1978
2024
“But you knew there would always be the spring,
as you knew the river would flow again after it was frozen.”
Ernest Hemingway
Er komt altijd lente na de winter, sprak Brenda vaak hoopvol. Ze maakte er zelfs een project van: een 6-delige kaartenset om hen die het mentaal zwaar hebben een beetje lente op te sturen. Want als geen ander wist ze hoe het is om je vergeten te voelen. En hoe groot de nood aan sprankjes hoop is, als de winter veel te lang lijkt te duren. Het besef dat er altijd weer een lente komt, uit de grond steeds weer nieuwe bloemen groeien, heeft altijd veel voor Brenda betekend.
Deze website is een liefdevolle herinnering aan Brenda Froyen. Een plek om haar leven te eren en te herdenken. We nodigen je daarom uit fijne, inspirerende, rakende, ontroerende herinneringen met of aan Brenda te delen. In beeld of taal. Voel daarnaast ook de ruimte om uiting te geven aan alle gevoelens die met haar verlies gepaard kunnen gaan.
Opdat Brenda nooit zal worden vergeten, we haar missie voort blijven zetten, en het nu voor haar maar eeuwig lente mag zijn. Ze heeft niets minder verdiend.
Wat betekende Brenda voor jou? Hoe heeft ze je geraakt, geïnspireerd, ontroerd, aan het lachen gemaakt?
Deel hier jouw foto, verhaal, herinnering, of laat een reactie achter.
Verhalen en herinneringen aan Brenda
Mijn diep medeleven gewenst bij het hartverscheurend verlies van jullie mama,dochter,partner,vriendin. Ik heb Brenda nooit persoonlijk gekend maar in de zoektocht naar informatie om toch iets van vat te krijgen op wat een dierbaar iemand doormaakt kwam ik bij haar verbijsterende verhalen maar ook bemoedigende woorden uit. Dankzij Brenda leerde ik de persoon te blijven zien achter deze hersenconditie. Heel zwaar verlies. Sterkte.
Ik heb na mijn opname een voorbeeld, zeg maar idool gehad, ze heette Brenda Froyen. Ze blijft , nu ze zelfmoord heeft gepleegd, iemand waar ik dankbaar voor ben. Ze heeft gestreden om patiënten meer rechten te geven, met gedeeld succes, en heeft nu haar (onrechtvaardige?!) strijd, moeten begraven.
Ze schreef boeken, ik heb er drie van haar en twee werden door haar gesigneerd. Het boek samen kwetsbaar signeerde ze met ‘Samen kwetsbaar. Samen sterk. Liefs Brenda.’. Het boek kortsluiting in mijn hoofd met ‘Aan Liesbet, soulmaatje van de psychosegroep. Brenda.’ Ja, ik ken(de) haar persoonlijk. Ze heeft me geholpen om minder zelfstigma te krijgen. In één van haar boeken, heeft ze het over een vrouw met felblauwe ogen in een praatgroep. Dat ben ik.
Brenda, ik bewonder je strijd en vechtlust tegen de mastodont van de psychiatrie. Ik heb als ervaringswerker, vijf jaar, in Sint Annendael Diest, deze strijd ook met (iets minder) vuur gestreden. Ik herkende mij in je.
Om je volledig los te kunnen laten, haal ik je nu wel van de laatste treden van je voetstuk af. Je hebt nooit gevraagd van op dit voetstuk geplaatst te worden door mij. Je was een mens met bijzondere kanten. Je temperament, waar ik persoonlijk van hield, gaf anderen waarschijnlijk angst en bezorgde je vermoedelijk extra pijnlijke momenten (in de isoleercel).
Ik respecteer je keuze om uit het leven te stappen. Dat betekent niet dat ik het niet heel spijtig vind, dat jij dat nodig had. Ik had het liever anders gezien.
Brenda, ik zeg niet vaarwel maar tot ziens…
Liesbet Van Dessel, ervaringscoach Content Leven
In juli 2024 deed Brenda een oproep met Stop de Waanzin.
Ze zou opkomen voor alle mensen die trauma’s hadden opgelopen in de psychiatrie.
Ik vond de moed om Brenda mijn verhaal te sturen en kreeg vrij vlot antwoord van Brenda. Ik kreeg erkenning van haar.
Nooit zal ik dat vergeten.
Dankzij deze dappere vrouw, kon ik mijn trauma’s verwerken.
Rust zacht lieve Brenda.
Dank voor je steun in dit dossier
Henrietta had er veel aan …je reacties stuurde ik haar door ook je laatste reactie na de buitenvervolgstelling
Veel sterkte voor je geliefden
❤️ ann van de steen
Na eerst haar boek “kortsluiting “gelezen te hebben ben ik naar een voordracht van haar boek in St Niklaas geweest.
Daar is me voor het eerst zeer duidelijk geworden, wat een psychose is…ik was toen nog steeds op zoek wat er vroeger gaande was met m’n vader, die geregeld in de psychiatrie opgenomen werd en ook daar in de isoleercel geplaatst werd.
Ookal was de oorzaak bij Brenda totaal anders … haar psychose werd nog steeds op dezelfde manier benadert als toen bij m’n vader … erg confronterend, dit als kind te ervaren …
Ik ben Brenda dan ook erg dankbaar om de strijdlust, die ze had om haar beperking in kaart te brengen en te streven naar een menswaardige benadering !
Christel
205 reacties
Je wordt gemist!
Wist je maar hoe GEWELDIG je was!
Brenda,
het doet zo’n deugd je stem te horen, in de podcast ‘Stemmen over psychose’.
Je missie gaat door…!
Lieve familie en vrienden van Brenda,
Het overlijden van Brenda vernam ik door de nieuwsbrief van PsychoseNet Nederland. Het raakte mij enorm dit te lezen. De pijn die jullie hebben met dit verlies is niet uit te drukken in woorden. Intens verdrietig…
Zelf heb ik een verleden met psychoses en ik voel net als Brenda een missie om meer bewustzijn te brengen binnen de GGZ. Ik leerde Brenda dus zo kennen, door dit overlijdensbericht. Ik ging een filmpje van haar kijken en ik voelde direct: wat zij niet meer kan afmaken, ga ik doen. Alsof ik ineens heel sterk deze taak voelde.
In de zomer heb ik besloten om een boek te schrijven over mijn herstel en zojuist stuurt mijn moeder een artikel door van Brenda waarin ze ons de kanaries in de kolenmijn noemt. Deze metafoor heb ik in mijn inleiding eerder gezet en ik wist dus niet dat Brenda deze ook gebruikt. Deze synchroniciteit is prachtig en zie ik als een teken. Zonder elkaar te hebben gekend, toch zo gelijkgestemd. Dit gevoel van deze taak heeft ertoe geleid dat ik de impuls voelde om auteur te worden bij PsychoseNet, en dat ben ik ook geworden. Brenda is een inspiratie voor mij en haar missie draag ik diep in mijn hart.
En mijn hart gaat naar alle naasten uit. Ik wens iedereen veel kracht, zachtheid, liefde en heling toe in dit proces. Dit verlies is zo groot… Ik leef met jullie mee…
Veel liefs,
Marieke van der Wielen
Met een diep respect en dankbaarheid voor jouw werk, een geschenk aan iedereen die te maken heeft met psychoses en zoekt naar menselijkheid, open communicatie en informatie en community. Je voetstappen hebben een pad gebaand voor ons die hier nog rondlopen. We zullen je werk voortzetten, ieder op onze eigen manier.
Je kwam heel graag (het liefst met vriendinnen) in onze zadenwinkel in Dordrecht. De opwinding van al die soorten en teeltdromen gaf je energie. We verkopen dan ook graag je boek Mild Tuinieren en houden je zo nog een poosje bij ons. Voor Jan en de kinderen hopen we op troost, veerkracht en een liefdevol gedenken!
Ik heb je boek gelezen van kortsluiting in mijn hoofd onze dochter heeft dat ook al enkele keren meegemaakt ik u ben u heel dankbaar voor wat u allemaal hebt gedaan voor de zorg daar in te verbeteren en ik vind het heel erg dat het voor u allemaal te zwaar geworden is ik ga u wel missen met de verhalen waar ik moed kon uitputten rust nu maar in vrede .
Kippenvel, verdrietig, ik kende je niet, maar las je verhaal. Zo jammer dat we je op deze wereld moet missen. Veel sterkte voor jouw lieve echtgenoot en kinderen.
MA
Ik blijf je een zeer moedige vrouw vinden. Hoe je de zaken kon benoemen en aankaarten . Zo strijdbaar! Oprecht. Eerlijk. Menselijk !!!
Als een Boudica of een Jeanne d’Arc.
Voor ben je altijd een grote Dame geweest !!!
Respect ✊
Rust in vrede 🙏
Hettie
Lieve Brenda
Ik ken je niet. Ik kende je niet. Een twist van het lot heeft erover beslist dat jouw overlijden mijn pad heeft gekruist. Nog voor ik je maar heb kunnen leren kennen, bleek dat je op een steenworp van mij woonde en dat ik je zoon op schools vlak onder mijn hoede kreeg.
Je overlijden raakt me heel hard. Mentaal welzijn en de gebrekkige ondersteuning of hulp daarrond, zijn zaken die me de laatste jaren de hoogste hoogtes en de laagste laagtes van het leven hebben doen ontdekken. Je beslissing om de eeuwige rust op te zoeken, komt daarom des te harder binnen. Ik kan niet anders dan je bedanken om van dit onderwerp je levenswerk te hebben gemaakt. De vele reacties tonen alleen maar aan hoeveel mensen je hebt geraakt en vooruitgeholpen – ja, zelfs hebt gered.
Je hebt niet alleen een steen verlegd, je hebt een onderwerp dat maatschappelijk als ‘ongemakkelijk’ of ‘problematisch’ werd bestempeld uit de schaduw gehaald. Ik kan niet anders dan je daarvoor dankbaar zijn. Ik beloof om samen met de vele anderen die inspiratie putten uit jouw strijd om het gevecht verder te zetten. Het gevecht tegen mezelf, het gevecht tegen het taboe, het gevecht tegen de vooroordelen en het gevecht tegen de lacunes in het systeem. Ik beloof dit jaar zorg te dragen voor je zoon waar ik kan, moge jouw vrijgevochten en kritische geest voortleven in hem, je andere zonen, je man en iedereen die jij liefhad én iedereen die jou liefhad.
Ik hoop dat je de rust hebt gevonden waar je zo naar snakte. Bedankt voor alles.
Liefs
LS
Wat een mooie viering was het gisteren… De liefde en warmte voor deze prachtige vrouw was heel tastbaar!
Bren, zoals we haar op de GLTT noemden, was een uniek persoon die iedereen om zich heen deed opfleuren met haar stralende lach, haar aanstekelijke glimlach en haar onuitputtelijke energie. Ik zal nooit vergeten hoe we in Dublin arm in arm en uit volle borst een ode brachten aan Molly Malone:
In Dublin’s fair city
Where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheelbarrow
Through streets broad and narrow
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh!”
Alive, alive, oh
Alive, alive, oh
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive, oh”
“Very much alive”, dat was jij, Brenda! Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en mis je nu al…
Heel veel sterkte voor je gezin en je hele familie!
Greet Devaddere