1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Lieve Brenda, lieve familie,
Brenda was als een vriendin, die ik levende lijve nooit heb mogen/kunnen ontmoeten. Ze zal blijvend inspireren met het fundament dat ze legde om voor méér levenslust te pleiten, voor zo heel veel mensen.
In die zin blijft ze ook leven.
Veel warmte en genegenheid,
Herlinde, arts, veerkrachttrainer en ervaringsdrager psychosegevoeligheid
Diep geraakt ben ik door het heengaan van Brenda. Wat een lichtend voorbeeld van moed, liefde, inspiratie en de juiste visie! Jij stond op en vocht voor menselijke waarden in de ggz. En het zal gebeuren! Daar zullen wij voor blijven gaan.
Het is oneindig treurig dat het zware lot dat je droeg niet langer te dragen was. Ik wens je licht, liefde, vrede en rust toe op je verdere reis. Voor je man en zoons en andere nabestaanden wens ik alle kracht en liefde toe om de pijn en het gemis te kunnen doorstaan en je aanwezigheid op een andere manier te kunnen blijven voelen.
Jouw liefde, vuur en moed zal voor altijd voelbaar blijven in ons allemaal zodra we aan je denken! ♡
Lieve Brenda,
vannacht werd ik wakker en was in gedachten bij jou. Kan het nog steeds niet vatten dat je er niet meer bent: zo’n straffe madam.
Had enorme bewondering voor wie je was, waarvoor je stond, je gedrevenheid, je enthousiasme, je positiviteit, je openheid, je eerlijkheid, je creativiteit en zo kan ik nog even doorgaan.
Las je boek ‘Kortsluiting in mijn hoofd’, via Similes volgde ik een infodag omtrent ‘psychosenet.be’ dat je mee oprichtte.
Dus persoonlijk kende ik je niet, maar volgde je op Facebook waar ik je probeerde te ondersteunen in de acties die je nam.
Intriest vind ik het dat we afscheid moeten nemen van de ambassadrice voor een menselijkere psychiatrie. Het is niet niks wat je allemaal hebt verwezenlijkt. Dankjewel.
Lieve Jan, Jip, Lom en Zen, kan me niet inbeelden hoe het voelt om je echtgenote en moeder te moeten missen, maar weet dat jullie ook in mijn gedachten zijn. Wens jullie de kracht om fysiek zonder haar verder te gaan, maar weet dat ze steeds bij jullie is.
Liefs
Loes
Brenda jij hebt niet te vergeefs geleefd, jouw werk zal door anderen na jouw worden voortgezet!
Ik wil ook haar dappere man en kinderen troosten; zij leeft ook al zien jullie haar niet meer, er is een God, die ook wel de God alle vertroosting wordt genoemd (2 Kor 1 : 3) Hij kan en zal jullie verder troosten en bemoedigen, zoals Hij dat ook mij gedaan heeft na het heengaan van onze oudste zoon
Heei Brenda,
Ik herlas onze uitwisseling van vorige zomer vandaag terug. Ik voeg ‘m hierbij voor Jan en de jongens. ‘We rock’, schreef je, ik sukkelend met mijn gezondheid, jij je diepe donkere in getuimeld en eenzaam. En toch nog met je cheerleader pomponnetjes zwierend voor mij en dankbaar. Je moet het maar kunnen…
You rock’te enorm.
Je hebt geen steentje verlegd in de rivier, maar een hele bergketen verplaatst…
Today I pebble. Soms berg, soms rots, soms steentje, soms simpelweg watje… Een wenend watje vandaag. Alles ok.
Ik wou dat ik was blijven uitreiken… Ik hoop dat je op een of andere manier de Liefde toch een beetje bleef voelen. Want zelfs in jouw diepe verdriet, bleef jij zelf ook Liefde.
Het was wel grappig. Ik die jou bedankte, jij mij. Ik denk dat er weinig mensen zijn die zo graag gezien waren als jij dat was. En toch vaak zo eenzaam. Potdekke toch. Ik weet niet of ik er vooral intens verdrietig of boos om moet zijn. Om deze wereld, waarin anders en heel gevoelig zijn zo moeilijk zijn…
Ik ging net naar een heerlijke circustheatervoorstelling met kapla-blokjes. Zo hard moeten lachen. Een gigantische spagaat tussen verdriet en geluk vandaag. Ik heb aan jou gedacht, tijdens het lachen. En aan het leven, hoe het altijd en-en is, licht én donker…
Ik hoop dat je rust mag vinden. Je laat een prachtige erfenis na. De wereld een beetje beter maken… als dat al lukt, mag je al over een vervuld leven spreken. You did that, en niet een beetje!
Ik weet dat je dit hier allemaal niet kunt lezen, maar ben zeker dat je de liefde voelt, daar waar je ziel nu naar op weg is.
Schrijven helpt. Dus misschien komt er nog wel een berichtje. En nu de natuur in! Met jou in mijn hart en gedachten!
Deze, ooit gekregen van een lieve vriend, deed me ook aan jou denken: https://fromtroublesofthisworld.wordpress.com/2022/11/15/in-lieu-of-flowers-by-shawna-lemay/
Liefs
Tiny
205 reacties
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere