1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Eerbetoon aan Brenda
Op 8 oktober 2024 vernam ik het verdrietige nieuws dat Brenda Froyen niet meer leeft. We delen dezelfde achtergrond rondom gedwongen opnames in de GGZ, ieder met verschillende eigen ervaringen. Ze was in het werkveld van ervaringsdeskundigen voor mij een van de helderste stemmen.
Ik heb Brenda maar kort gekend, in een professionele context. Ik herinner me haar gedrevenheid en sterk inhoudelijk engagement, haar literaire vrolijkheid, haar rake kijk op de (onderwijs)zaken en haar geloof, al weet ik niet of ze het ooit zo expliciet heeft uitgedrukt, in de maakbaarheid van de samenleving. Ik sta met veel respect stil bij haar plotse heengaan. Veel sterkte aan al wie haar liefhad/heeft.
Aan de familie, in het bijzonder haar partner en kinderen.
‘Even in the mud and scum of things, there is a light that always always sings’
Ralph Waldo Emerson
Veel troost.
RIP Brenda
Hey Brenda
Ik was met je geconnecteerd via LinkedIn maar heb je nooit ontmoet of zo. Dus eigenlijk ken ik je helemaal niet.
Ik wil via deze weg mijn bewondering uitspreken voor de strijd die je gevoerd hebt om voor iedereen een plaatsje vrij te maken in onze samenleving, voor het werk rond psychoses. Ook wil ik de mensen die dit samen met jou deden bemoedigen om dit verder te blijven doen. Het is zo belangrijk dat niemand wordt vergeten, dat niemand uit de boot valt.
Liefs
Sofie
Dag lief mens, wat ik mij can jou herinner is dat je recht voor zn raap was. En on Belgisch scherp met je woord keuze.. je hebt wel eens verteld dat je in Belgie als te Nederlands werd gezien. Ik heb prachtige sprekingen van je mogen bijwonen. En ook persoonlijk met je mogen uitwisselen. Je tipte het meest intieme van de vrouwen aan. En dat heeft mij maar velen met mij diep geraakt. Je spreuk dat je man niet was gevraagd of je altijd zo druk was springt in mijn gedachte. Zelf ben ik ook druk met vlagen. Mij zou wat jou is overkomen ooit dus ook kunnen overkomen. En zo velen met ons. Lief lief mens ik hoop dat je als engel bij je gezinnetje blijft. Weet dat je veel mensen hebt geraakt en oprecht levens hebt veranderd.
Warme Groet Nic
Dag Jan,
Ik herinner me Brenda en jou nog uit jullie en mijn Karavaan periode. Twee dynamische jonge mensen die bruisend in het leven stonden. Reisbegeleiders in opleiding. Vaak lachten en plezier maakten en tegelijkertijd uitblonken als reisbegeleider. Jonge mensen om jaloers op te zijn: goed in het leven staan en een samen een lange toekomst voor de boeg.
Ik was dan ook telkens ontdaan als ik via de pers vernam met welke moeilijkheden Brenda te kampen had…maar tegelijkertijd ook aangenaam verrast met welk een gedrevenheid en engagement Brenda, ervaren en onderlegd, het gevecht aan ging met medische sector en de psychiatrie. Die dynamiek herkende ik van jaren geleden en kon er enkel heel veel respect en bewondering voor opbrengen. Straffe madam.
Uiteraard bewandelt elke mens (Karavaanbegeleider) zijn eigen pad, maar ik ben alvast blij jullie op mijn pad een aantal jaren te hebben mogen tegenkomen.
Heel veel sterkte voor jou en jullie kinderen. Ik hoop van harte dat jullie nog een mooie en boeiende toekomst tegemoet gaan…ik kan me niet inbeelden dat Brenda dat anders zou gewild hebben.
Tot spoedig ergens, hoop ik.
Jef Van Eyck
205 reacties
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere