1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Ik heb je leren kennen door je boeken toen ik men eerste depressie had. De laatste jaren je gevolgd via facebook en nu enorm geschrokken en vind het heel erg dat je zo voelde dat er geen enkele andere uitweg meer was. Bedankt voor alles lieve Brenda.
Lieve Brenda,
Zelf ben ik ook psyhose gevoellig en daardoor volgde ik jou al heel lang.
In jouw berichten voelde ik jouw energie, doorzetting, onmacht, verdriet. Jouw eerlijkheid ondanks alle taboes was heel inspirerend.
Deze wereld vol met onrecht, onbegrip en oorlog verdient jou niet.
Je bent nu ongetwijfeld op een vredige plaats. Een mooie ster aan de hemel.
Ondanks dat het afscheid zwaar is, kan dit een troost zijn voor jouw man en kinderen.
Straal maar verder Brenda daar hoog aan de hemel.
Brenda, ik ben helemaal stilgeworden van het bericht dat je er niet meer bent. Moeilijk te geloven dat er na deze winter geen Brenda-lente meer volgt met foto’s van je bloemen in de tuin waar je met zoveel mildheid tot mooie creaties kwam. Je inspireerde mij als hulpverlener alsook vele cliënten van me die in jou een dappere lotgenoot vonden. Mijn dochter was gek op Wifi en verslond de boekjes. Via je boek in onze wachtzaal in de praktijk bereikte jouw verhaal ook veel van onze cliënten.
Beste Jan en lieve jongens, ik wens jullie toe dat jullie bij elkaar terecht kunnen met al jullie gevoelens; verdriet, boosheid, verontwaardiging, ongeloof,.. Ik weet zeker dat het mede omwille van jullie is dat Brenda haar strijd zo lang kon volhouden. Gesterkt door de wetenschap dat jullie er waren, dankzij haar liefde en trots die ze voelde voor jullie bleef ze ondanks veel pijn moedig vechten voor een wereld waarin kwetsbaarheid mag bestaan. Misschien misten wij als buitenstaanders soms hoeveel verdriet er schuilging achter al die strijdvaardigheid. Elke moed kent grenzen en ik denk dat Brenda tot het uiterste is gegaan. Vanuit onze praktijk zetten we haar werk graag verder door ons steentje bij te dragen aan een ggz die staat voor verbinding, empathie en empowerment. Ik denk aan jullie. We zullen haar nooit vergeten
Als twee bakvissen bij Stef Bos
Brenda, zo veel herinneringen aan de tijd in het middelbaar.
Dat je je naam maar niks vond met die B en R achter elkaar.
Dat je sterrenbeeld een kreeft was en dat dat stond voor huiselijkheid. Wat een onzin vond je dat.
Met jou, gierend van het lachen, op een slaapfeestje thuis op de zolder. Ik weet nog hoe blij ik was dat je zin had om te komen.
We deelden toen al de liefde voor boeken en theater en er is die ene herinnering een een optreden van Stef Bos. Het zal 1994 of 1995 geweest zijn. Hoe we er op kwamen en hoe we het geregeld gekregen hebben? Ik weet het niet meer. Maar daar zaten we, die avond in CC De Muze in Heusden – Zolder, op een optreden van Stef Bos. We zongen alle liedjes mee. We kochten een trui en droegen die nadien met trots. Na het concert in het café, wachtend op ons vervoer naar huis, als twee bakvissen: giechelend, hopend… dat Stef Bos nog iets zou komen drinken en bij ons zou komen zitten. We vertelden elkaar wat we hem zouden zeggen en vragen.
De afgelopen jaren denk ik, elke keer als ik een aankondiging van een optreden van Stef Bos zie staan, zou ik haar bellen? Vragen of we nog eens samen gaan? For old times sake?
De volgende keer dat ik een aankondiging zie, koop ik gewoon dat ticket en dan ga ik met jou in mijn gedachte lieve Brenda naar een optreden van Stef Bos. Een hele avond ter ere van jou. Om herinneringen op te halen uit het middelbaar maar ook om onze gemeenschappelijke liefde voor taal en boeken, theater en muziek te vieren. Om jou te vieren en te rouwen om wat jij achter liet.
Wat was je een pracht van een vrouw, en hoe oneerlijk is het leven. Rust zacht.
Respect, alleen maar respect voor deze mooie, moedige, voorbeeldige vrouw en moeder.
205 reacties
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere