig prachtige kerels. Heel veel liefs van ons ❤️
Lieve Brenda,
Ik hoorde je voor het eerst spreken op een studiedag in 2016 in het Gentse, toen je 2de boek ‘Uitgedokterd ‘uitkwam. Je begeestering, inzet en veerkracht heeft me sinds dien niet meer losgelaten. Ik kocht je boek, las het en begon je te volgen op sociale media. Als hulpverlener en regelmatig ook verwijzer naar psychiatrische hulp kon ik je pleidooi naar een meer menselijke benadering alleen maar ondersteunen. Je belichaamde helemaal de herstelvisie, die o zo belangrijk is in de geestelijke gezondheidszorg.
Ik mocht je een tweede keer ontmoeten toen ik ging kijken naar ‘Kortsluiting in mijn hoofd’, een rake en pakkende theatervoorstelling over je ervaringen. Zo puur en authentiek, dat kwam binnen…
Je open delen, in een boek, tijdens een voorstelling, maar ook in artikels of op sociale media raakten me steeds. Wat heb jij allemaal niet in beweging gebracht?
Toen je de GGZ meer achter je liet en deelde wat tuinieren en in de tuin bezig zijn met je deed, werd voor mij nog eens bevestigd hoe een duizendpoot en inspirator je wel was. Door je filmpjes en beelden liet je anderen (en ook mij) meegenieten van de schoonheid die je creëerde en hoe je jouw en jullie plek openstelde voor anderen. ‘Mild Tuinieren’ heb ik met plezier gelezen en ik ben ook heel blij dat ik je een derde keer mogen ontmoeten heb op een lezing die je hierover gaf in Haacht. Wat een ontspannen en andere kijk op bezig zijn in je tuin en de koppeling van natuur en mentaal welzijn. Helemaal zoals ik ook aarding ervaar door in de tuin bezig te zijn.
Ik kende je niet persoonlijk, en toch heb je veel voor mij betekent. Ik blijf geïnspireerd door jouw grote hart, door wat jij allemaal verwezenlijkt heb en ik blijf ook Mild Tuinieren. Vanuit heel mijn hart, dankjewel Brenda !
1978 – 2024 … Dat is wat ik gisteren zag verschijnen tijdens het scrollen op instagram …
Sociale media …. iets waar we het niet echt over eens waren ….
Ik gebruik het niet vaak dus zag ook pas je overlijdensbericht een week … te laat …
stil …. héél erg stil werd ik …
en dan begon ik te zoeken , te zoeken naar de waarheid … dat dit niet waar kon zijn …. een klein sprankje hoop … en dan het bericht van je liefste man Jan ….
Net zoals voor Aron heb ik ook voor jou stilletjes gehuild …
Je haalt het dus niet altijd … het komt niet altijd goed …ofwel ?
Ik ben in de war door je vertrek …
Je was zo strijdvaardig , talig , goedlachs , liefdevol, kwaad soms & kwetsbaar …
Ik vraag me soms af of ik mijn kwetsbaarheid moet blijven uitdragen ….
Jouw vertrek overtuigt me van dit te blijven doen ….
Ik zal het uitzingen , voor jou , voor Jan , voor je 3 schatten van zonen …
Ik blijf je herinneren , omdat het zo nodig is …
mooi , leading lady ….
liefs , Annelies
3 jaar geleden had ik een acute psychose en werd ik gedwongen opgenomen. Ik kwam terug thuis zonder te weten wat er eigenlijk met mij aan de hand was. Gelukkig stuitte ik in de bib onmiddellijk op het boek “kortsluiting in mijn hoofd”. Zoveel herkenning. Dat boek was mijn therapie. En haar verdere boeken de richtlijn naar herstel.
Ik had net vandaag het neerschrijven van mijn verhaal beëindigd, met een getuigenis over haar hulp, toen ik nog even op psychosenet keek en het berichtje zag.
Ik heb het gevoel een heel goede vriendin verloren te zijn. Nochtans heb ik haar nooit persoonlijk ontmoet. Gelukkig wel ooit bedankt en gesteund.
205 reacties
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere