1978
Je kunt de plechtigheid via een livestream volgen om 11.00 uur.
Gebruik de streamcode: BrendaF78
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Hoewel ik Brenda niet persoonlijk kende, voelde ik me wel verbonden met haar verhaal. Wat een moedige, intelligente en prachtige vrouw. Of ze het nu had over geestelijke gezondheid, onderwijs of mild tuinieren; haar woorden getuigden altijd van een enorme gedrevenheid. Haar impact zal nog lang voelbaar zijn, net als de leegte die ze zal achterlaten.
Brenda, ik ontmoette je voor het eerst in november 2015 op een congres in Genk. Ik luisterde naar jouw voordracht en jij naar die van mij. Het klikte direct. Je vertelde me over de plannen voor je tweede boek “Uitgedokterd”. Je nam mijn werk over kwartiermaken mee op in dat boek en ik was vereerd. Na je kritiek op de psychiatrie vanuit je slechte ervaringen wou je met “Uitgedokterd” de alternatieven aangeven. Je was een ijsbreker van een bevroren systeem maar je liet dat ijs tegelijk smelten door je nadruk op verbinding en menselijkheid. Je inspireerde me en je grote inzet en gedrevenheid zal me ook in de toekomst blijven inspireren. De strijd en het verbinden gaat verder…
Lieve, lieve Brenda…
Het vreselijke nieuws sloeg in als een bom, afgelopen zaterdag. Ik was aan de grond genageld, letterlijk. Tot op vandaag ging ik door, op automatische piloot. Een soort lockdown. Het leek alsof mijn lichaam en geest me wilde beschermen voor de harde realiteit. Ik kon het niet geloven, Brenda. Maar de berichten van vandaag bevestigen, ik kan er niet meer omheen. Je bent even overal. En toch ben je weg…
Eén jaar geleden heb ik je leren kennen. Ik had de eer om getuige te mogen zijn van je eerste ontmoeting met Roland. Dankjewel, lieve Brenda. Je gaf hem het mooiste cadeau ooit: warme, oprechte familieliefde. En wij, wij werden regelmatig getrakteerd op je innemende bezoekjes aan ons Huis van Ont-Moeting.
Ik volgde je online al veel langer, maar leerde je nu ook in real life kennen. Een allergie tegen onrecht en de onweerstaanbare drang om daar tegenin te gaan, daarin vonden we elkaar. Het duurde niet lang of we zaten in de studio voor een podcast rond internering en maakten nog heel wat plannen voor een nauwe samenwerking. Maar toen werd het winter en verdween jij eventjes van de radar. Wat was ik blij dat je in de lente van dit jaar weer opdook! De professionele samenwerking verdween naar de achtergrond en maakte plaats voor hele persoonlijke gesprekken. Precies dat we elkaar al jaren kenden. Dankjewel lieve Brenda voor het klankbord, luisterend oor, de goede raad.
Ons laatste gesprek, een paar weken geleden, blijft in mijn hoofd spoken. Had ik toen geweten wat ik vandaag weet, was het zeker anders verlopen. Sinds vorige week woensdag zit je in mijn hoofd. Ik wilde je al 3 dagen bellen, maar er kwam steeds iets tussen…
Lieve, lieve Brenda, voor mij en vele anderen zal je nooit weg zijn. Ik neem je mee. Elke dag. Overal. Op de barricades. In de frontlinie. Maar ook hier thuis. In mijn hart. Een voorbeeld. Een inspiratie. Voor altijd.
Lieve Jan, Jip, Lom en Zen, woorden schieten tekort. Haar liefde voor jullie was groot. Ik hoop dat jullie troost en verbinding vinden bij elkaar in dit intense verdriet.
Brenda is niet meer… Waarvoor ik Brenda blijf herinneren? Voor haar ongelooflijk lieve woorden toen ik rouwde omwille van mijn onvervulde kinderwens. Voor haar tomeloze aanmoedigingen in mijn schrijven, voor het feit dat ze me een echte woordkunstenaar en een klokkenluider noemde of al lachend een nestbevuiler (je weet wel, zo’n hulpverlener die kritisch durft kijken naar de eigen branche) en voor haar mooie woorden naar mij toe, simpelweg om wie ik was…
Het respect voor mijn zijn voelde ik door al haar woorden en dat was geheel wederzijds. Uiteraard deed ze ook veel voor de GGZ in het algemeen… Ik heb gejankt vandaag, op het werk nota bene, binnen de muren van die bewuste GGZ dus. Het moest zo zijn…
Ik denk vooral ook aan haar drie kinderen. Damn…
Liefste Brenda
Wat was ik blij toen ik hoorde dat jij mijn stagebegeleider zou worden. Feedback ontvangen van een docent die met zoveel liefde en enthousiasme voor de klas staat, is het grootste cadeau dat je kunt krijgen tijdens de lerarenopleiding. Jouw waardevolle tips om de juf te worden die je zelf zou willen zijn, hebben me doen groeien.
Na ons afstuderen ontvingen wij, jouw studenten die je begeleide tijdens de stage, de uitnodiging om in jouw tuin bloemen te komen plukken en samen te proosten op alles wat we dat jaar hadden bereikt. Dat was zo tekenend voor jou: ruimte maken voor plezier, voor verbinding en voor tuinieren.
Bedankt voor alles wat je me hebt meegegeven. Je warmte, passie en betrokkenheid zullen mij altijd bijblijven.
~ Laure
158 reacties
Brenda, ik heb je niet persoonlijk gekend, maar jouw dood raakt me tot in de diepste vezels. Als psychisch kwetsbare volgde ik je doen en laten, voelde ik me gesteund en begrepen doorheen je boeken, doorheen je inzet en verzet. Aan jouw strijd is een abrupt einde gekomen en wij gaan verder… Je gaf zoveel om te herinneren, waardoor het onmogelijk wordt om jou te vergeten. Ik hoop dat die warme herinneringen veel troost brengen bij al wie jou heel nabij was…
Lieve Brenda
Schone vrouw
Het bericht van uw man deze namiddag op uw FBpagina raakte mij diep.
Ik volgde u al een aantal jaren. Wat bewonderde ik uw ‘nimmer aflatend ijveren voor betere systemen en warmere hulpverlening’ (medische diensten, geestelijke gezondheidszorg, politiediensten, onderwijs, enz…). U nam het op voor mensen die op een bepaald moment in hun leven heel kwetsbaar zijn. U vroeg zich af in hoeverre (ervaren) onrecht binnen die systemen überhaupt te nuanceren valt.
U was bovenal lieve mama van tienerzonen en echtgenote, bezield docent o.a. in de lerarenopleiding en schrijfster van meerdere boeken. U had een bijzondere passie voor schoonheid, vooral die van bloemen en de natuur tout court. U heeft mij zo vaak geïnspireerd op al onze parallel lopende levensgebieden.
Ook al kende ik u niet persoonlijk, vanavond voel ik hoe warm u mijn hart heeft geraakt en hoe verbonden ik mij met u voelde. Ik zal u nog in zoveel kleins en groots ontmoeten. Bedankt voor zoveel betekenis…
We blijven verder ijveren voor hartelijkheid en tegen onrecht in de wereld. We staan gesterkt door uw stem verder op de barricades waar nodig want natuurlijk valt onrecht nooit te nuanceren.
Bedankt voor alles, Brenda. Wat een gemis. Veel troost en warmte en mijn diepste medeleven aan uw prachtig gezin en al wie u dierbaar was.
Virginie
PS Vanmorgen hield ik supervisie met een groepje studenten Ba Toegepaste psychologie die in ‘de systemen’ stage lopen en er later waarschijnlijk tewerkgesteld zullen worden. Ik plukte voor aanvang van de les een boeketje (van u geleerd ;-)), er waren koekjes en vitamientjes. We voelden doorheen de verhalen menselijke warmte en verbinding met elkaar en onze eigen ‘binnenkant’.
Ik zal onze studenten ook uw verhaal blijven vertellen, over jouw moed en kwetsbare kracht… opdat het nooit voor niets is geweest… en
ik zal heerlijke boeketjes plukken, zonen knuffelen, bloembollen planten, uitkijken naar lente, studenten enthousiasmeren, tekstjes van mij afschrijven en
Het leven vieren: uitbundig, kleurrijk & intens! Want zo leefde ook jij het liefst!
Ik ben heel geschrokken van dit verdrietige nieuws. Ik kende haar niet persoonlijk. Ik las haar boeken en volgde haar op Facebook. Haar laatste strijd tegen isolatie,fixatie en medicatie vind ik bewonderingswaardig en ik heb haar gesteund. Ze was een echte pionier, een voorvechtster in de strijd rond meer menselijkheid in de psychiatrie. Een mensenrechtenactiviste zoal ze zelf zei.Rust nu zacht lieve Brenda. Je strijd wordt voortgezet. Veel sterkte aan haar man, kinderen en familie. Ze zal gemist worden.steun elkaar.
Hartverscheurend!
Ik heb je boeken gelezen en we hebben enkel even contact gehad via mail maar jouw antwoord op mijn verhaal over de aanpak van de psychologe ivm de psychose v mijn zoon was een echte steun in een zeer moeilijke tijd.
Rust zacht.💜💜💜
Dankjewel Brenda voor “jou”.🌷🦋
Veel liefde voor je echtgenoot Jan en je drie prachtige zonen.💙💙💙
Beste familie van Brenda
Ik heb haar niet persoonlijk gekend, maar als kind van een moeder met een psychische kwetsbaarheid en als schoondochter van een schoonmoeder die een jaar na de bevalling van ons zoontje stierf door ‘s’ treft dit nieuws mij zeer diep.
Ik volgde sinds de korte start van de opstart van mijn LinkedIn pagina Brenda toen ik haar tegenkwam. Ik vond haar erg inspirerend.
Ik ben geraakt door dit zware verlies en wens haar familie alle kracht toe om dit diepe verdriet te doorvoelen & toe te laten. Heel veel sterkte gewenst.
Ik kende Brenda niet persoonlijk, maar haar strijd, haar woorden en haar zachtheid waren/zijn zo enorm waardevol. Veel liefs.
Ik ben geschokt dit triestige nieuws te vernemen.Ik heb Brenda’s boeken gelezen .Deze hebben mij tot vele inzichten gebracht.Ik ben haar zeer dankbaar voor al het werk dat ze heeft verricht omtrent de problemen en ervaringen in de psychiatrie.Ikzelf ben meerdere malen opgenomen geweest en we hebben een paar keer gemaild.Ik voel mij zo triestig en machteloos.Woorden schieten mij tekort.Jammer dat we elkaar nooit live hebben ontmoet.Ik zal haar nooit vergeten .Ze zit nu in mijn hart.Ontzettend veel courage aan haar man Jan,de kinderen,familie,vrienden,collega’s en kennissen.Erwin⚘️⚘️⚘️🌹🌹🌹
Beste Jan en kinderen,
Ons medeleven met het overlijden van Brenda. Alle sterkte samen met je kids, want dat vertrouwen is nu in jouw handen gelegd. Velen zullen wel weten : dat komt goed, Jan doet dat.
Dirk en Christine Polfliet-Dieleman