1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Lieve Brenda,
Jij deed me beseffen dat hulpverleners altijd een keus hebben.
Zie ik de psychose, of zie ik de persoon achter de psychose?
De mens die even de pedalen helemaal kwijt is, maar die met een menselijke en tegelijk zorgende aanpak veel sneller zijn pedalen terug kan vinden, en terug in het leven kan staan.
Ook deed je me beseffen dat een psychose iedereen kan overkomen, op elk moment in zijn of haar leven.
De bakker, de slager, de dokter, de fietsenmaker, de leraar…..iedereen.
En je deed me beseffen dat voor sommigen de psychose altijd ergens op de loer bleef liggen, en hen soms weer even in zijn greep kreeg.
Door jou leerde ik zien wat dat eigenlijk is, psychose, want hey de theorie uit de boekskes, laat ons eerlijk zijn…..Dat is van de jaren stillekes…We zijn nu meer mens toch? Of net niet?
Cliënten die ik bezocht aan huis, en die me in tranen vertelden over hun gedwongen opname en de bijzonder onmenselijke behandeling, leren me dat er nog steeds een lange weg te gaan is. een heel lange weg.( Het vastbinden, vaak naakt, het smeken en vragen of je van uit de isoleercel alsjeblieft naar het toilet mocht, nee mag niet, er staat een emmer…..Onmenselijk en ondraaglijk…..Angst voor weer een psychose en weer die behandeling, ik heb het te vaak gehoord )
Later kwam mijn eigen kind ook een psychose tegen. En nog een en nog een.
Maar ik blijf mijn kind zien, en niet de psychose, daar ergens zit hij, en op een dag keert de lente terug. Ik wacht dan op de bloemen van het zaadje dat is geplant.
Laat ons samen proberen kleine steentjes te verleggen….en ervoor zorgen dat welke behandeling dan ook zacht en warm en menselijk mag zijn. In jouw nagedachtenis…. Dank je Brenda
Dankjewel voor je krachtig spreken, je vertellen, je verhalen, je energie en je gedrevenheid. Het was pakkend en ingrijpend om te horen en van te leren. Je plantte zaadjes met woorden die beroerden, inspireerden, waarvan de herinnering blijft kleven. Dankjewel voor je geschreven woorden om te troosten, te delen, te inspireren. Dankjewel voor het wakker schudden met je heldere taal, je diepgang, je zin voor vrijheid.
Vaarwel Brenda Froyen. Jouw afscheid komt veel te plots en koud op ons bord. Ik herinner me jouw warmte en tomeloze energie, tijdens een van de fijnste interviews die ik ooit had (voor Feeling, in 2016).
Hoe kon iemand zoveel combineren, zoveel projecten tegelijk tot zo’n mooi einde brengen? Ik voelde misschien zelfs een steekje jaloezie, toen. Je hebt alleszins voor drie geleefd, in de te korte tijd dat je hier was en zoveel prachtige boeken, zinvolle inzichten en initiatieven nagelaten.
Ook in coronatijd praatten wij geregeld achter de schermen. Jij was iemand die niks voor lief nam, altijd scherp trachtte te kijken, die oprecht de wereld wou verbeteren. Je stelde mij vragen, de juiste vragen. Het is zo triest dat deze soms veel te grijze wereld eigenlijk geen weg kan met kleurrijke, creatieve en kritische zieltjes als de jouwe. Dat we hier iets mogen van leren misschien, en als maatschappij eens heel lang in de spiegel kijken.
Ik hoop dat je nu mag uitrusten. Ik wens je gezin en iedereen die jou van nabij liefhad zoveel kracht, zachtheid en steun als mogelijk is.
🤍✨🌻
Lieve Brenda,
Geen grotere strijder voor het eerlijke woord als jij..
Het eerlijke woord voor mensen die dat zelf even niet hebben, of soms simpelweg niet kunnen!
Klein, maar ohh zo krachtig, zo neem ik jou voor altijd mee in mijn hart ❤️
Lieve Jan, Lieve kinderen, ook jullie neem ik mee in mijn hart en gebed.. Ook jullie worden nooit vergeten!
❤️
205 reacties
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere